Yıl 2011 üniversite 1.sınıfın 2.dönemi -şu an eşim- sevgili olduk. Sevgilimin babası yurt dışında çalışıyordu. İnşaat işinde usta gibi bir şey. Çok para kazandığı için yurt dışında çalıştığını söylüyordu. O zaman kardeşi ve sevgilim de ayrı şehirlerde okuyorlardı ve ikisi de özel yurtta kalıyordu. Sevgilim, ay sonunu getiremeden -yurtta yemeksiz daha uygun fiyata anlaşıyormuş,dışarıda yemek yeyip sigara içen birisiydi- para bitiyordu. Bazen de kardeşine para gönderiyordu. Ben yardım ediyordum; evden yemek götürüyordum, para veriyordum. Param olmasa kredi kartımı veriyordum.
Aylardan eylül ve yıl 2014, sevgilimle aynı köye atandık. (Hala aynı yerdeyiz.) Cep telefonları çekmez, ilçeye araç yok. Köyün bakkalında ekmek, un vs yok. Köylü de yardım etmiyor. İlk zamanlar çubuk krakeri ekmek niyetine yemiştik. İkinci el çekyat,televizyon, buzdolabı, halı ve ocak aldık. Yaşamamızı sağlayacak eşyalar. Sevgilim araba almak için 8 bin lira biriktirdi. Bu arada yemek masraflarını,alışverişleri ben karşıladım. Ki ben de rahmetli babamın abime ödettiği kredi için para biriktiriyordum. Sevgilimin babası araba için 9 bin lira, farklı şehirde okuyan kardeşi de bin küsur lira yardım etti. Şubat tatilinde aldılar. Tatilde de nişanımız oldu. İkinci dönem kaynanam köye geldi, hafta sonu için. Ben de kaldı. Sevgilim lojmanda kalıyordu. Kaynanam geldiğinde durmadan arabayı babası aldı,babası olmasa alamazdı deyip durdu. Bir şey söylemedim. Köyden evlerine dönerken paramız yok dedi sevgilim yol paralarını verdi. Düğün hazırlıkları için annem,ben ve kaynanam oturduk konuşuyorduk. Ben 'Köyden bir sene sonra taşınacağız zaten kaldığım ev de iki oda. Eşya alıp heba etmek istemiyorum. Sanki eşya almışı gibi siz 5 bin koyun ben de 5 bin koyayım. Sonra eşya için para biriktirmek daha zor olur.' dedim. Biz oğlumuzu okuttuk o alsın dedi kaynanam. Ki bunu diyen insan 'kocam yurt dışında buradakinden 2 katı kazanıyor.' diyen birisi. Bir şey demedim. Düğünümüz için bilezik alacaklar, kaynanam 'Oğlum paramız bitti, oğlum bilezik için para yolla.' laflarını hep gördüm. Sonunda sevgilim düğüne kadar para biriktiremedi. Kaynanam da para biriktirememesinden hep yakındı. Ben de 'Selçuk kira vermiyor, yemek masrafı yok,elektrik desen 3 ayda 15 tl geliyor. Su köyde bedava. Arabaya benzini beraber koyuyoruz. Bir o aldıysa diğerinde ben alıyorum. Üstüne ben İnternet,telefon,(buzdolabım ve ısıtıcı kullandığım için daha fazla)elektrik faturası,kira ve yemek masrafını ödediğim halde biriktirdim. Selçuk nasıl biriktiremiyor?' deyince susuyor. Hiç ben aldım demiyor. Düğün masrafları için kredi çektik. Gelinlik, salon, nikah şekeri, davetiye aklınıza ne gelirse. Düğünden sonra da 'Arabayı Selçuk'un babası aldı. Düğünü de biz yaptık.' diyorlar.
