Panik Atak sorunu olanlar....


neden bağırdıki ne kadar yanlış bir tavır , belkide sen depresyon anında fazla alıngan olduğun için öyle algılamış olabilirsin de
 
selam herkese
bende yaklaşık 1.5 sene önce ilk kez panik atak krizi geçirdim..2. doğumumdan sonra oldu..kızım zor bir bebekti ve hala zor bir çocuk..depresyon geçmişimde olunca bende patlak verdi her şey..bir gün aniden fenalaştım ve ambulans çağırdım..kalp krizi geçirdiğimi sanıyordum ve ölüyorum zannettim..
fakat panik atakmış..tedavi olmaya başladım sonrasında..terapi aldım..çok iyi geldi..hem de evden yürüttüğüm bir işim bana çok destek oldu iyileşmemde..hala ilaç tedavim devam ediyor..ara ara kriz geçiriyorum tabii..Ama daha iyiyim şimdi..herkese tavsiyem kesinlikle bir psikiyatrdan yardım almanız gerekiyor..beynin bozulan kimyasının tek çözümü ilaç ve terapi unutmayın..
herkese geçmiş olsun
 


benim doktorda öyleydi, diğer hastalarla ilgileniyodu beni gerçekten 5 dk da dışarı cıkarıyodu.
tek sorduğu şimdi nasılsın, iyi değilim dersem hemen ilacı değiştiriyodu. kavga ettik bi gun dayanamadım artık ozmndan beride ilac almıyorum doğal yollarla tedavi olmaya çalışıyorum, atak olduğum yerlerden uzaklaşıyorum napiim anca öyle iyi hissediyorum kendimi.
Ama en önemlisi çevrendekilerin sana inanması bence.Bana tek 1 kişi inanıyodu ondanda cok şükür çok destek aldım.
Allahım hepimize yardımcı olur inşallah.
Benimde kısmetse nişanım var evlilik yolundayım yani okadar korkuyorumki..en önemli sorunum zaten evde yalnız kalamamak.. ozaman napıcam off hiçbilemiyorum Allahımm yardım et bize,güç ver inşallah
 
incimnaz .!.:
neden bağırdıki ne kadar yanlış bir tavır , belkide sen depresyon anında fazla alıngan olduğun için öyle algılamış olabilirsin de
Genişletmek için tıkla...

zaten randevu saatimi geçmişti geldiğinde.

suratı beş karıştı.

konuşmaya çekindim. çok gerildim.

bana bir şey sordu ben de cevap verdim ama o başka şekilde anladığım için sorusuna tam cevap veremedim.
o da bana:

''ben sana bunu mu sordum?'' dedi.
tabii söyleme şekli gerçekten çok sertti.
yüz ifadesi de öyleydi.
 

geçmiş olsun.
şu an çok daha iyiyim.
açıkçası bazı zamanlar sanki psikolojik olara kendimi kapattığımı düşünüyorum ama dışarı çıkmaya kendimi zorlayınca çok iyi hissediyorum.

şu an beni zorlayan şeyler yapıyorum; cesaret almak için.
iletişime giriyorum. konuşuyorum insanlarla.

ailemden kimse bunu farkedemedi.
annem inanmıyordu ya da kızı olduğum için kabullenemiyordu.
bir gün beni tutup doktora görtürdü.
sonra onunla beraber gezmelere, yürüyüşlere çıktık.
denizi izledik.
yanımda oldu kendince sağolsun.
o şekilde atlatmaya çalıştım.
ayrıca kendime hobiler edindim.özellikle burada ki kk kitap mekanı beni biraz daha kendime getirdi.
oyalanacak şeyler olduğu zaman iyi hissediyorum.
hoş şu an çok iyiyim diyebilirim.
 
