evet canım cahil benaslında cahillik değilde bazı yörelerde daha çok önem verilir böle şeylere sendeki böle bir durum sanırım ama güzel bişey gelenekleri devam ettirmek tabi anneme sorsam bilir kesin ama biz yeni nesil böle işte iincimnazın zaten çocuğu var ya ayol on yaşında ikinciyi yapcaksa bilemem tabi ben daha biri yapamadım o ayrı
melitta canım sana bişiy deyimmi dediğin gibi senin takıldığın çok konu başlığı var bana gelince ben bir kere açmayı denedim gerekli gereksiz lüzumsuz insanlarıda hesap etmek gerekir bir kere dilim yandı yanlış anlaşıldım başlık açan çok eleştiri alıyor hemde haksız yere ağzı olan konuşuyor konuşcak tabi ama konu sapıyor alaksız yerlere gidiyor.hele geyik adı altında ise çok fazla konuyu kapsar biraz karışabilir muhabbetler.... zaten incimnazın dediği üçümüze hitap eden bişiy olması ben öle anladım öle herkes doluşursa her kafadan bir ses çıkıyor öle başlıklar çok zaten... herkesin herşeye maydonoz olduğu.. bu da bize özel olsun bence üçü biradada olalım.hem üçümüzün ortak noktası çok; hem çocuk yapma,hem panikataklı olma,hemde fıtıklı haksızmıyım bu kadar tesadüf bence bu başlığı hakediyorama karar sizin tabi genede seninde heryere ayrı ayrı yetişmen zor olabilir ayrıca.. siz blirsiniz yinede benim fikrim bu.
benim için çok özel birşey değil.maksat aile arkadaş toplanıp vakit geçirmek.diş hediği bahane yani :):):) bana göre bu tür gelenekler hep arkadaş ve akrabaları bir araya toplamak için yapılmış düzenlemeler....
bence beklemeyin yapın.bakın ben 2.yi pardon 3. düşünüyorum
bi daha dünyaya gelmicez sonuçta.
bende o yüzden gerksiz yere başlık açmak istemiyorum.bana hitap eden yada yardıcı olabileceğim başlıklarda yazıyşıyorum ama çoğunlukla takıldığım yer ikiz gebelik ve şubat anneleri başlığı.onun dışında onlıne takip e bakıyorum ilgimi çeken başlıklara yorum yapıyoruım tabi sinirimi bozan yazmak isteyipte yazmadığım başlıklarda olmuyor değil.sinirime hakim oluyorum üzülüyorum mesela başlık sahibi yardım istiyor karşı tarafa kızıyorum ama karşı taraf yok ki burda başlık sahibine göre yorum yapıyoruz.
bazıları kabak çekirdeği gibi ben suçsuzum diyor o zaman yardım istendiğinde yazıyorum bende diğer üyeler gibi.
haklısın olabilir ama ben heryere yetişirim yeter ki güzel sohbetler paylaşımlar olsun
Denizciğim uzun olmuş ama çok doğru şeyler yazmışsın dediğin gibi açılan topiclerde kişiye yardım edeceğine onu daha çok üzen sinirlendiren insanlar olabiliyor en iyisi onları takmamak gerçek hayattada bu böyle ama bizler panikataklı kişiler zaten özündede hassas insanlar olduğumuz için hep üzülen biz oluyoruz çünkü herşeyi kafaya takıyoruz bizi biz anlarız
canım resimdeki kızdan daha güzel olduğumu söylemişsin o senin güzelliğin ama gerçektede görüşürsek beni görürsen gerçekten kız bana benziyor tek farkımız benim yanaklarım daha az çenem uzun değil kare ve dudaklarım daha kalın ama ben kendime benzettim
neyse ben geyik topicini açayım kimse yazmasa sen , ben , melita arada iki kelime yazarız adını panikataklı kaderdaşların sohbet topigi olsun birde kimse yazmıyormuş ben yazar ben okurum artık
Panik atak ben de geçen sene vardı.
İlk atak geldiğinde ölüyorum diye acile koşmuştuk. Sonra konusunda uzman bir dr. gittim Dr. bi ilaç verdi ama yan etkileri çok oldu.
