canım biliyorum zor ama uykun gelmeden mesela yatma,oyalan bişilerle.Bende geçirdim o geceleri,çok zor biliyorum.O nefes alma isteğide hala oluyor,atak anında derin nefes almak istiyorum ama alırsam sanki patlarım gibime geliyor :S,bayılır kalırım gibime geliyor yapamıyorum.
İlla uyumam gerek diye düşünme,seni ne rahatlatıyosa onu yap.
Sabah uyanıncada kotu oluyomusun?
Benim geceleri günlük kıfayetle uyuduğum gile olmuştuççunki uykudan uyanınca çok kötü oluyodum,kendımı hemen dışarı atıyodum,gecelikle çıkmayayım diye öyle uyuyodum,o derece kotuydum ama çok şükür Rabbime çok şükürr o gunleri atlattım.İnşallah tekrarlamaz
Bu rahatsızlığı Rabbim düşmanıma bile vermesin,gerçekten çok zor
Ve kızlar size tavsiyem burdaki yorumları,böyle panik atak sorunları olanların dertlerini fazla okumamanız,herkezde farklı oluyor bu ataklar,okudukça daha çok etkileniyosunuz.
Bende okumak istiyorum ama çoğunu okumuyorum,aklıma geliyor sonra
Rabbim korusun hepimizi,şifamıza kavuştursun inşallah..bizde normal insanlar gibi oluruz inşallah[/B][/I]
canım bana cevap verdiğin için sağol.benim çok tuhaf bi durumum var.uzun süredir sıkıntılarım vardı.depresyondaydım aslında ama günlük işlerimi yapmaya ve kendi kendime yenmeye çalışıyordum.güçlü biriyimdir esasında ve açıkçası doktora gidip ilaç kullanmak yerine kendim yenerim diyordum.ta ki son günlerde yaşadığım bu anormalliklere kadar.işte bahsettiğim gibi önce derin nefes alma ihtiyacıyla başladı.gün boyu sürekli derin nefes almaya çalışıyorum.ama o da yetmiyo gibi oluyor.çok tuhaf.bunun ardından bir de yutkunma sorunu başladı.sanki yutkunurken aklım sürekli boğazımda.bi engel oluyormuş gibi.refleksi unutacakmışım gibi.yani tarif de edemiyorum.hatta öyle ki bu sefer aklıma kötü düşünceler gelmeye başlıyo.bu şekilde nasıl yaşıcam,işime nasıl gidip gelicem,ölür kalır mıyım,böyle yaşamımı sürdürebilir miyim?ne olur burada bu sorunu yaşayan biri varsa o kişi de bana bi yazsın.O yutkunmaya kafam bi takılıyo,deli gibi uyku aktığı halde gözümden uykuya geçemiyorum.dün gece 3'e kadar bu gelgiti yaşadım.artım vücut direnemedi uykuya geçtim ama sabaha kadar defalarca uyandım.böyle tam uyuyacam korku geliyo,boğulacak gibi oluyorum irkilerek uyanıyorum.durum bu.burada fazla okumamak konusunda haklısın.ben de okudukça fenalaşıyorum.doktora gidince iyileşir miyim sizce?Allah bizlere şifa versin.çok zor birşey.umarım iyi oluruz.
ay canım sağol ya.tek ben değilim demek.aslında birkaç gün önce bunu bi araştırayım diye internete bakayım dedim benim sorunumla ilgili olarak..baktım bir kaç kişi yorum yapmış başka sitelerde;ben 10 yıldır çekiyorum,yemek yiyemiyorum,10 kilo verdim,vs diye..onları okuyunca daha da fena oldum.merhaba bu dediğini ben küçükken yaşamıştım. gece gece kendimi hastaneye atmıştım doktor bakmıştı faranjit bişey yok demişti. sonra tabi bende başladım nefesime ve yutkunmaya takıntı yapmaya. bi iki yıl falan ara ara geldi gitti böyle derin nefes almaya çalışıyodum alamıyodum yutkunamıyodum bazen yemek yerken boğazımda kalcak ölecem diye yutkunamıyodum suyla beraber yiyordum yemekleri su içince rahat yutuyodum. sonra fazla kafamı takmamaya başladım kendi kendine geçti. tabi nefes almaya takıntım geçmedi hatta panik atağa dönüştürdü nefes almaya odaklanınca göğsümde ağrı ve baskı hissediyodum olaylarda üst üste gelince panik atak oluştu. ama kafaya takmamaya çalış hani takmayınca ister istemez geçiyor. ha bak mesela benim erkek arkadaşımdada faranjit çıktı yeni geçenlerde çağla nefes alamıyorum böyle derin nefes almak istiyorum alamıyorum dedi. sordum peki önceden olmuşmuydu bu hani faranjit tanısı konduktan sonra ilk defamı oldu dedim evet dedi. belki onunda etkisi vardır doktor bana şimdi dışardaki insanların hemen hepsinde vardır bu hastalık kafanda büyütme demişti. umarım faydası olur bunun sana ama derin nefes almayı takıntı yapma ben 2 sene önce böyle gece yatarken nefes alamadığımı düşünüyodum boğazımın tıkandığını falan düşünüyodum. sonra durdum yavaş yavaş nefes aldım kendi kendime içimden bak nefes alabiliyorum aldığım müddetçe sorun yok demiştim o fayda etmişti bak sende deneyebilirsin.