Düğünden sonra eşya alacağız yani sadece buzdolabı, çamaşır makinesi, yatak ve baza. Sıkışık durumdayız. Kaynanam 'Oğlum bana para verecekken ben mi ona vereyim?' diye söyleniyordu. Karttan buzdolabı ve çamaşır makinesini; elden taksitle kazıklanarak da yatak,baza,gardırop ve iki halı aldık. Onun haricinde ikinci el eşyalar da duruyor. Selçuk okurken okumaya çalışan kardeşi askerde. Ay ay bizden para ister. 300 tl'den aşağı olmaz. Kaynanama gidince 'Selçuk 5 litrelik yağ, 7.5 kilo ariel al gel.' diye markete yollar. Benimle dışarı çıksa cüzdanımı almamışım der markete girince 80 liradan aşağı çıkmayız. Lazımdır, dedim aldık. En son 6.500 TL'lik bilezik almışlar. Sanırım kaynım için, düğün olursa hazırlık diye. Paraları bitmiş. Geçen ayın tüm faturalarını, kirayı, alışverişi ve harçlığı biz bıraktık. Eşimin maaşı bitmiş benimkinden para de çekmiş. Eşime kızdım 'Niye bilezik bozdurmuyorlar?' dedim. ' Ne diyeyim Burcu, annem o. Bilezik bozdur mu diyeyim? Sen de haklısın. Ama ne diyeyim' dedi. Kaynanam evde olan şeyi tekrardan aldıran birisi. Un varken un aldırmışlığını bilirim. Faturaları ödedik,aradan iki hafta geçti. Annem bizim yanımıza geldi onu da alıp beraber kaynanama gittik. Cumartesi oldu Selçuk'u alışverişe yolladı. Pazar oldu, sabah yine alışverişe yolladı. İki günde 100 liralık alışveriş yaptık. O gün kavga ettim, gidecektim annem olmasaydı. Neyse köye döndük. Kaynanam arıyor Selçuk'a paramız yoktu diyemedim diyor. Ki benim babam öldü, annem kendi kendine geçinmeye çalışıyor. Zorla yardım ederken 'Kızım onca borç içindesiniz. Çeyiz bile yapamadım.' diyerek almamaya çalışır. Kaynanamın kocası çalışıyorken bu haldeler.
'Niye bilezik bozdurmuyorlar? Yeni gelinim, paramız olmadığı halde askerdeki kardeşine çeyrek bozdurup yolladık. Bu nasıl iş, ben verdikçe sizinkiler daha fazlasını istiyor.Annen bilezik yapacak ben altın bozduracağım! dedim. Paragöz oldum.
Az önce de askerdeki kardeşi aradı, yine para istedi.
Özet: Kaynanam kocası iyi para kazandığını iddia ederken sürekli oğlundan para alan birisi. Kayınpederim para yollayamayacağım altın varsa bozdur dediğinde kaynanam altın maltın yok ne yiyeceğiz diye yalan söylediğini bana kendisi anlattı. En küçük kaynım için Selçuk'a(eşime) mont al kardeşine, ayakkabı al kardeşine vs. der. Ayrıca eşimin dayısına gittiğimizde kaynanam 'Selçuk yengene(dayının karısına) harçlık bırak.' diyen birisi. Dayı bizden 4 yaş büyük ve çalışmıyor. Biz kaç kişiyi geçindireceğiz acaba? Sürekli biz yardım ediyoruz ki yaza başka bir yere taşınıp eşya almayı düşünüyorum. Kredi borçlarımız var. Köyden gezmek için çıkmadığımız halde para biriktiremedik. Bunları söyleyince 'Burcu sen böyle değildin. Para seni değiştirmiş.' muamelesi görüyorum. Kaynanam yemek sofrasında en küçük kaynıma 'Sen para kazanmıyorsun o yüzden sana az yemek veriyorum. Abin kazanıyor ona çok yemek veriyorum.' diye şaka (!) yapan birisi.
Şu anlatılanlardan paragöz olduğum sonucu çıkıyorsa, açık ve net yazın. Kendimde sorun var diye düşünmeye başladım. Gerçekten paragözüm de bu bana çok normal mi geliyor diye sorguluyorum.