- 18 Nisan 2017
- 3.473
- 7.695
- 108
- Konu Sahibi Bremenmizikacisi
- #1
evet bence bu problemimin kaynağı tamamiyle benim özgüvensizliğim. Belki bilenleriniz vardır sevgilim 30 yaşında, prestijli bi mesleği var, ayrıca iki üniversite bitirmiş ve yüksek lisansını da yapmış. Şu sıra ayrıca bir üniversite daha okuyor yani kendini geliştirmeye kendini adamış birisi ve bu özelliği inanın çok hoşuma gidiyor. Hayata dair bir çok deneyimi var birçok kez yurtdışına gitmiş, ülkenin hemen hemen bütün bölgelerinde vakit geçirmiş. Çok okuyan, çok izleyen kültürlü birisi de aynı zamanda. Gerçekten bu özelliklerine gıptayla bakıyorum.
Bana gelirsek; henüz 20 yaşındayım kendime göre çok iyi bir üniversitede çok iyi bir bölümde okuyorum. Okurken okulumun hakkını verdiğimi düşünüyorum not ortalamam 3’ün üstünde, 300 kişilik amfide hocalarla iletişim kuruyorum, yazdığım makaleler var, bölümümle ilgili hemen hemen bütün konferanslara seminerlere katılmaya çalışıyorum ve açıktan başka bir üniversite daha okuyorum. Mezun olunca çok prestijli bir mesleğim olacak ve mesleğimi elime aldıktan sonra da yine akademik kariyer yapmayı düşünüyorum. Kendimi geliştirebildiğim kadar geliştirmeye çalışıyorum elimden kitap düşmez, devamlı olarak belgesel izlerim(tabi arada kanal 7’deki hint dizilerine gözüm kaymıyor değil
) para biriktirip gittiğim dil kursları sayesinde ingilizce dışında 2 yabancı dil daha biliyorum vs vs vs vs. Kısacası imkanlarım dahilinde kendimi geliştirmek için her şeyi yapmaya çalışıyorum ancak kendimi yetesiz hissediyorum...
Bu yetersiz hissetme problemim şu şekilde açığa çıktı: sevgilimin bir kadın arkadaşı var 26 yaşında. Kendisi benim şu an okuduğum bölümden mezun ve yüksek lisansını tamamlamış araştırma görevlisi olarak çalışıyor. Bu kadın da tıpkı sevgilim gibi yaşı gereği hayat tecrübesi benden çok çok fazla olan bir insan. Biz ilk tanıştığımızda zaten sohbete tamamiyle adapte olmayı düşünmemiştim ama sohbetin öyle dışında kaldım ki.. oturduğumuz süre boyunca iş hayatından, yurtdışı deneyimlerinden, sınavlardan vs bahsettiler. Elbette arada ben de lafa katıldım ancak bu çok sınırlıydı çünkü mesela iş hayatından bahsediyorlar ve bu konuda hiççç deneyimim hiç bilgim yok ve konuya dahil olamıyorum. Konu film festivaline geldiğinde biraz sohbete dahil oldum ancak sonra konu yine benden uzaklaştı. Arada sevgilimin arkadaşı mezun olduğunda ne yapmayı düşünüyorsun dedi onunla çok kısa bölümümüz hakkında konuştuk. Ancak bu konuşma esnasında kendimi öyle kastım ki ‘beautiful trauma sakın sıradan bir öğrenciymiş gibi konuşma sakın bilmediğini belli etme’ dedim içimden ki bu normalde yapacağım bir şey değil. Of çok uzun yazdım..