Sonra hiç ilaç kullanmadan, kendi irademle %90 oranın da panik atakları engelledim.
Arkadaslar bu forumda yaptigim ilk yorum.2010 yilinda van iline memur olarak atandim 23 yasimdaydim...oyle bir yerde evime ciktigim ikinci gun konyadaki akrabamin yapmis oldugu telefon sakasi ile sarsildim.babam o gunden itibaren seker hastasi oldu.bende ilaclarini kullandim.sakadan uc ay sonra ilk atagimi gecirdim.ne oldugunu biledigim icinde sanirim olecegim bana malum oluyo dedim..caktirmdan annemler aradim helallik aldim. ikinci belirti kurban bayraminda oldu beynimin hareketleri rahatca goruldu ambulans cagirildi.ilk defa orda duydum bir seyin yok lafini....sonrasi geldi tabi artik duzenli olarak hastanede yoklama verir pozisyondaydim...serumu ye don iyide kilo aldim...en son uc gun boyunca hastaneden cikamadim son hatirladim tekerlekli sandalyeden feryat figan bagirmamdi oldur beni oldur beni doktor ben kime ne yaptim ne gunah isledim oldur beni...neticesi rapor veridi memlekete geldim mora terapi denilen akim uygulandi beynime...dusuk capta bi antidepresan verildi bide...bes ay gecti su an bursadayim....sukur atlattim sayilir ama arada bi atak geliyo...ondada eve kosup camlari aci kendimi sogutarak rahatliyorum...bir saka hemde en yakinim tarafindan yapilan saka hayatima mal oldu...ama onlar bunu zerre kadar onemsemiyolar...olan bana oldu siz siz olun hayatinizin tepesine kimseyi almayin yoksa o hayattan kayarsiniz. ...
kızlar bende de bugün çok tuhaf bi şey oldu..
olumsuz bi durum karşısında çok sinirlendim resmen ellerim titredi ve buz gibi oldu kollarım bacaklarım ve ağzım hafifçe kasıldı üşüdüm dondum ya..
bi süre de kendime gelemedim
1-2 kez daha olmuştu böyle.
panik atak mı bu şimdi?
Merhaba,
Bundan yaklaşık 3 yıll evvel annemi kollarımda kaybettim.Kanserdi. Çok savaştık çok mücadele ettik olmadı,kurtaramadık.Hayatım , bakış açım onun gidişiyle değişti.Dönem dönem umursamaz dönem dönem çok ince düşünen biri oldum.Fakat acımı doya doya yaşayamadım.Beni güçlü kararlı bilirdi aileden herkez.Ben sapasağlam görünmeliydimki onlar benden güç alsın toparlasın Ama olan bana oldu.Farketmeden hemde.Acımı yaşayamadım.Herhangi bi üzüntü durumunda ve beni bayağı üzen bir şeyse bu
resmen kriz yaşıyom daralıyorum, nefesim kesiliyor, ölüm korkusu başlıyor, bazende titriyorum ve korkunç üşüyorum.Kendimi boğalacak gibi hissedip üzerimdekiler parçalamk istiyorumElbisenin tenime dokunuşuna bile katlanamayım kendimi cama atıyom.Hava nekadar soğuk olursa olsun 10-20 dk arası nefes alamya çalışıyorum.ASTIMMI acep bu dedim.Doktora gitmedim.Sevmem gitmeyi.Çok samimi birkaç doktor arkadaşım var onlara sordum.Acını yaşayamadın çok sarsıldın dediler.Tedavi öneriyorlar elbet ama nedense hala gitmiyorum.Bu konuda paylaşımları ve çözümleri olan arkadaşlar varmı... Yazın lütfen...
