Ömrü hayatım boyunca yaşadığım üçüncü sıkıntı hali sanırım bu. İlkinde çarpıntı ve kalp ağrısı sıkıntım vardı, kaç kalp damar cerrahı ve kardiyoloji gezdim anlatmam mümkün değil. En son bir kardiyologun yakasına yapışıp tüm bu belirtiler psikolojik olamaz. Fizyolojik bu belirtileri stresten vs diye beni kışkışlayamazsınız diye doktorla kavga etmiştim :) gençlik heyecanı diyelim 24 yaşlarında falandım. Sonrasında gitmediğim branş kalmadı çünkü çarpıntıları ve kalbimdeki göğüs kafesimdeki ağrıyı anlamlandırmaya çalışıyordum, o zamanda yeni mezun bir mühendisim, ben kanıt isterim diye diye dolaşıyordum ortalıklarda

En son psikiyatriye yolladılar zorla tabi, ilaç kullanmaya da direndim bir süre, geçmeyince mecbur kullandım 9 ay kullandım, doktorum bırak dedi bıraktım. Arkasından uzun yıllar boyunca unuttum gitti bu anksiyeteyi-panik atağı. Taaaki kendi içimde içinden çıkamadığım durumlar hortlaklaşana kadar. Ama bu sefer 32 yaşındayım. Şirketim inanılmaz mobing uyguluyor ama alttan alttan ispatlayamıyorum-öyle bir ruh hastası şefle çalışmaya başladım ki ; 1.5 yıl dayanabildim o süreçte kendisine. Hani yüksek sesle, kavgayla hıh hıh hıh diye isterik isterik soluyan, hırsla beslenen tipler vardır... Öyle bir iş yükü yüklüyorduki üstüme, aksamları evime gidince kendimi gece 12 lere kadar raporlama yaparken buluyordum. Sabah 8 gece 12 ve ben sadece beyinle çalışıyorum, inanılmaz dikkat isteyen bir işteyim ve yaptığım üretimi planlamak. En ufak bir hata milyon dolarlık üretim hatlarını zarara sokar, sittin sene bir hammaddesini ödeyemem... 1.5 yıl dayandım. Birden bende istemsiz ağlamalar başladı. Durduramıyorum ama. Korkunç bir ağlama. Şirkette de durduramıyorum. Günde 4-5 kez ağlama nöbetleri geçiriyordum, ilaveten nefes darlığı ve korkunç bir halsizlikle.... neyse yine doktorlar vs.... şirkete dava açmam söylendi ama iyiliğe güzelliğe yürümek varken pisliğemi bulanacağım. İstifa ettim. Bu süreçte bir sürü bölüm dolaştım hastanelerde yine birşey çıkmadı ama ben yine kabullenemiyorum, bu sefer ilave olarak geceleri uyuyamama başladı... Bu seferinde psikiyatriye gitmemek için çok direndim çünkü antidepresan türevlerine de inanmıyorum, sorunu ertelemekten aeni duygusuz bir topa döndürmekten başka birşey yapmadı bende. İlaca kesinlikle karşı değilim ama ben bu panik atak ve anksiyetede sorunun fiziksel olduğunu düşünüyorum. Yani anlık birşeyler oluyor ve henüz bunu tıp çözemedi bence. Bir de o dönemlerde dikkatimi çekti d vitaminim hep düşüktü ama bu son olayda 7 çıktı d vitaminim. Doktor şok oldu, alet mi bozuk acaba diye...