Bir keresinde öyle bir atak yaşamıştım ki korkudan geberiyordum ve saniyeler sonra aklımı kaybedeceğimi, bu yüzden beni akıl hastanesine götüreceklerini sanıyordum. Eğer o an yerimden kalkabilseydim, hiç düşünmeden kendimi öldürecektim.
İlaç da kullanmadım hiç o dönemimde.
Kafam ve kalbim biraz rahatlayınca hepsi geçti gitti çok şükür.
Allah kimseye yaşatmasın. Atak lafının "a"sı bile tüylerimi ürpertiyor.
 

geçmiş olsun canım bende ilk panikatak olduğumda aynısını yaşıyordum
2 sene olucak ilaçda kullanmadım panikatak bende farklılaştı şimdide evden tek başıma en fazla 10 km uzaklaşabiliyorum ,daha ilerilerine yanımda birileriyle gidiyorum , şimdiden yaz tatiline nasıl gideceğimi düşünüyorum , evimden başka şehirlere giderken güven duygum yok oluyor yolda panikatak geliyor ama işin tuhaf yanı aynı yoldan evime doğru dönüşteysem güle oynaya gidiyorum çok zor durumdayım
böyle bir hastalıktansa fiziksel hasta olsaydımda en azından iyileşirdim diyorum
kızlar yol korkusunu nasıl yendiniz
 

Sana da geçmiş olsun.
Nasıl ilaç kullanmıyorsun ki 2 yıl olduğu halde? :/
Kronikleştiğinde tehlike yaratıyormuş diye duydum.
Gerçi ağır geçirmezsen bir şekilde idare edersin ama feci boyutlara ulaşıp, sürekli devam ederse ilaç kullanmamak risk bence.
Hala aşamıyorsan bir şeyler yapmak lazım. Hayat kalitesini çok düşürüyor çünkü.
 
panik atak benm hayatıma da girdi 10 sene önce.ilk zamanlar çok kötüydüm ruhum işkence çekiyordu sayısız ilaç kullandım.çok güçsüz duygusal ve takıntılı yönlerim de olduğu için çok ağır atlattım.hiçbişey tamamen geçirmedi.fakat bigün anladımki nezaman kafam dağınık oluyo başka şeylerde uğraşıyorum o zaman panik atak gelmiyodu.ilaçların muhakkak faydası var ama en iyi yöntem düşünmemek geldi bana hastalığı.sürekli kafam dağınık yaşamalıydım.stres vs hepsi tetkliyor.her an gelebilir tekrar bliyorum.oyüzden de çok yorucu bi hayatım var sırf düşünmemek adına sürekli byerlere gdiyorum asla yalnz sessiz ortamlarda kalmıyorum kendimle başbaşa kalmıyorum hep kalabalık bşka şylere yoğunlaştığım ortamlardaym.bazen uzun süre uyumadığım oluyor ama 4 sene önce tüm ilaçlarımı çöpe attm ve bu yoğun sürece girmeye karar verdim.iş ortamım herşey tempolu artık ve o günden beri sadece 2-3 kere atak geçirdim o da çok kısa süreli.şuan hatrlamıyorum bile ataklarımı ama bliyorum ki nezmn yoğun stres olsa kalp çarpıntısı hafiften sinyal veriyo atak geliyo diye ve anında düşünmekten kaçarak bşeylerle uğraşıyorum.evet yıllarca ataklarımı engelledm hiç gelmedi ama bu demek değildir ki yendim bu hastalığı.bi gerçek varki bu hastalığı bikere öğrenirsen yıllarca seninle yaşar.sadece savaşıp teslim olmamal güçlü olmak lazm bnce.ha ben güçlü bi insanmıyım?asla.ama kaçıyorum.kaçmak ta nekdr iyi bi yöntemdir bilmiyorum blki daha fena bişeklde patlar bigün.belki üstüne gtmek lazım.belkide hep böyle gider yıllarca.orası meçhul.ama içimde bi panik atak var ve hiç ölmicek bunu biliyorum :) bana ancak kendin yenebilirsin ilaçlar byere kdr demişlerdi.eğer öyleyse asla yenemem çnkü sorun benden kaynaklanıyo ztn korkmamam düşünmemem mümkün değil özelliğim o derdim.ilaçlar çözüm değilse bittim ben derdim.ama yıllardır ataksız yaşıyorum çok şükür.ama bunu gücümle değil kaçarak başardım ne derece doğrudur blmiyorum.belkide yendim haberim yok ama panik atak bence biçeşit korku kaygı takıntı ve karakter değişmedikçe bu hastalıkta değişmez.karakter de ztn değişmez:) oyuzden her an geri gelebiliceği ihtimaline alıştırdım kendimi.uzun süreler yoklamaması dileğiyle hepinize geçiş olsun diyorum.. :)
 