Arkadaslar bu forumda yaptigim ilk yorum.2010 yilinda van iline memur olarak atandim 23 yasimdaydim...oyle bir yerde evime ciktigim ikinci gun konyadaki akrabamin yapmis oldugu telefon sakasi ile sarsildim.babam o gunden itibaren seker hastasi oldu.bende ilaclarini kullandim.sakadan uc ay sonra ilk atagimi gecirdim.ne oldugunu biledigim icinde sanirim olecegim bana malum oluyo dedim..caktirmdan annemler aradim helallik aldim. ikinci belirti kurban bayraminda oldu beynimin hareketleri rahatca goruldu ambulans cagirildi.ilk defa orda duydum bir seyin yok lafini....sonrasi geldi tabi artik duzenli olarak hastanede yoklama verir pozisyondaydim...serumu ye don iyide kilo aldim...en son uc gun boyunca hastaneden cikamadim son hatirladim tekerlekli sandalyeden feryat figan bagirmamdi oldur beni oldur beni doktor ben kime ne yaptim ne gunah isledim oldur beni...neticesi rapor veridi memlekete geldim mora terapi denilen akim uygulandi beynime...dusuk capta bi antidepresan verildi bide...bes ay gecti su an bursadayim....sukur atlattim sayilir ama arada bi atak geliyo...ondada eve kosup camlari aci kendimi sogutarak rahatliyorum...bir saka hemde en yakinim tarafindan yapilan saka hayatima mal oldu...ama onlar bunu zerre kadar onemsemiyolar...olan bana oldu siz siz olun hayatinizin tepesine kimseyi almayin yoksa o hayattan kayarsiniz. ...
kızlar bende de bugün çok tuhaf bi şey oldu..
olumsuz bi durum karşısında çok sinirlendim resmen ellerim titredi ve buz gibi oldu kollarım bacaklarım ve ağzım hafifçe kasıldı üşüdüm dondum ya..
bi süre de kendime gelemedim
1-2 kez daha olmuştu böyle.
panik atak mı bu şimdi?
Bende de doğumdan sonra panik atak oldu. ikiz doğum yaptım. gece terlemeleri, titreme, sürekli uyuma isteği, hayatın anlamsızlaşması, ve ölüm korkusu..ah o ölüm korkusu beni öldürdü öldürdü diriltti zaten.. gündüz o kadar deil de akşam olunca gelirlerdi bana.. o ruh hali üzerime salınıverirdi akşam olunca..yalnız da kalamazdım.ne gündüz ne de gece..bebeklerime bakamama korkusu vardı bir yandan.
psikoloğa gittim hiçbir işe yaramadı..size tavsiyem sakın psikoloğa gidip derman aramayın. boşa para vermiş olursunuz..hiçbir işe yaramıyor. psikolog sadece sizi dinliyor o kadar..yaptıgı bişey yok..ben bu şekilde bu ruh haliyle 1 yılı geçirdim. en ağır dönemim 6 aydı. doğumdan 1 hafta sonra başladı. ve 6 ay kadar sürdü..sonra git gide azaldı..şimdi aradan 3.5 yıl geçti. iyileşeli 2.5 yıl. ama şimdilerde de kötü oluyorum..hani tamamen geçmezmiş ya..birşeye çok üzülsem birkaç gün sonra ya da o üzüntümün üzerinden 1 hafta geçtikten sonra yine o ruh hali geliveriyor üzerime..hayatın hiçbir anlamı kalmıyor..yaşamanın da anlamı kalmıyor..ölüm korkusu geliyor ve gücüm tükeniyor. bunu son zamanlarda farkettim. yani ya panik atak olursam gibi bir düşünce geçmedi aklımdan bu zamana kadar. tamamen iyileştiğini sanmıştım. tekrar bu duyguları hissedince ve çok agresif de oldum beraberinde, bugün psikyatriye randevu aldım. yarın gidiyorum inşallah. bakalım doktor ne diyecek..istemiyorum saçma sapan ruh haliyle mücadele etmeyi. çok yoruldum..gücümü artık çocuklarıma, eşime sabır ve anlayış gösterme konusunda kullanmak istiyorum..kendimle savaşırken onlara hoşgörü göstermede zayıf kalıyorum. benim elimden bu kadar çekmeyi haketmiyorlar..inşallah hakkımda ve sizin de hakkınızda hayırlısı olur. Bu arada yeni katıldım aranıza.. :) Ben ilaç almaya karar verdim ve bu konuda da ısrarcıyım ama sizin de görüşlerinizi alsam iyi olur..ilaçlar iyi geliyor mu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?