canımmmmsenle o kadar benziyoruz ki yani farklı görunse de aynı kapıya çıkıyor bende de bu var depresyondaydım kendim yenerim dedim falan ama pes ettim işte gerçekten kendi başedebilceğeimiz bir şey değilll yine de bunu yapabilenleri tebrik ediyorum işte bende de ölüm korkusu yok ama delirme korkusu hiç düzelmeme korkusu yani korkular değişir ama bize bunu yasatan elimizde olmayan bir şey bu yüzden ilaçlara güvenmek istiyorum yan etki falan umrumda değil sabrediyrum etkisi geç olur ya da uygun ilacı hemen bulamayabilrsin gibi yorumlar okduum tamam bunlara da sabrederim yeterki şu sıkıntımın gideceğini bileyim
ah canımmm çok zaman önce yaklaşık 8-9 yıl önce depresyon için ilaç kullandım.ondan sonra yaklaşık 5-6 yıl önce de kullandım.bunların ikisi de 6-7 ay sürmüştü(yani kullanma sürem)sonra kendi kendime yavaş yavaş bıraktım.ama meğer o zamanlar iyi günlerimmiş.yıllar geçtikçe sorunlar da bitmeyip de,arttıkça kendimi şimdi bu noktada buldum.hep direndim.6 yıldır kendi kendime ilaç alamadan hayatla mücadelemi sürdüyorum.çok şükür inancım ve güçlü yapım sayesinde diyordum ama..güçlü de değilim demek ki.ya da artık gücüm azaldı.canım ben de gidicem artık doktora.yani şu takıntı ve korkulardan kurtulma umudum bu benim.korkularım sanıyorum beni kaygı bozukluğuna itti.o da böyle tuhaf tuhaf şekillerde patlak veriyor.bişey dicem,ilacın iyi gelirse de burada paylaş olur mu?umarım iyi gelir.bizlere şifa versin Allah.
geçse bile tekrar gelme korkusu yetiyor insana herşeye olumsuz bakıyor her rahatsızlığı kendinde görebiliyor ya değişik şekillerde karşımıza çıkıyor kalp krizi delirme terleme çeşit çeşit telkinler her şey biyere kadar benim gibi olanlar var demesem şuan daha beterdim bni rahatlatan şey bu o kötü an gelince mahvoluyorum ilaçlar bile geçirmicek diyor içmdeki ses bütün umutlarımı alıyor artık daha sık uğruyor bana gidince ne saçma diyorum çok anlamsız diyorum ama olmuyor işte belki geçmese de alışırız onu daha iyi tanıdıkça geçmese de onla yasamayı öğreniriz inş sadece ilk zamanlar bu kadar telaş yapıyo olurum ben genelde akşamları iyiym gündüzleri kötyüm şimdi diyorum ki en azından gün içinde iyi hissettiğim anlar var peşimi bıraksın artık yeme içme yok 2 gecedir uykularımı da elimden aldı uykum var çooook uykum var ama uyuyamıyorum daha 20 yaşındayım bundan yaklaşık bir ay önce ne güzeldi o günlerimi özlüyorum kabullenemiyorum dua ile sakinleşiyorum ama bazen o bile o anlık etki etmiyor bitecek deseler daha rahat olabilrdim ama sonu ne olacak korkusu falan insanı mahvediyor korkular artmadan tedavi olmalıyız beynimizde iyice yer etmeden çözüm bulmalıyız daha önce çocukluk döneminde depresyon atlatan biriym ve bu rahatszılk ondan bile kötü aslında ikisi bir arada
kuzum sen daha çok gençmişsin yaaa.olay yaşa bakmıyor gerçi de ben 34 yaşımdayım bu yaşa kadar maşaallah mücadele ettim.ama birikim işte.sen ne yaşadın? oysa gençliğinin en güzel yaşındasın.