Son düzenleme:
Evet aynen öyle ... Bende ilk bu atak geldiğinde ölüm korkusu yaşadım soğuk terler akttım ayaklarıma titreme geldi nefes darlığı ve kalp çarpıntım oldu ilaç kullandım fakat uzun sürmedi bıraktım gerçekten insanın kendisinde bitiyor herşey ve telkin ediyorum kendi kendime gecicek diyorum başka şeyler düşün .. uğraş bul .. oyalan çok şükür Rabbime ilk günkü gibi gelmiyor fakat nefes darlığı oluyor işte ve diyorum ki insan neye alışmıyor Allah kaldıramayacağımız yükler vermesin her halimize şükür edelim bu hastalığı yaşayan anlar ve benı anlamayanlara da saygı duydum fakat anlamalarınıda çok isterdim çok basit görmemelerini isterdim stres yapmayacaksın işte .. ama elde değil malesef :/ şimdilerde herşeyi oluruna bıraktım herşeyın başı sağlık ... Rabbim şifamızı versin inşaallah
 

Amin inş.. beni de anlamadı kimse ne yazıkki.çok zorlandığım günler oldu.. herşey sende bitiyor lafı bana en ağır gelen laftı çnkü bitirebilicek gücüm yoktu tek tesellim ilaçlarımdı.. ama sonunda ben bitirdim.ama söylediğim gibi çabalayarak değil,kaçarak.kaçmak ta benim yöntemimdi.. çabalayarak telkin ederek yine aklımda olucaktı sürekli.nekdr doğrudur yaptığım şey blmiyorum ama 4 seneyi devirdim buşekilde.dua çok önemli bence,inancı insana çk kuvvet veriyor diye düşünüyorum.herkesin inancı farklıdır kendinedir tabiki ama ben çok destek aldığımı düşünüyorum buşekilde.çünkü boşluğundan çıkıyorsun dua ederken bile,bi güç buluyorsun kendinde.kimileri de farklı şekillerde buluyor.ama sonuç olarak tutunucak herhangi bişey bulup boşluğa düşmemek çok önemli bu hastalıkta.iş olur inanç olur başka bşey olur nekdr çok şey olursa ama okdr güzel olur.. Allah hepimizin yardımcısı olsun.. nekdr düşünmezsek okdr güzel bu hastalığı.hepimize acil şifalar diliyorum.. daha çok duygusal insanlar çok ince düşündükçe yakalanıyor bu hastalığa araştrmalarıma göre.kafaya takıp gecelerce uyuyamadığımı bilirim ben hala da öyledir zaman zaman.atak gelmese dahi uykularım hep düzensizdir.. gamsız olmak çok kafaya takmamak lazım ama ben neyazıkki beceremedim bunu hiç,herzamanda özenmişimdir gamsız insanlara.nitekim panik atak dışında fiziksel olarak biçok ciddi rahatszlığa da sahip oldum bu şeklde,stres kaynaklı..ülser vb..yine de şükürler olsun diyorum bu sıkıntıları yaşadıysam bunun da muhakkak bi sebebi vardır diye düşünüyorum.. acı çektikçe değerini anlıyo insan bazı güzelliklerin.ve pek etmezsek isyan etmezsek eğer bu sınavdan da geçiceğimize inanıyorum..her karanlığın sonunda bir aydınlık vardır unutmayın.çekilen her acının bi sebebi vardır.ama inanmak başarmanın yarısıdır.o yüzden inancınızı,umudunuzu hiç yitirmeyin,her konuda..kişisel fikrim bu yönde.doktor değilim çok şey bilen biri de değilim ama çok şey öğretti bana yaşadığım olumsuzluklar.çok şey çıkardım.zarar gördüğüm kdr tecrübe edindim ve herdefasnda daha gifsağlam adımlar atmayı öğrendm.umarım hepinizde bu bu sıkıntıların olumlu sonuçları olur..ztn iyi niyetle,neye 'yürekten' inanırsanız o muhakkak bi gün olur.. umudunuzu kaybetmeyin.. :)
 
