Özlemlerim..

desbellla

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
29 Ekim 2014
566
458
53
Merhaba,
Evleneli 4 Ay gibi bir zaman oldu. Ancak ben bazi seylere alisamadim, ornegin evlenmeden once bi an once evleneyim yuvami kurayim evim olsun diyorum. Kendi ugraslarim olsun diyordum. Cok fazla sey umurumda degildi.
Ama simdi mesela annemi babami evimi eski yasantimi o kadar cok ozluyorum ki, bazen ve cok sıklıkla aslinda neden evlendim ki ben diye soruyorum kendime surekli. Annemler benim yokluguma alisamadi bunun da farkindayim. Ben hic simdiye kadar ailemden ayri da yasamadim, okul hayatimda bile ayrilmadim. 32 yasindayim. Kucukte degilim ama onlari cok ozluyorum, onlarla gecirdigim zamanlari cok ariyorum. Ben anneme cok duskunumdue babama annem kadar degildir ama ikisine de ayni oranda duskun oldum evlendikten sonra, babamla konusmayi cok aramazdim anneme daha bir baskayim ama babamla da konusmayinca kendimi eksik hissediyorum. Sanki evlenmisim de onlara ihanet etmisim gibi geliyor, bir sucluluk duygusu var uzerimde. Sanki bi yanim hep eksik, uzgun. Sizler de evlendiginizde boyle olmus muydunuz, yani onlarla gecirdigim her animi cok ama cok ozluyorum, bana ne tavsiye verirsiniz.
 
Yeni evliliğin mutluluğu ve sevdiğin insanla geçireceğin zamanin heyecaninin bu tür endişe ve özlemleri bastırıyor olması lazım.

Tabi ki yeni bir hayata adım atıyorsun ve bi sekilde alisacaksin ama lütfen şimdi yeni yuvana odaklan. Eminim ailen de bu sekilde daha mutlu olurlar. Allah mesut etsin
 
Evleneli yaklaşık bir buçuk yıl oldu. Hâlâ annemin gözleri doluyor gizli gizli ağlıyor, ben de bazen çok duygulanıyorum. Ama bu tarz şeylere alışmak lazım. Hayat bazen bizi farklı yerlere sürükler, geçici veya kalıcı olarak. Bu gibi durumlara alışkanlık kazanmak ve çok sarsılmamak amacıyla ufak uzaklaşmalar gerekiyor artık, çocukluk çok geride kaldı. Keşke hep küçüklüğümüzdeki gibi kalsak, ailemiz hep orada olacakmış gibi, hep birlikte olacakmışız gibi sonsuza kadar, ama ne yazık ki mümkün değil.
 
Bende de olmustu ayni durum.
Anneme cok duskundum bende.
Hala oyleyim gerci o benim her seyim. Tabi ki babamda oyle.
Ama zamanla alisiyorsun bak ben simdi gitsem de aksam evime gelmek istiyorum.
bir oglum var mesela cocuk olduktan sonra evim bana daha rahat geldi.
Ama baba evini ozluyor musun dersen cok ozluyorum..
Eski sorumluluk almadigim ozgurce gezdigim gunleri sabah annem ve babamla uyanmayi aksam yemeklerinde birlikte olmamizi cok ozluyorum..
 
Evleneli 3 sene olucak 1.5 ay sonra Allah izin verirse. Annemlere gdeyim.bi kac gun kalim eve gelim kendimi eksik yalniz hissediyorum.bendeki o his hc gtmedi hala özlüyorum insan sevdiklerinden alışkanlıklarından vazgeçemez ..
 
4 yıl ailemden ayrı okudum, 4 yılda başka şehirde görev yaptım. Şimdi de iki yıllık evliyim. Evlendikten sonraki kadar hiç özlememiştim ailemi. Şuan yanlarındayım 1gün sonra yaşadığımız yere döneceğiz.hep onlarla kalmak Ístiyorum.İnsan evlenince daha çok arıyor sanırım. Eşimde sık gelmek istemiyor.bu yüzden eşimden de soğuyorum bazen.
 
Bende olmadi acikcasi cunku hemen her gun annemlere gittim. Bazen kaldim orda yattim. Ne ailem eksikligimi hissetti ne de ben cok sukur. Cok aglamistim evden cikarken simdi diyorum ki neden hirpaladim kendimi bu kadar
 
Merhaba,
Evleneli 4 Ay gibi bir zaman oldu. Ancak ben bazi seylere alisamadim, ornegin evlenmeden once bi an once evleneyim yuvami kurayim evim olsun diyorum. Kendi ugraslarim olsun diyordum. Cok fazla sey umurumda degildi.
Ama simdi mesela annemi babami evimi eski yasantimi o kadar cok ozluyorum ki, bazen ve cok sıklıkla aslinda neden evlendim ki ben diye soruyorum kendime surekli. Annemler benim yokluguma alisamadi bunun da farkindayim. Ben hic simdiye kadar ailemden ayri da yasamadim, okul hayatimda bile ayrilmadim. 32 yasindayim. Kucukte degilim ama onlari cok ozluyorum, onlarla gecirdigim zamanlari cok ariyorum. Ben anneme cok duskunumdue babama annem kadar degildir ama ikisine de ayni oranda duskun oldum evlendikten sonra, babamla konusmayi cok aramazdim anneme daha bir baskayim ama babamla da konusmayinca kendimi eksik hissediyorum. Sanki evlenmisim de onlara ihanet etmisim gibi geliyor, bir sucluluk duygusu var uzerimde. Sanki bi yanim hep eksik, uzgun. Sizler de evlendiginizde boyle olmus muydunuz, yani onlarla gecirdigim her animi cok ama cok ozluyorum, bana ne tavsiye verirsiniz.


