Ben herhangi bir adamın mütemadiyen tek başına parka gidip çocuk sevmesini pek masum bulamıyorum. İşsiz ise, gitsin ailesi ile arkadaşları ile zaman geçirsin. Parka gitmek nasıl bir kafadır. Ben kadın olduğum, anaç duygularım olduğu halde çocuğum olmasa parka gitmem. Aklıma bile gelmez.
Yazın oğlumu sürekli götürdüğüm parkta tahminimce 25 yaşlarında genç bir adamın çocuklarla sürekli konuştuğunu gördüm. Önce mevzuyu anlamak için yakınına gidip dinledim. Özellikle kız çocukları ile sohbet ediyordu. İşte neler yaparsın, evcilik oynar mısın vs. Hadi az daha dur idrak, belki iyi niyetlidir dedim. En son kıza "ben de buralara yakın oturuyorum" deyince dayanamadım. "hayırdır kardeş kimsin sen. Tanıyor musun bu çocukları? İşsiz misin ne yapıyorsun parkta?" dedim. Tabi oğlumu zaptetmekte zorlandığım için bir yandan koşturuyorum. Bir şeyler geveledi oğlumun peşine koştuğum sırada kayboldu ortalıktan. Bir daha da görmedim ne parkta ne çevrede. Dediğim gibi bana pek normal gelmiyor bu durum.