Bakın ne diycem. Umut olmaya geldim size:) 2011 den beri panik atağım var. İlk dönemler öyle ağırdı ki… Tansiyon korkusundan yemek yiyememe,yalnız kalamama, temmuzun öğle sıcağında kucağımda 3 aylık kızımla yalnız kalmiyim diye dışarı çıkmalar,gece olunca artan anksiyete nöbetleri vs vs. Kapı kapalıyken lavaboya gidemez,banyo bile yapamazdım düşünün. Ne illet bişeydir gayet iyi bilirim. 2016 da oğluma hamile kalmamla birlikte ilacı mecburen kestik ve tam 7 yıldır hiç ilaç kullanmadım. Şöyle düşünün. Her defasında tamam bu defa ölüyorum dedim ama ölmedim. Kalp krizi geçiriyorum dedim ama geçirmedim. Biliyorum ikna olması zor ama bilime,doktorlarınıza güvenin. Sizin hiçbir şeyiniz yok. İlaç belli bi yere kadar destekler sizi. Psikoterapi bu anlamda çok yardımcı oldu bana. Ve özellikle emdr tedavisi… Bu Konuda uzman bi psikologa gitmenizi şiddetle tavsiye ediyorum. Deneyin ve sonra bana dua edin. :) Hala ataklarım ara ara yokluyor. Ama kovalıyorum :) Baş edemediğim durumlar da oluyor elbette ama bu konuda kitaplar okuyarak farkındalığınızı geliştirmek yararınıza olacaktır. Çok geçmiş olsun. Dilerim bir an önce ruhunuz huzura kavuşur. Sevgiler