Herkes kendiyle ilgili sevdiği ve sevmediği her şeyi yazabilir mi? Hangi yönlerinizi beğenirsiniz? ... ve değiştirmeye çalışıpta değiştiremediğiniz, sevmediğiniz huylarınız nelerdir? Genel olarak nasıl bir insansınızdır? Herkes kendini kısaca anlatabilir mi? Öz eleştiri yapalım.
Kendimle ilgili sevdiğim şeyleri yazmıcam.
Ama sevmediğim yönlerimi yazabilirim.
Mesela,
Sinirli bir tipimdir,takıntılı,fazla savurganım sanırım..
Bir arkadaşımın(varsa) yanlışını farkettiğim de yada gördüğüm de maalesef söylememe durumum var.Sessizce mesafe koyuyorum.
Çok isterdim yüzüne karşı pat pat "seni hayatım da istemiyorum" diyebilmeyi.
Kafası karışık bir tipim aslın da.
Fazla çocuk ruhluyumdur,kadınsı olamıyorum.(bu arada yaşım 33)
Hayatta en sevmediğim kişilikte ki insanlar,
"Herşeyi ben bilirim,ben en iyiyim,ben ben ben" diyen tiplere tahammül edemem.
Soğuk bir tipim,vıcık vıcık ilişkileri sevmem.
Ağzı bozuk insanlara tahammülüm yoktur.(özelikle kadınlar)
Bir kadının ağzından o... veya a.....s gibi iğrenç küfürlerden biri çıktığı an hayatımdan hemen çıkmıştır.
Offf sanki böyle bir konu bekliyormuşum gibi oldu.
Daha fazla yazmayayım yazarken gerildim.
Böyle biriyim.
Sevmediğim; sinirlendiğim zaman gözüm bir şeyi görmüyor..
Şiddet manasında değil. Şiddet kullanmam ya da kırıp dökmem ya da bir yerlere vurmam ya da küfür etmem..
Göz görmemesi durumu daha çok, takır takır dökülürüm. İnsanları laflarımla çok kırarım.. Ve sonra bundan pişman olmam.. Bir de iyi gibi, pişman olmadığımı karşımdakine söylerim. O benden özür beklerken, ay sinir anında çıktı kusura bakma dememi isterken, ama böylesin ben napim deyip arkamı dönerim.. Ve bunu en sevdiklerime yaparım..
Sinir oluyorum bu huyuma... Paramparça ediyorum bazen insanları.. Tabi en ufak olayda olmaz bu.. Kırılınca kırıyorum hesabı sanırım..
Bir de merhametsizim.. Ölüm ya da hastalık durumunda bile yumuşamıyorum..
Bunu kazanmak için çok dualar ediyorum.. Çünkü gerçekten kötü..
Sadece hayvanlar konusunda çok hassasım.. Çok gariptir ki; köpeğime bir kere, girme dedim buraya diye çok fena bağırmıştım.. Öbür katlardan falan duyulmuştu sesim.. Oturup ağladım. Oğluma neden bağırdım diye.. Hayvana kendimi affettirmek için neler neler yapmıştım..
Ama insanlara bişey diyince hiç içim cızlamıyor..:44:
Merhametsizlik durumu az biraz bende de var. Kolay kolay yumuşamıyorum en kötü durumlarda bile. İnsanlara acımıyorum. Şefkatsizim. Sevecen ve cana yakın biri değilim maalesef. Katı davranıyorum. Bu da olumsuz ilişkiler yaşatıyor insana.
İşin garibi ben cana yakınım.. Ama ne bileyim, tek hatada ya da kafama yatmayan tek yerde, bıçak gibi kesiyorum.. Ay bi çabalayayım olayı yok.. Bu da insana değer vermememden mi kaynaklanıyor acaba. ://
İnsanın kimseye bu kadar eyvallahı olmaması iyi mi kötü mü bilmiyorum. Bende hemen duvar örerim en ufak yanlış bulduğum şeyde. Üstelik en başta sıfır önyargıyla yaklaşmama rağmen... Ailene karşıda böyle misin?
Aileme böyle miyim; (annem-babam) biraz..
Mesela; hatayı tolere etme huyum yok..
Bi olay olduğunda hemen duvar örme moduna giriyorum ama sonradan binlerce telkin uyguluyorum kendime.. Ailen onlar February. Kendine gel falan.. Zor bela duruyorum.. Zaman alsa da eskiye dönüyorum yavaş yavaş.. O da onlardan samimiyet gördüğüm için.. Onlar 1-2 adım atmasa ne bileyim onlar da eyvallah etmese; kalbim tamamen soğuyabilir. O potansiyel var..
Ama söz konusu, ailemin son ferdi kardeşimse; ona yapamıyorum işte.. Tapıyorum eşek sıpasına..
Ona duvar öremem, kızamam, hatasını tolere ederim.. Ne bileyim. Her şeyi yaparım..
Tüm yazdığım her şey, kardeşimde anlamını yitiriyor. Çok başka o.
Kardeşim>Anne-Baba>Diğerleri durumu var yani. :)
Sen ailene karşı öyle misin canım?
Yoksa onlara da aynı mı?
Ben yapı olarak çok kindar biriyim. Yapılanı asla unutmama huyum var. Küsüyorum. Affetmiyorum. O kin içimi kurutuyor adeta. Aileme karşı böyle miyim? Epey uzun bir süre onlara da katı davrandım. Ama şu an onlara karşı duvar öremiyorum. Kıyamıyorum hiç. Ama akrabalarımı silmiş bir insanım. Yıllardır evlerine adım atmadığım yakın dereceden akrabalarım var. 10 yaşımdan beri emek emek ördüğüm dostluğumu tek bir cümlesi için sildim 1 buçuk yıldır konuşmuyorum mesela özür dilemesine rağmen. Çok zor bir şey ya.Ama vazgeçemiyorum.
Aynen..
Bende bir kelimesi için babamın annesini sildim..
Pişman değilim ama..
Ne bileyim, eksiklik hissetmiyorum.. Varlıkları aklıma bile gelmiyor.. Ondan da olabilir bu katılık..
Belki insanlara sıkı sıkıya bağlansak, böyle olmazdı?
Belki de. Ama o zaman daha fazla hasar gören taraf biz olabilirdik.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?