Selamlar, bende 2016 yılında kaygı bozukluğu ve panik atak teshisi aldım. O tarihe kadar aslında ara ara olan seyler o gunden sonra hergün tekrarlamaya ve beni nefes bile alamayacak noktaya getirdi. Başlıkta yazılanların hiçbirini okumadım, etkilenmeyeyim diye, bunu belirtmek istiyorum. Bu yazım size umut olsun diye yazıyorum. 2016 yılı benim için her anlamda zordu. İşlerim yolunda gitmiyordu, özel hayatım yolunda değildi ve ablamın hastalığı tekrar nüksetmişti ve bende k aygı bozukluğu başladı. İlk atagımda ambulansla acillik oldum. Sonra abartısız her gün 4 ay boyunca yasadım nefes alamamayı, carpıntıyı, el ayak uyusmasını, titremeyi, teri. Doktorlara gittim, doktorlar diyorum cunku her gittiğim psikiyatriler dinlemeden ilaç yazdı, o ilaçlar beni daha da kötü hale getirdi. Sonra tavsiye üzerine bir psikologa gittim, 1 saat dinledi kart testleri yaptı ve yan odasındaki psikiyatriyle görüştürdü beni o da yaklaşık 1 saat dinledi, bende önce seker, troid testleri istediler, o testlerde sorun olmayınca teshisimi koydular. yaklaşık 2 sene boyunca haftada 2 gün evet gercekten 2 gün boyunca terapiye gittim, bu arada tedavımın ilk 3 ayı ilacı reddettim ama 4. ay ilaca başlayarak, ilaç+terapi aldım.
Her terapide çok ağladım, konuştukça, ağladım, ağladıkca rahatladım. Bu arada terapilerde bana baş etme yöntemini öğretti doktorum. Bu hastalık artık hayatının her döneminde sana kendini hatırlatabilir ama telkini öğreneceksin dedi ve ben gerçekten öğrendim. 2 senenın sonunda görüşmelerimiz haftada 1 e, sonrada 3 - 4 ayda 1 kontrole döndü. İlacımı 2019 ekime kadar kullandım. Aslında onuda kesmemi ve artık ihtiyacım olmadığını söylemişti fakat düğün döneminde bırakmak istemedim acıkcası:) bana tedavının en başlarında ilacı almayı unuttugum zaman bırakabileceğimi söylemişti ve ben 2019 ekimde gercekten 2 gün üst üste almadıgımı farkettim, tabiki bu süreçte dozuda kontrollü olarak en düşüğe indirmiştik. O zaman kendi kendime 3. gün ilacı almıcam dedim ama baş dönmesi dengesizlik ve yoksunluk olacaktı bunu biliyodum, O surecte yurtdısındaydım ve bilmediğim o sehirde 3 gün saatlerce yürüdüm, telkini öğrendiğim için çok zor olmadı ama 5. günden sonra bitti herşey.
suan yaklaşık 10 aydır ilaçsız devam ediyorum.Pandemi sürecinde korkularım, kaygılarım ne yazık ki geri geldi ama bunu atağa dönüştürmeden kendi yöntemlerimle başa cıktım.
Size tavsiyem size o an ne iyi geleceğini düşünüyorsanız onu yapın, ben din ile bağı kuvvetli olan biri değilim ama inşirah suresi bana hep çok iyi geldi, atağımın başlayacagını anladığımda imkanım varsa hep uyudum saat farketmeksizin, komik videolar izledim vs.
Herkes kendinin doktoru size tavsiyem size neyın iyi geldiğini bulun ve inanın. Bu hastalığı böyle kolay atlatmadım, gercekten cok zor sınavlar verdim, böyle yaşayamam dedim ama bitti.
Bu arada doktorunuza cok güvenin ve iyi bir doktor bulun.
Kötü oldugunuz zaman bana mesaj atabilirsin iz, konusabiliriz.
Sevgiler:)
çok teşekkür ederim. Rabbim sizede hayırlısı ile kazasız belasız nasip eder inşaAllah birgün..
benim zarar verme korkum hamileliğim ile beraber başladı
dokuz ay oluyor şükür eskisi gibi değil ama.. bu günlerimizede bin şükür
denizde de rüzgar boynuma boynuma esti sebebini bile bile gittim test yaptırdım
zarar verme korkusu bu hamileliğim de başladı 
bu sıkıntıların temeli korkularımız. Korkularimizi yenince bunlarıda atlaticaz inşaAllah canım 
korkularının üzerine gitmeye calis onlardan kaçma. Senin sıkan her ne düşünceler ise onları onemseme. Ne diyor İzzet güllü hoca: algıya değil olguya odaklanicaz 
yani düşüncelere değil davranıslarimiza bakicaz. İnşaAllah algımız en kısa sürede düzelir. Bunların hepsini atlatiriz..