Çok güzel şeyler söyledin sonuna kadar katılıyorum seni çok çok iyi anlıyorum bende zmanında çok ince düşündüğüm için kırıldığım için alındığım ve çok ağlayıp taktığımdan dolayı annem hep derdi kendine yapıyorsun kzım karşı tarafa birşey yapmıyorsun .Evet aynen öyle kendime yaptım sonuçta ortada.. bu hastalık gerçekten imtihan .. olumlu bakacak olrsam kendime gelmem ve artık takmamam kırlmamam umursamaz olmam gerektiğini anladım (tabi bazı kişilere) Umudumuzu yitrmeyelim
 
merhaba arkadaşlar, vücudumda beni rahatsız eden şeyler oluyor ve panik ataktan şüpheleniyorum. bazen kafamda ağrı oluyor uyuşukluk ve kocaman bir yük varmış gibi hissediyorum. burnumda baskı oluyor sanki akıyor gibi, avuç dolusu kan gelecekmiş gibi oluyor. ve bu durumlarda hemen aklıma kötü şeyler geliyor kesin ölüyorum kesin beyin kanaması geçiriyorum, beynimde tümör var gibi şeyler düşünüp dahada panikliyorum. örneğin herhangi bir yerim ağrısın hemen evham başlıyor ya kötü bir şeyim varsa ya hastaysam. geçenlerde yine başım tamamen uyuştu burnumda baskı oldu çarpıntım başladı o anda tamam dedim kesin beyin kanaması geçiriyorum. elimi yüzümü yıkadım derin derin nefes aldım kendime geldim biraz. yine 3 gün önce annemle dışarı çıktık. dışarıda hemen halsizleşmeye başladım, başım ağrımaya başladı, sanki başım dönüyormuş ayakta zor duruyor gibi oldum. gözlerim kararmadı kendimden falan geçmedim ama sanki böyle kafam kendiliğinden sağa sola düşüyormuş gibi oldum. sonra geçti. örneğin balkona çıkıyorum dışarıya bakarken ya düşersem diye aklıma kötü şeyler geliyor, yada ya buradan atlarsam diyorum. ben İstanbul dışında üniversite okuyorum, ailemin yanına gidip gelirken kötü şeyler geliyor aklıma ya kaza yaparsa otobüs ya ölürsem ya ailemi göremezsem diye düşünüyorum. kendimi kötü hissettiğimde hemen nabzımı kontrol ediyorum elim hemen kalbime gdiyor atışlarını kontrrol ediyorum. acaba dedim gerçkten beynimde bir hastalık mı var bunun için nörolojiden randevu aldım ama gidemedm kortuğum için ya kötü bir hastalık çıkarsa diye. emar çektiremem diye korktum. ama ben yüksek ihtimal panik atak olduğumu düşünüyorum. sizce panik atak mıyım ne yapmalıyım? şimdiden teşekkürler.
 
Evet canım aynı şeyler bendede oldu hatta böyle kalbimde ağrı oldu hemen EKG çektrdim başımda ağrı oldu röntgen çektrdim halsizliğimden dolayı kanıma baktrdım inan panik yapınca herşey dahada büyüyor çok zor bi durum ama Hasta olmasanız bile bilim adamları üzüntüden dolayı beyin gücünün vücutda her türlü ağrıyı oluşturabileceğini ıspatlamış.....Bu yüzden umudunuz olsun her ağrı demekki bir hastalık belirtisi değil!!! Kendimizi bir daha gözden geçirmemizi sağlayan bir etken olmalı...Umudunda tüm psikolojik ağrıların giderdiğinide unutmayın ...Ağrı yaşamamak için umutla yaşamasınıda öğrenmeliyiz . İnsan kendi kendisinin doktorudur sakin olmaya korkularımızın üzerine gitmeliyiz rahatlamak içinde papatya çayı iç rahatlatıcı şeylere bak netten takma hatta kafanı başka şeylere ver eğer kendini dinlersen başında ağrır başka bir yerinde .. Rabbim yardımcımız olsun
 
İlk atağımı hatırlıyorum da çok fenaydı. Sabaha kadar uyuyamamıştım üstelik. Allah kimsenin başına vermesin Düşmanımın bile...
 