sana anlatayım baştan kötü etkilenmemen için olayı anlatmıyorum ama bir tramva yasadım ve ilk anda bi delirme hissi yasadım kendimi zor kontrol ettim daha sonra ilk 6 gün üstesinden gelirm dedim hep ama olmadı hemen doktora koştum başta atarax verdi iyi geliyordu ama sıkıntılıyımdm içimde sürekli kuruntular kafama takılan meselelr vardı çok uğraştım savaştım bununla kuuntularım geçti ama geceleri çok zor durumdayım hissettiğim şey delirme hissi albime bişey oturmuş gibi kalkmıyor rahat bırakmıyor insanlar çok yabancı geliyor bazen ben kontrol etmeye çalışsam da o an bi faydası omuyor sonra geçiyor ama ara ara geliyor işte. BEN RAAHATSIZLIĞIMI ARAŞTIRMAK İÇİN BÜYÜK HATA YAPIP LAÇ KARŞITI ÇOK YORUM OKUDUM sana tavsiyem ilaca karşı olma. çünkü pes ettim vve antidepresan kullanıyorum ve sabrediyorum ilk güler sıkıntı bile verebilirmiş ama doğru ilacı bulmuşsam bir ay içinde eeki edermiş.
senin şikayetlerin neler paylaş istersen benimle dertleşelim sana yardımcı olabilirm belki?
yani bi olay sonucunda mı bu yaşadıklarını hissetmeye başladın ya da ne bileyim kafana taktığın bişeyler mi vardı ya da geçmişte kendine dert ettiğin meseleler. başta takıntı yapıp sonra mı bu fenalaşmaları hissetmeye başladın
bir de tavsiyem ennn kısaa zamanda bi soktora gitmelisin geç kalmadan mudahale edersen çok daha yararlı olur o kadar zengin biri değilim ama aldığım biriktirdğim bursları bu işe yatırcam devlete gittim 9 dk dinlyor seni ne umut verme var ne güzel yöntemler söyleme yaz ilacı gönder bence bir seferliğine de olsa özee git uzun uzun anlat onların bu durumu rahat karşılaması bile sana biraz güven veriyor
canım sen bir sürü şey yazmışsın bunları okumamıştım.mesajımı yazdıktan sonra gördüm.anladım seni.gerçi olayı yazmamışsın ama.benim olaylarımı yazmam pek mümkün değil.hem çok özel şeyler hem de yazsam roman olur.,kötü bir evlilik,boşanma,travmatik bi nişanlılık,işyerimdeki sorunlu idareci ve insanlar,ve bunların olumsuz etkileri,,hangi birini sayayım.daha başka çok şey.yıllarca yalnız yaşamış olup sorunlarla tek başıma boğuşmuş olmam...şimdi ailemin yanındayım ama onları kaybetme korkusuna düştüm.zaten bulunduğumuz şehirden memleketimize taşınacaklar.son bir sene onlar gidecek, yalnız kalıcam,yalnız başıma bir iş gelir mi,vs, gibi korkularla(bir de nişanlılığımdaki yaşadığım psikolojik baskı,tehdit,sözel şiddet de buna eklenince,tabi ayrılıkla son buldu.)yaşadım..bu korkularla yaşamak beni bu hale getirdi.şu bir de ben duyarlı biriyim.izlediğim,gördüğüm herşey beni etkiler.birinin başına bişey gelsin onun yaşadığı acıyı kafama takıyorum düşün yani.kimbilir ne acı çekmiştir diyorum.onun yerime kendimi koyuyorum bu sefer bu bana korku kazandırıyor.ama sürekli şükrediyorum.şimdi dileğim bu dertden,şu acayip takıntılarımdan kurtulmak.korkularımdan bir nebze olsun kurtulayım diye dua ediorum.geçse bile tekrar gelme korkusu yetiyor insana herşeye olumsuz bakıyor her rahatsızlığı kendinde görebiliyor ya değişik şekillerde karşımıza çıkıyor kalp krizi delirme terleme çeşit çeşit telkinler her şey biyere kadar benim gibi olanlar var demesem şuan daha beterdim bni rahatlatan şey bu o kötü an gelince mahvoluyorum ilaçlar bile geçirmicek diyor içmdeki ses bütün umutlarımı alıyor artık daha sık uğruyor bana gidince ne saçma diyorum çok anlamsız diyorum ama olmuyor işte belki geçmese de alışırız onu daha iyi tanıdıkça geçmese de onla yasamayı öğreniriz inş sadece ilk zamanlar bu kadar telaş yapıyo olurum ben genelde akşamları iyiym gündüzleri kötyüm şimdi diyorum ki en azından gün içinde iyi hissettiğim anlar var peşimi bıraksın artık yeme içme yok 2 gecedir uykularımı da elimden aldı uykum var çooook uykum var ama uyuyamıyorum daha 20 yaşındayım bundan yaklaşık bir ay önce ne güzeldi o günlerimi özlüyorum kabullenemiyorum dua ile sakinleşiyorum ama bazen o bile o anlık etki etmiyor bitecek deseler daha rahat olabilrdim ama sonu ne olacak korkusu falan insanı mahvediyor korkular artmadan tedavi olmalıyız beynimizde iyice yer etmeden çözüm bulmalıyız daha önce çocukluk döneminde depresyon atlatan biriym ve bu rahatszılk ondan bile kötü aslında ikisi bir arada
