ben de benzer durumdayım kendimi dinlemekten o kadar çok yoruldum ki, iş yerim çok stresli gün boyu da masa başındayım, yaklaşık 1 senedir panik atak anksiyete arasında bir şeyler yaşıyorum. geçen sene nisan ayında şirketteki yöneticim değişti, yeni yönetici resmen mobbing uyguladı bize, pazar günü bile gelip çalışmama rağmen yeterli efor koymuyorsun dedi, milletin önünde azarladı. bu aptal adamın yüzünden gerginlikten kendi kendimi sıkmaya başladım, eve gittiğimde inan her yerim ağrıyordu. özellikle sol göğüs bölgemdeki ağrılar yüzünden sürekli kendimi dinlemeye başladım. çarpıntı, baş dönmesi başladı. bu sefer kendimi daha çok dinlemeye hiç bir şey yapmak istememeye başladım. erkek arkadaşım karşımda bir şeyler anlatıyor bense o sırada kalp atışlarımı dinliyordum. bu böyle gitmeyecek diye iş aramaya başladım, o dönemde nasıl olsa burdan kurtulacağım diye düşünerek rahatladım, fakat iş değiştiremedim ve sıkıntılarım yine başladı. bu sefer kronikleşti stres olmasam da ben kendimi dinlemekten alıkoyamıyorum kendimi, bir keresinde kendime söz verdim kendimi dinlemeye başladığım an aklıma başka şeyler getiricem diye. gerçekten de başardım, ne zaman kendimi dinleyecek olsam saçma sapan şeylerle de olsa kafamı meşgul etmeye başladım. böylece bir hafta hiç bir ağrım şikayetim de olmadı, ama o bir haftanın sonunda ben yine stres olacak bir şey buldum ve eski halime döndüm malesef. biliyorum tek sorun kafayı meşgul etmek ve vurdumduymaz olmak. şimdiye kadar hiç ilaç kullanmadım, çünkü eminim ki bugün işi bıraksam maksimum 1 aya hiç bir sorunum kalmayacak. bu lanet adam gelmeden önce okdr mutlu ve huzurlu bir hayatım vardı ki. biliyorum ki panik atak vücudun alarm mekanizması, vücudumuzun bize bi sorunun var bu sorunu çözmelisin kendine zarar veriyorsun deme şekli. dolayısıyla alarmı kapatmak yerine problemi çözmek gerekiyor ve ilaç sadece alarmı kapatmaya yarıyor.
aynı şeyi bende yaşıyorum hatta dünden önceki gün çok iyiydim aklıma getirmemiştim hiç çok güçlü ve mutlu hissediyodum kendimi ama sonra dün ne olduysa yine geldi o korkuyla karışık duygular. bazen kendimi telkinleyip unutuyorum ama bazende ne yaparsam yapiyim olmuyor çok sinir oluyorum. kendimi rahatlatmak için annemle konuşuyorum annem ağır depresyon geçirdi ben küçükken ilaç kullanmadan yendiği için çok kızıyor benim böyle olmama. "sende benim gibi mi olmak istiyorsun ben ölümden çok korkardım ama sonra dedimki kendime ölümden sonrası varmı yani kendimi ilaçlara mahkum edip deliler gibi bi odaya tıkılmanın anlamı ne duygularını karıştırma hiçbişeye mantığınla hareket edersen herşeyi yenersin" dedi. kendisinin tuzu kuru tabi ben o zamanlar küçük olduğum için benimle oyaladı kendini bide belli bi yaştan sonra olgunlaşıyo insan onun kafasıyla söylüyo bunları. eskiden doktor doktor diye tutturururdum ama şimdide hiç gitmeyi istemiyorum bradley cooper ve jennifer lawrence'ın oynadığı bi film var "umut ışığım" diye iki tane psikolojik sorunlu insanı anlatıyo çok güzel bi film hani bişeyler kaptım ordan adamın doktoru ona kriz geldiği anda bi strateji bul kendine demişti. belkide bizimde ihtiyacımız olan şey odur. gerçi ben bulamadım onu. işin kötü tarafı yani bu düşünce beni mutsuz ediyo kendime çok kızıyorum neden bunları düşünüyorum ve kendime bunu yapıyorum diye. bak yine kızdım şimdi
kimse yok muuu?ya ben fenalaştım.
şimdi nasılsın canım,atlatabildinmi kolay
arkadaşlar buna benzer bi konu açıp ben de soru sormuştum ama pek ceaplayan olmadıben de tramva sonrası stres bozukluğu yaşıyorum bugun 22. gün falan doktor ilaç verdi ama olumsuz yorumlardan o kadar etkilendim ki kullandığım günden beri şikayetlerim daha arttık uyku bile haaram kullanmasam ayrı bir dert daha yeni ama inanın çok savaştım bir daha yasamamk için çok uğraştım uzun süreli olmasın daha yeniyken başedeyim istiyorum annemi çok üzüyor bu halim yüküm daha da artıyor ama benim gibi olanları görmek o kadar rahatlatıcı ki allah hepinize acil şifalar versin.
değilim.bana ne olduğunu bile bilmiyorum.kime danışayım bilmiyorum.tuhaf şeyler oluyor banapanik atak mı yoksa başka bişey mi?bende özellikle gece başlıyor.yutkunma takıntısı,ya da yutkunma sorunu diyelim.ve de derin nefes alma isteği ama bunuu yapamama...derin nefes almaya ve yutkunmaya çalışmak ve bunlarda zorlanmak çok zor.şu an gözümden uyku akıyor ama yattığım anda bu endişe bozukluğunu yaşıyorum.çarpıntı,titreme geliyor.uykusuzluk da beni mahvetti. ben oraya çaresizlikten yazdım.bu gece de geçmedi bu durum.bunları yaşayan var mı?uykusuzluktan ne yazdığmı bilmmiyorum.
arkadaşlar buna benzer bi konu açıp ben de soru sormuştum ama pek ceaplayan olmadıben de tramva sonrası stres bozukluğu yaşıyorum bugun 22. gün falan doktor ilaç verdi ama olumsuz yorumlardan o kadar etkilendim ki kullandığım günden beri şikayetlerim daha arttık uyku bile haaram kullanmasam ayrı bir dert daha yeni ama inanın çok savaştım bir daha yasamamk için çok uğraştım uzun süreli olmasın daha yeniyken başedeyim istiyorum annemi çok üzüyor bu halim yüküm daha da artıyor ama benim gibi olanları görmek o kadar rahatlatıcı ki allah hepinize acil şifalar versin.
değilim.bana ne olduğunu bile bilmiyorum.kime danışayım bilmiyorum.tuhaf şeyler oluyor banapanik atak mı yoksa başka bişey mi?bende özellikle gece başlıyor.yutkunma takıntısı,ya da yutkunma sorunu diyelim.ve de derin nefes alma isteği ama bunuu yapamama...derin nefes almaya ve yutkunmaya çalışmak ve bunlarda zorlanmak çok zor.şu an gözümden uyku akıyor ama yattığım anda bu endişe bozukluğunu yaşıyorum.çarpıntı,titreme geliyor.uykusuzluk da beni mahvetti. ben oraya çaresizlikten yazdım.bu gece de geçmedi bu durum.bunları yaşayan var mı?uykusuzluktan ne yazdığmı bilmmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?