Bugün sabahtan beri sinirim geçmedi geçmiyor. Oğlum sabah sinir krizine soktu beni. Akşamüstüde eşim. Hadi çocuk aklı ermedi de yaptı. Ama bu eşler neden biz sinirliyken bizden daha beter sinirlenirler. Ne desek batar beyfendilere. Ben eşim sinirliyken ya rahatsızken peşinde dolanıyorum ya ne yapabilirim diye. Sakin ol diyen insana bile mi ters davranılır. Sakin ol demicekmişim, içinden geliyomuş vs vs. Keşke bi kere de o bana sakin ol deseydi, keşke ben sinirliyken birgün olsun dayanıpta sinir olmamayı becerebilseydi. Normal zamanda olsa neyse ağlar zırlar susarım. Ama şuan hem yanımda hem içimde bir can daha var. Azcık anlayış hoşgörü çok mu zor. Hamileyken zaten sinirler gergin oluyor. Eskilerden biri çıkıpta eskiden biz şöyleydik biz böyleydik şimdikiler nazlı vs dediğinde vurup kırasım geliyor. Onlar da naz niyaz zannediyo. Bazen eşimin beni tanıdıgından bile şüphe duyuyorum. Sinirlisin demeyi bilirler, kendileri hiç değil. Onlara söyleyince karakterleri odur, erkektir onlar vs vs. Adaletine tüküreyim dünya!