Of of içimdeki sıkıntıyı nasıl anlatabilirim bilmiyorum. O kadar kendime karşı saygımı yitirdim ki bu aralar, işin içinden nasıl çıkacağımı bilemiyorum. Bu sene üniversite hazırlığa başladım. 1 yıl önce sorsalar, hayatımdaki en büyük mutluluk üniversiteyi kazanmak olurdu derdim. Ve çok şükür bunu başardım. Ama şimdi hiçbir şeyden tam anlamıyla zevk alamıyorum. 3 yıldır çok ama çok sevdiğim sınıf arkadaşımla aynı okula düştük şansa bakın ki. Ve artık ondan vazgeçmek istiyorum fakat yapamıyorum. Çünkü seyrekte olsa görüyorum onu ve her gördüğümde aynı aşkı ve acıyı yeni baştan hissediyorum kalbimde. Bu beni çok yoruyor. Şimdiye kadar kimseyle çıkmadım. Elim bir erkeğin eline değmedi bile. Kendimi "o"na o kadar kaptırdım ki,kimseyi koyamıyorum hayatıma. Asosyalliğin doruklarındayım belki de.
İkincisi ise; kendime olan güvensizliğim. 1.65 boyunda ve 81 kiloyum şu anda. Hiçbir şeyi yakıştıramıyorum üstüme, zaten alışverişe falan da hevesim kalmadı artık. Ben hayatımda hiç zayıf olmadım diyebilirim. Yıllardır hep zayıf olmaya çalıştım. 2 sene önce 17 kilo vererek belki de büyük bir iş başardım ama şimdi bunu başarabilir miyim bilmiyorum.. Sınıfımızdaki kızlar zayıf. Hele bir tanesi hem çok zayıf hem de o kadar güzel giyiniyor ki ona imrenmekten alıkoyamıyorum kendimi. Sonra kendime bakıyorum... Şişman,çirkin,sürekli kötü şeyler giyen,3 yıldır hala aynı kişiden vazgeçememiş. Artık frene basıp, Yeter! sen aslında o kızlardan çok daha güzel olabilir,hayatını yaşayabilirsin dilediğince diyorum. Artık o kadar istiyorum ki güzel bir kız olabilmeyi. Mesela bana da özenenler olsun, biraz daha erkeklerin dikkatini çekeyim istiyorum. Ama kendime o kadar uzağım ki kimseyi de yaklaştırmıyorum kolay kolay yanıma.
İşte böyle kızlar... Aslında bir çözüm beklemiyorum,sadece içimdeki bu sıkıntıyı sizlerle de paylaşmak istedim. Ama tavsiyeleriniz olursa da can kulağıyla dinlerim...
İkincisi ise; kendime olan güvensizliğim. 1.65 boyunda ve 81 kiloyum şu anda. Hiçbir şeyi yakıştıramıyorum üstüme, zaten alışverişe falan da hevesim kalmadı artık. Ben hayatımda hiç zayıf olmadım diyebilirim. Yıllardır hep zayıf olmaya çalıştım. 2 sene önce 17 kilo vererek belki de büyük bir iş başardım ama şimdi bunu başarabilir miyim bilmiyorum.. Sınıfımızdaki kızlar zayıf. Hele bir tanesi hem çok zayıf hem de o kadar güzel giyiniyor ki ona imrenmekten alıkoyamıyorum kendimi. Sonra kendime bakıyorum... Şişman,çirkin,sürekli kötü şeyler giyen,3 yıldır hala aynı kişiden vazgeçememiş. Artık frene basıp, Yeter! sen aslında o kızlardan çok daha güzel olabilir,hayatını yaşayabilirsin dilediğince diyorum. Artık o kadar istiyorum ki güzel bir kız olabilmeyi. Mesela bana da özenenler olsun, biraz daha erkeklerin dikkatini çekeyim istiyorum. Ama kendime o kadar uzağım ki kimseyi de yaklaştırmıyorum kolay kolay yanıma.
İşte böyle kızlar... Aslında bir çözüm beklemiyorum,sadece içimdeki bu sıkıntıyı sizlerle de paylaşmak istedim. Ama tavsiyeleriniz olursa da can kulağıyla dinlerim...