Evliliğin ilk dönemlerinde bu gibi durumlar yaşanabiliyor canım. Yeni bir hayat, bambaşka bir ev, farklı düzen. Zamanla alışıyorsun fakat bu durumu bir an önce toparlamaya evlilik hayatına alışmaya bakmalısın. Yoksa süreç uzadı mı eşine de kendine de hayatı zindan edersin. Sorunlar birbirinin devamını getirir. Bende aileme çok düşkünüm. Birgün olsun ayrılmadık bekarken. Evden ayrı bir yerde kalmadım. Düğünden 2 gün sonra annemle telefonda konuşurken kendimi tutamadım ağladım. Sizi çok özledim dedim. Cevabı; ‘sen artık evlendin bir kocan var git ve onunla ilgilen mutlu olmanın yollarını ara’ oldu. Telefonu kapattı. Çok sert geldi yanıtı bana ama sonradan öğrendim ki o telefonu kapattıktan sonra oda çok ağlamış. Sonradan anladım ki bunu yapması çok iyi oldu yoksa baba evine gittiğimde eve dönmek dahi istemeyecektim. Şükretmeyi alışkanlık haline getirmeliyiz. Bir yuvam olsun mutlu olayım diye dua eden yalvaran insanlar var. Allah büyüklerimizi başımızdan eksik etmesin hayatın kanunu bu canım. Evinde, yuvanda mutluluklar diliyorum.
 
2 senelik evliyim.

Babamın evindeki uykuyu uyumadım. O evde , o odada hissetiğim huzur ve mutluluk dünyanın hiçbir yerinde yok.

Eşim gözümün içine bakıyor. Beni pamuklara sarıp sarmalıyor. Ama yok ben anne babamı istiyorum.

Benim şansım şu ki; anne baba aşkım nedeniyle uzağa tasinmadim. Alt sokakta oturuyolar. Daha demin babam burdaydı. Camdan anneme el salladım bugün.

O konuda Allaha milyonlarca şükür.

Ama bekar evim ve odam dünyanın en güzel yeri bence.
 
Vallahi bende hala babaevi diye bir kavram yok.sanki benim asil evim orasiymis gibi.halbuki esimle yasadigim ev her yonden iyi elit bir yerde guzel.dayali doseli. Ama gel gorki ben hala ailemin evindeki huzuru istyorum odam hala ayni duruyor annem yatak ortulerimi her hafta degistiriyor ordada makyaj malzemelerim pijamalarim var.Allah biliyor ya ne zman gitsem hala uclu koltuga kumadayi alarak zipliyorum uzaniyorum.kendi evimi hic ozlemiyorum ordayken 😆
 
Bende ilk evlendiği yıllarda eski evimi ailemi arıyordum ama şimdi kendi evime gelince ohh diyorum zamanla çalışırsınız
 
Tesekkur ederim arkadaslar, yalniz degilmişim demek ki. Degisiklige pek acik degilim sanirim, ama konu aile olunca is baska oluyor, megerse ne kadar kiymetliymis anne baba aile. Daha once lay lay lomdu her sey, insallah dediginiz gibi duzelir ya da azalir. Haklisiniz zaman geciyor buyuyoruz cocuk degiliz. Ama sanki kimse bu sureci boyle atlatmamista hemen alismis gibi anlamiyorum :)
 
Bende ilk evlendiği yıllarda eski evimi ailemi arıyordum ama şimdi kendi evime gelince ohh diyorum zamanla çalışırsınız
Ben de aksine eşim iki gün şehir dışına çıksa, annemlerde kalsam evimi özlüyorum, düzenimi özlüyorum. Elbette ailemi çok seviyorum, hiç seslerin yükselmediği huzurlu bir evdi bizimki. Ama ev deyince aklıma kendi evim, aile deyince eşim geliyor.
Ne guzel. Evet ev deyince tabi insan kendi evinde daha rahat ediyor ama, aile ortami da baska oluyor.
 
Yeni evliliğin mutluluğu ve sevdiğin insanla geçireceğin zamanin heyecaninin bu tür endişe ve özlemleri bastırıyor olması lazım.

Tabi ki yeni bir hayata adım atıyorsun ve bi sekilde alisacaksin ama lütfen şimdi yeni yuvana odaklan. Eminim ailen de bu sekilde daha mutlu olurlar. Allah mesut etsin
Cok tesekkur ederim. Eksik olma.
 
