Ya üzüldüm gerçekten durumunuza. Annenizi kafanızda aklamaya çalışıyorsunuz. Anne kavramı böyle bir şey işte evlatların kafasında; sevgi dolu, düşünceli, fedakar, sarıp sarmalayan... Ama sizin annenizde bunlar yok ki. Anneniz hep önce "ben" demiş. 4 yaşındaki kuzusunu gözü görmeyecek kadar "ben" demiş. Ve hala öyle yapıyor. Kendi yanlış seçimlerinin, mutsuz hayatının faturasını size kesmeye çalışıyor. Yerinizde olsam, madem psikolojisinin normal olmadığına bu kadar eminim, tedavi olması için ısrarcı olurdum ve özlüyorsam da ara sıra elbette gidip ziyaret ederdim. Ama daha fazlası gereksiz ve saçma. Kendi hayatınıza bakın, kendi hayatınızı yaşayın.