Velhaslıkelam kızlar, kendimi sevgilime ve arkadaş çevresine göre yetersiz hissediyorum. Kendi arkadaş çevremde kültürlü olduğum söylenir arkadaşlarım fikirlerimi sorar ancak sevgilimin arkadaş çevresinde hiç böyle olmuyor. Ve açıkçası korkuyorum.. çünkü sevgilimin karşısına her an belki benden yaşça büyük kendini daha çok geliştirmiş bir kadın çıkabilir.. bu tamamiyle özgüvensizliğimden kaynaklanıyor bunu görebiliyorum. Sevgilim bir insanın kendini geliştirmesine çok önem verir nitekim ben de öyle. 20 yaşımda yapabileceğim şeylerin hemen hemen hepsini yaptığımı düşünüyorum ve benim için çaba gerektiriyor bunlar ama tabiri caizse ben o yolları giderken sevgilim dönüyor. Dolayısıyla ben de kendimi onun için yetersiz hissediyorum. Bunun aramızdaki yaş farkından kaynaklandığını biliyorum ama yine de anlatıp rahatlamak istedim çünkü bu hislerimi itiraf etmem gerekliydi.. teşekkürler
Bana gelirsek; henüz 20 yaşındayım kendime göre çok iyi bir üniversitede çok iyi bir bölümde okuyorum. Okurken okulumun hakkını verdiğimi düşünüyorum not ortalamam 3’ün üstünde, 300 kişilik amfide hocalarla iletişim kuruyorum, yazdığım makaleler var, bölümümle ilgili hemen hemen bütün konferanslara seminerlere katılmaya çalışıyorum ve açıktan başka bir üniversite daha okuyorum. Mezun olunca çok prestijli bir mesleğim olacak ve mesleğimi elime aldıktan sonra da yine akademik kariyer yapmayı düşünüyorum. Kendimi geliştirebildiğim kadar geliştirmeye çalışıyorum elimden kitap düşmez, devamlı olarak belgesel izlerim(tabi arada kanal 7’deki hint dizilerine gözüm kaymıyor değil
) para biriktirip gittiğim dil kursları sayesinde ingilizce dışında 2 yabancı dil daha biliyorum vs vs vs vs. Kısacası imkanlarım dahilinde kendimi geliştirmek için her şeyi yapmaya çalışıyorum ancak kendimi yetesiz hissediyorum...Bu yetersiz hissetme problemim şu şekilde açığa çıktı: sevgilimin bir kadın arkadaşı var 26 yaşında. Kendisi benim şu an okuduğum bölümden mezun ve yüksek lisansını tamamlamış araştırma görevlisi olarak çalışıyor. Bu kadın da tıpkı sevgilim gibi yaşı gereği hayat tecrübesi benden çok çok fazla olan bir insan. Biz ilk tanıştığımızda zaten sohbete tamamiyle adapte olmayı düşünmemiştim ama sohbetin öyle dışında kaldım ki.. oturduğumuz süre boyunca iş hayatından, yurtdışı deneyimlerinden, sınavlardan vs bahsettiler. Elbette arada ben de lafa katıldım ancak bu çok sınırlıydı çünkü mesela iş hayatından bahsediyorlar ve bu konuda hiççç deneyimim hiç bilgim yok ve konuya dahil olamıyorum. Konu film festivaline geldiğinde biraz sohbete dahil oldum ancak sonra konu yine benden uzaklaştı. Arada sevgilimin arkadaşı mezun olduğunda ne yapmayı düşünüyorsun dedi onunla çok kısa bölümümüz hakkında konuştuk. Ancak bu konuşma esnasında kendimi öyle kastım ki ‘beautiful trauma sakın sıradan bir öğrenciymiş gibi konuşma sakın bilmediğini belli etme’ dedim içimden ki bu normalde yapacağım bir şey değil. Of çok uzun yazdım..
Velhaslıkelam kızlar, kendimi sevgilime ve arkadaş çevresine göre yetersiz hissediyorum. Kendi arkadaş çevremde kültürlü olduğum söylenir arkadaşlarım fikirlerimi sorar ancak sevgilimin arkadaş çevresinde hiç böyle olmuyor. Ve açıkçası korkuyorum.. çünkü sevgilimin karşısına her an belki benden yaşça büyük kendini daha çok geliştirmiş bir kadın çıkabilir.. bu tamamiyle özgüvensizliğimden kaynaklanıyor bunu görebiliyorum. Sevgilim bir insanın kendini geliştirmesine çok önem verir nitekim ben de öyle. 20 yaşımda yapabileceğim şeylerin hemen hemen hepsini yaptığımı düşünüyorum ve benim için çaba gerektiriyor bunlar ama tabiri caizse ben o yolları giderken sevgilim dönüyor. Dolayısıyla ben de kendimi onun için yetersiz hissediyorum. Bunun aramızdaki yaş farkından kaynaklandığını biliyorum ama yine de anlatıp rahatlamak istedim çünkü bu hislerimi itiraf etmem gerekliydi.. teşekkürler
nasıl oluyor da o kadar çaba gösterip hala o konuma gelemiyorum nasıl hala fransız kalıyorum hiiiç anlamadım
