Arkadaşlar bebeklerimizi seveceğiz hiç merak etmeyin.Çok büyük bir buhran,paranoya yaşamadığımız sürece zamanla alışacağız inşallah.Çevrede anlatılanlar var ,karnımda onu hissettikçe nasıl seviyorum,tekmelerini bile seviyorum diyenler çok olacak.Biz böyle hissetmiyoruz belki ama bu da normal bence.Bizi bekleyen ne olacağını bilmediğimiz belirsizliklerin korkusu böyle düşünmemize sebep oluyor bence.Ben ilk hamileliğimde de öyle çok sevgi(abartılanlar gibi değildi.)hissetmemiştim.Ama zamanla ona bağlanıyorsun,kokusunu,memeni emerken karnını okşamasını ve gözlerinin içine bakışını bile özlüyorsun.Emzirmeyi bırakırken bile ondan çok sen hüzünleniyorsun.
İnşallah ruhsal çöküntülerimiz olmaz ve yavrularımıza kendi gücümüzle bakarız ve bu sayede kendimizi de daha güçlü hissederiz.Bu kadar korkarken bir şeyi başarmanın verdiği haz,mutluluk belki bize iyi gelir.