8 aylık bir ilişkim var. İşler gittikçe ciddiyete doğru ilerliyor. Ama her geçen gün benim kafamda yeni soru işaretleri oluşuyor.
Mesela ilk çıkmaya başladığımızda ben yeni mezundum. İş arıyordum. Ayrıca psikolojim yerle birdi. O da askerdeydi -zaten uğraşacak başka bir işi olmadığı için- benimle maksimum ilgilendi. İyi olmama yardım etti sağolsun. Çok anlayışlı çok ilgili bir adamdı.
Sonra bir gün bir iş buldum. Araştırma görevlisi olacaktım üniversitede. Ama başvurduğum program gereği şehir şehir gezmem gerekiyordu. Onu çok sevdiğim için önce başvurmayacağım dedim. Sonra bir yandan ailem bir yandan o -bu işi çok istediğimi bildikleri için- beni ikna ettiler ve ben işe başvurdum. Kalktım İstanbul'dan Erzurum'a gittim. Oradan Ankara'ya geçtim. Şimdi ise 3 ay sonra nerede olacağım belli değil. Yaklaşık 5 sene bu böyle gidecek. Bu durumu en başından beri biliyor olmasına rağmen, şimdi şimdi erkek arkadaşım biz nasıl evleneceğiz böyle uzakta istifa et gel eczane açalım filan diye başladı. Bense yaptığım mesleği çok seviyorum. Eczane açtığım anda hiç bir şekilde mutlu olamayacağım... Baştan beni sen ikna ettin şimdi vazgeçmem çaba sarfediyorum eğitimler doktora fln dedim. O zaman düşünemedim ben sen uzaktayken nasıl aileme sahip çıkarım bizim ne ara çocuğumuz olcak hiç birlikte vakit geçiremeyecek miyiz diye başladı...
Kendi memleketinde iş kurmaya çalışıyor şu an. Tam bir işkolik aklında iş varken kendi ailesi de dahil olmak üzere hiç kimseyle ilgisi olmuyor. İki dakika konuşalım diyoruz iş iş iş iş başka hiç bir konu yok. Bu konudan şikayet ettiğimde ise ben geleceğimiz için uğraşıyorum senin gibi kendimi düşünmüyorum şikayet edemezsin diye bağırıp sinirlenmeye başlıyor. İlk çıkmaya başladığımızda böyle biri dğildi şimdi öyle asabi bir adam oldu ki konuşmaya bile korkuyorum.
Bende de suç var aslında. Tam bir ilgi delisiyimdir. Bir anda bütün ilgisi işine yoğunlaşınca çileden çıkıyorum.
Bir de şöyle bir problem var. Ben eczacılık mezunuyum. Şu an akademik kariyer yapıyorum ve önüm acayip açık yüksek ihtimalle 35-36 yaşında filanken Allah izin verirse profesör olma ihtimalim var. O ise meslek lisesinden sonra iki senelik üniversite okumuş. Yani çok ahlaklı biri ama şöyle bir durum var bazen benim anlatmak istediğim şeyleri anlamayabiliyor. Hayat görüşü biraz sınırlı. Ne bileyim ben tarihtir siyasettir felsefedir tartışmayı konuşmayı çok severim. Kitap okumayı severim. Ama o hayata odaklı yaşıyor. Kendine odaklı kendi hayatına odaklı yaşıyor. Dar bir hayat görüşü var. Benim neden akademik kariyerde ısrar ettiğimi dahi anlamak istemiyor. insanlara faydalı olmak düşüncesi ona çok saçma geliyor. kendini düşün, dünyayı sen mi kurtaracaksın vesaire diye konuşuyor sürekli. tamam dünyayı kurtarmayacağım belki ama alanım çok önemli herhangi bir ilaç üzerinde bile yeni birşey bulma ihtimalimle milyonlarca insanların sağlığını koruma şansım var. bu tip görüş ayrılıklarımız var.
benim için din önemli. namaz vesaire hayatımın en önemli noktaları.. o ise namaz kılmıyor. bunu yargılamak kesinlikle benim haddim değil allahla kendi arasında ama çok istiyorum dinini hayatının birinci sırasına koysun beni uyarsın vesaire. ama o konuda çok boş yetişmiş ben hadislerden ayetlerden her bahsettiğimde aa ben bunu ilk kez duydum fln diyor.
kısacası aramızda mesleki olarak ve hayat görüşü olarak biraz büyük bir boşluk var.
bir de benim önemsediğim bir konu var. ne kadar yakın da olsak birbirimize daha birbirimizin eşi değiliz ve özellikle maddi konularda çok daha dikkatli olmasını istiyorum ama mesela o sıkıştığında benden borç isteyebiliyor. istemesinde bir sıkıntı yok ama bunu yaparken hiç çekinmiyor filan. normal birşeymiş gibi davranıyor. şu an işini kuramadığı için bankalardan hiç bir şekilde kredi kartı filan alamıyor. mesela dün akşam bana kredi kartımdan ek bir kart çıkartıp ona vermemi istedi. ve istediği kartın limitinin de bin lira olmasını istiyor. istemediğimi anlasın diye bir sürü bahane uydurdum anlamamazlıktan geldi resmen ve müthiş rahatsızo ldum bu durumdan. daha önce de onun için kredi çekmemi filan istemişti. ama ailem için kredi çekeceğim daire alacaklar. Bunun için banka maaşım yüksek olmadığından iki krediyi aynı anda verdiğinde faizi yükseltiyor ben de çekemeyeceğim dedim. bir anda kavga gürültü çıktı. farklı bir sebepten oldu ama sanki krediyle de alakalıymış gibi geldi o an bana...
Ama şu da var ki, tam aile babası olabilecek bir adam. onun için çoluk çocuk eş ev çok önemli tam evcimen bir adam. annesi babası çok mükemmel insanlar. bana sürekli destek oluyorlar hatta.. onu da çok seviyorum ayrıca..
ama ileride benim ailemin karşısına çıkardığımda iki yıllık üni. mezunuyla mı evleneceksin doçent olmuşsun diyecekler. eğitim farkını hep önüme sürecekler ve ben kendimi bunlarla savaşacak güçte hissetmiyorum. bir kaç arkadaşımın sevgilisi nişanlısı doktor mühendis filan okumuş etmiş insanlar. annem ara ara laf söylüyor okumuş aklı başında bir sürü düzgün insan var etrafta. bak insanlar dengini buluyor kızım bu çocuk sana denk değil filan diyor.
kafam karman çorman oldu resmen ne yapaağımı ne düşüneceğimi bilemiyorum.
Bana akıl verin kaçırdığım göremediğim şeyler var. Gözümü açın yanlışlarım için uyarın beni lütfen