Benim spastik kolon rahatsızlığım vardı ve bu panik atağa dönüştü. Bu sorunu dert ettikçe ettim çünkü. Daha sonra tabi doktor ve ardından 2 sene ilaç kullandım. Şimdi geçti neyseki dert etmiyorum artık.
 
merhaba arkadaşlar. öncelikle burada yanlız olmadığımı bilmek içimi rahatlattı. benimde sorunum hepiniz gibi panik atak. daha doğrusu öyle olduğunu düşünüyorum. ben biraz hastalık hastası bi insanım bi yerim ağrısa internette araştırma yaparım. küçükken babam biraz geç kalsa veya ulaşamasam kafayı yerdim. (aslında hala birazcık öyleyim). ama yinede güçlüydüm yani kafaya takmazdım ve hiçbişeyde olmazdı. taa ki bu kışa kadar... ben üni öğrencisiyim ve tek çocuğum ailemin göz bebeğiyim annemle babam çok düşer üzerime ilk defa bu sene yurda çıktım ev okuluma uzak olduğu için. ve hayatım resmen kabusa döndü bununla. sadece haftaiçi 4 gün yurtta olduğum halde bunalıma girdim ve en sonunda akşam elimde valiz tek başıma yurda giderken ilk panik atak krizimi geçirdim. hastalık hastasıyım demiştim ya işte böyle kalbimi dinlerdim nefes alamayacak gibi olurdum ama atlatmıştım uzun bi süredir ama bu yurt tekrar ortaya çıkardı bi hafta falan sürekli dinledim kendimi ve bi süre sonra artık vücudum buna dayanamadı. yurda doğru giderken bi anda midemden göğsüme yükselen heycanla karışık bi yanma hissi, nefes alamama kalp çarpıntısı ve bayılacakmış hissiyle etrafımın kararması, titreme nöbeti. anında bi yere oturdum ve sakinleştirdim kendimi hemen annemleri aradım erkek arkadaşımı aradım o gece onda kaldım ve onun yanımda olması bana huzur verdi gece bikaç kez gelecekmiş gibi oldu ama gönderdim hemen. kalp krizi olduğuna yemin ediyodum erkek arkadaşıma acile gidelim diyodum ama o gerek yok domuz gibisin diyodu. kalp işine gelince 2 sene önce ben bu hastalık hastalığımdan dolayı doktora gittim ultrasonla kalbime baktı ekg çektirdi 24 saat de ritim holter taktırdı sonunda hiçbişeyin yok diyip eve gönderdi. ki ben son 7 senedir spor yapıyorum fitnessa gidiyorum koşu yapıyorum yani bişey olsa Allah korusun çoktan olurdu diye. herneyse o gece geçti ama malesef panik atağım geçmedi. artık kendimi dinlemeye başlamıştım korkmaya başlamıştım sürekli başıma bişey gelecek korkusu oluşmuştu artık. sırt ağrısı göğüs ağrısı hep tekrarlamaya başladı. itüde okuyorum ben okulumda zor baya ama nedense okulda herşeyi unutuyodum çok seviyorum okulumu ve beni gerçekden iyileştiriyodu okul. herneyse daha sonra bu ataklar bikaç kez oldu ve gerçekden ölecekmişim gibi hissediyodum diyodum bu panik atak değil başka bişey. acile gittim kaç kez kan tahlili yapıldı ekg çekildi tansiyonuma bakıldı ateşim ölçüldü yok herşey normal. ama hala inanmak istemiyorum bişey olmadığına. bi gün yine acildeyken koyverdım kendimi hüngür hüngür ağladım. ogünden sonra 2 ay hiçbişey olmadı. taaki tatile kadar. tam yine atlattım derken bugün tekrar oldu birden hemde öyle aklımada getirmedim hiçbişey. bikaç kez üst üste oldu bu sefer.biraz dans etmiştim yorulmuştum acaba gerçekden fiziksel bişeymi dedim. ölecem sandım gerçekden. sonra hemen bu sayfayı açtım ve geçti panik atak son 1 saattir.
bu panik atak heralde diyorum çünkü yazılanların hepsini yaşadım. ama hala kendimi inandıramıyorum panik atak olduğuna. bu yüzden sporu bıraktım bişey olacak korkusuyla. fazla hareket edemiyorum yorulamıyorum korkuyorum bişey olacak diye. o kadar yıpratıcı bişeyki. yüzmeye aşık olan ben yüzemiyorum bile korkudan...ki ben hayatımda ne sigara ne alkol tükettim 21 yaşındayım diyorum millet çocukken sigara içiyo hepsi ne kadar iyi ben niye hüsnü kuruntu ediyorum diye. çok üzülüyorum bu duruma düştüğüme.. annem psikoloğa çok karşı kendisi ben küçükken ağır depresyon geçirdi ve depresyonu kendi kendine yendi bende böyleydim anca kendin atlatırsın diyo bunu. elim kolum bağlı.. çok üzülüyorum kendime çok
 