Merhaba,
Evleneli 4 Ay gibi bir zaman oldu. Ancak ben bazi seylere alisamadim, ornegin evlenmeden once bi an once evleneyim yuvami kurayim evim olsun diyorum. Kendi ugraslarim olsun diyordum. Cok fazla sey umurumda degildi.
Ama simdi mesela annemi babami evimi eski yasantimi o kadar cok ozluyorum ki, bazen ve cok sıklıkla aslinda neden evlendim ki ben diye soruyorum kendime surekli. Annemler benim yokluguma alisamadi bunun da farkindayim. Ben hic simdiye kadar ailemden ayri da yasamadim, okul hayatimda bile ayrilmadim. 32 yasindayim. Kucukte degilim ama onlari cok ozluyorum, onlarla gecirdigim zamanlari cok ariyorum. Ben anneme cok duskunumdue babama annem kadar degildir ama ikisine de ayni oranda duskun oldum evlendikten sonra, babamla konusmayi cok aramazdim anneme daha bir baskayim ama babamla da konusmayinca kendimi eksik hissediyorum. Sanki evlenmisim de onlara ihanet etmisim gibi geliyor, bir sucluluk duygusu var uzerimde. Sanki bi yanim hep eksik, uzgun. Sizler de evlendiginizde boyle olmus muydunuz, yani onlarla gecirdigim her animi cok ama cok ozluyorum, bana ne tavsiye verirsiniz.
aramıza hoş geldin küçüğüm :KK14:
 
Merhaba,
Evleneli 4 Ay gibi bir zaman oldu. Ancak ben bazi seylere alisamadim, ornegin evlenmeden once bi an once evleneyim yuvami kurayim evim olsun diyorum. Kendi ugraslarim olsun diyordum. Cok fazla sey umurumda degildi.
Ama simdi mesela annemi babami evimi eski yasantimi o kadar cok ozluyorum ki, bazen ve cok sıklıkla aslinda neden evlendim ki ben diye soruyorum kendime surekli. Annemler benim yokluguma alisamadi bunun da farkindayim. Ben hic simdiye kadar ailemden ayri da yasamadim, okul hayatimda bile ayrilmadim. 32 yasindayim. Kucukte degilim ama onlari cok ozluyorum, onlarla gecirdigim zamanlari cok ariyorum. Ben anneme cok duskunumdue babama annem kadar degildir ama ikisine de ayni oranda duskun oldum evlendikten sonra, babamla konusmayi cok aramazdim anneme daha bir baskayim ama babamla da konusmayinca kendimi eksik hissediyorum. Sanki evlenmisim de onlara ihanet etmisim gibi geliyor, bir sucluluk duygusu var uzerimde. Sanki bi yanim hep eksik, uzgun. Sizler de evlendiginizde boyle olmus muydunuz, yani onlarla gecirdigim her animi cok ama cok ozluyorum, bana ne tavsiye verirsiniz.
bende ilk evlendiğimde çok zor olmuştu , hatta 1 hafta doğru düzgün birşey yiyememiştim , kolay olmuyor tabiki belli bir yaşa kadar yaşadığınız ev , yaşam tarzı , alışkanlıklar vs... şimdi tamamen sıfırdan başlıyorsunuz , aile özlemi bende yıllar oldu hala bitmedi günde 3 kez ararım anne babamı , en az haftada 1 kezde gider kalırım :)
 
Allah Allah sizden sonra kendimi sorgular oldum valla :KK48: 4 senelik evliyim. ben de baba evine gitmeyi çok severim kalırım da bol bol orada ve huzurlu bir ortam, kavgasız gürültüsüz bir anne babam vardır. Ama bir süre sonra evimi isterim, kendi düzenimi isterim. Kendi evime geldiğimde oh be ne özlemişim evimi derim. Hemen evimi toparlar alışverişime gider o evin kadınının ben olduğumu bilmenin rahatlığı gelir üzerime. Bende mi var acaba bir gariplik :110::110::110::skandal::KK48:
 
Evleneli 3 yıl oldu.
Nereye gidersem gideyim evime gelince mutlaka "bir insanın kendi evi gibisi yok" cümlesini kuruyorum.
Hiç bocalama dönemi yaşamadım. Evet bazen bekar hayatımı özlediğim oluyor. Ama gelip geçiyor hemen.
Belki de aileme fazla düşkün değilim o yüzden hemen benimsedim.
Zamanla alışırsınız diye düşünüyorum.
 
Günaydın.
Oldum olası annemle de babamla da arkadaş gibi ilişkim olmuştur.
Hemen her konuda konuşuruz,anlaşırız,tartışırız vs.
Onları bir defa bile kırmamaya gayret ederim.
Aynı davranışlarım kayınvalidem ve kayınpederim için de geçerlidir,onlara da fazla kıymet veriririm.
Ama bağımlılık olsun,yatılı kalmak olsun,ağlamak vs. Allahım ağlatmasın da bana çok ters.
Zaten yakın oturuyoruz her iki aileye de elimizden gelen desteği oluruz.
Ama kendi evimizden başka bir yerde yaşamayı hayal bile edemem. Allahım da mecbur ve muhtaç bırakmasın inşallah.
 
Back
X