canım sen bir sürü şey yazmışsın bunları okumamıştım.mesajımı yazdıktan sonra gördüm.anladım seni.gerçi olayı yazmamışsın ama.benim olaylarımı yazmam pek mümkün değil.hem çok özel şeyler hem de yazsam roman olur.,kötü bir evlilik,boşanma,travmatik bi nişanlılık,işyerimdeki sorunlu idareci ve insanlar,ve bunların olumsuz etkileri,,hangi birini sayayım.daha başka çok şey.yıllarca yalnız yaşamış olup sorunlarla tek başıma boğuşmuş olmam...şimdi ailemin yanındayım ama onları kaybetme korkusuna düştüm.zaten bulunduğumuz şehirden memleketimize taşınacaklar.son bir sene onlar gidecek, yalnız kalıcam,yalnız başıma bir iş gelir mi,vs, gibi korkularla(bir de nişanlılığımdaki yaşadığım psikolojik baskı,tehdit,sözel şiddet de buna eklenince,tabi ayrılıkla son buldu.)yaşadım..bu korkularla yaşamak beni bu hale getirdi.şu bir de ben duyarlı biriyim.izlediğim,gördüğüm herşey beni etkiler.birinin başına bişey gelsin onun yaşadığı acıyı kafama takıyorum düşün yani.kimbilir ne acı çekmiştir diyorum.onun yerime kendimi koyuyorum bu sefer bu bana korku kazandırıyor.ama sürekli şükrediyorum.şimdi dileğim bu dertden,şu acayip takıntılarımdan kurtulmak.korkularımdan bir nebze olsun kurtulayım diye dua ediorum.
moral bozmamak için anlatmıcaktım ama öyle büyük bir şeyde değil kötü bir video izledim sonra o ilk an delirme hissi yasadım insanlara dünyaya güvenim kalmadı şuan yazdığım kadar kolay geçirmedim bu anları ama bir video bu kadar etkilememliydi beni ben bundan önce de sıkıntılar yasamış biriym daha çocuk yasta depresyon geçirdim evde tek kalma annemin beni bırakıp gitme korkularım vardı bunların hepsi ailemle ilgli yani böyle olmamda onların payı var ama çocukken üzeirine gitmedim ve yeni çevreler vs derken hayat bana o anları destek almadan unutturdu o kadar mutluydum ki hedeflerim vardı hayattan zevk alıyordum ama işte o video hayatımı kararttı o delirme anları geçti diyeme m ama asla o ilk andaki gibi değil ilk 6 gün sabrettim ama olmadı doktora gittim başta atarax verdi ama şikayetler artınca antidepresan ve olumsuz yorumları okudukça morallim bozuluyor elimden geleni yapmaya hazırım ama şuanda bunu ilaçsız başarbilceğime inanmıyorum ama ilaçlar da korkutuyor bu çıkmaz beni bitiriyorAllah hepimize şifalar versin
Elitt merhaba,
Ben de 2,5 aydır panik atak derdini yaşamaya başladım. Ailemde ablam ve annemde de var ve yıllardır ilaç kullanırlar hala atlatamadılar. o nedenle yolun başında psikiyatri yerine psikologu tercih ettim çünkü ilaçtan ziyade beyinde bitebileceğine inanıyorum bu işin.. İyi ki de öyle yapmışım, 2 seans oldu çok iyi bir psikologla görüşüyorum ve hastalığı anlamamı, neden bu hale geldiğimi görmemi sağladı. Henüz atlatamadım ama atak gelecek korkularım çok çok azaldı 2. seansın ardından 3 hafta geçti bir daha atak gelmedi çok şükür..
"Bi videodan mı" dememeli kesinlikle, muhtemelen o video daha önce yaşadığın- belki de hiç hatırlamadığın- ve çözemediğin ya da ifade edemediğin bir olaya çağrışım yaptı ve onu geri çağırdı, çünkü asıl onlar hasta ediyor bizleri.. Bence gecikmeden yardım almaya başla, ama doktorları iyi araştır panik atak konusunda referanslı birilerine gitmeni öneririm. Rabbim tezelden hepimize şifa versin inşallah..
Bende panik atak yaşıyorum ve bir türlü bitmiyor neler yapabilirim ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?