ben de benzer durumdayım kendimi dinlemekten o kadar çok yoruldum ki, iş yerim çok stresli gün boyu da masa başındayım, yaklaşık 1 senedir panik atak anksiyete arasında bir şeyler yaşıyorum. geçen sene nisan ayında şirketteki yöneticim değişti, yeni yönetici resmen mobbing uyguladı bize, pazar günü bile gelip çalışmama rağmen yeterli efor koymuyorsun dedi, milletin önünde azarladı. bu aptal adamın yüzünden gerginlikten kendi kendimi sıkmaya başladım, eve gittiğimde inan her yerim ağrıyordu. özellikle sol göğüs bölgemdeki ağrılar yüzünden sürekli kendimi dinlemeye başladım. çarpıntı, baş dönmesi başladı. bu sefer kendimi daha çok dinlemeye hiç bir şey yapmak istememeye başladım. erkek arkadaşım karşımda bir şeyler anlatıyor bense o sırada kalp atışlarımı dinliyordum. bu böyle gitmeyecek diye iş aramaya başladım, o dönemde nasıl olsa burdan kurtulacağım diye düşünerek rahatladım, fakat iş değiştiremedim ve sıkıntılarım yine başladı. bu sefer kronikleşti stres olmasam da ben kendimi dinlemekten alıkoyamıyorum kendimi, bir keresinde kendime söz verdim kendimi dinlemeye başladığım an aklıma başka şeyler getiricem diye. gerçekten de başardım, ne zaman kendimi dinleyecek olsam saçma sapan şeylerle de olsa kafamı meşgul etmeye başladım. böylece bir hafta hiç bir ağrım şikayetim de olmadı, ama o bir haftanın sonunda ben yine stres olacak bir şey buldum ve eski halime döndüm malesef. biliyorum tek sorun kafayı meşgul etmek ve vurdumduymaz olmak. şimdiye kadar hiç ilaç kullanmadım, çünkü eminim ki bugün işi bıraksam maksimum 1 aya hiç bir sorunum kalmayacak. bu lanet adam gelmeden önce okdr mutlu ve huzurlu bir hayatım vardı ki. biliyorum ki panik atak vücudun alarm mekanizması, vücudumuzun bize bi sorunun var bu sorunu çözmelisin kendine zarar veriyorsun deme şekli. dolayısıyla alarmı kapatmak yerine problemi çözmek gerekiyor ve ilaç sadece alarmı kapatmaya yarıyor.
 
merhaba bende panik atak hastasiyim ama bende ataktan cok anksiyete var bende onceleri olum korkusu vardi tedavi gordukten sonra gecib gitmisdi turp gibiydim arada takinti oluyodu ama kafama takmiyodum dogum yaptiktan sonra ucakta patlak verdi simdi delirme korkusu bi de arkadaslar tek delirme demeyimde konusamamaktan konusunca atak geldiyi zaman aklim karisiyo ne soyleyeceyimi bilmiyorum bir az durduktan sonra konusuyorum kendi kendime dusunuyorumda bence ben panik atak diyildi baska hastaligim var lutfen yardim edin
 

merhaba canım üzgünüm ama panikatak gibi , bendede anksetiye var zaten panikatak olmadan öncede heyecanlı acaleci bir tiptim yani anksetiyeli bir kişilik yapım varmış sonrada ilk büyük acıda hemen panikatak oldum
doktorum demişti genelde anksetiyeli kişilik yapısı olan kişiler panikatak oluyorlar diye
bende ilk önceleri deliriyorum diye kriz geçiriyordum
sen büyük ihtimal doğum sonrası depresyondan çıkamamışsındır , önceden tedavi olduğun için şuan için tedavin daha kolay olabilir
ben 2 senedir panikatakla yaşıyorum tedavi olmadım bekledikçede artıyor sakın bekletme
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…