25.5 yaşındayım üniversite mezunuyum kpss çalışıyorum hâlâ.
Konumu hatırlayanlar vardır 10 aydır mükemmel anlaştığım, ahlaklı, dürüst, aşık birini ailemle tanışdırdıktan sonra bıraktım.
Çünkü evlenmek için can atamadım, içim daraldı, uykularım kaçtı zorladım kendimi ama yok kötü his 2 Gün geçti 3.gün yine çıkıyor.
Ailem, çevrem bir daha böyle birisini bulamazsın(bu zamana kadar bi çok erkek arkadaşım oldu hiç bu kadar anlaştığım evlenmeyi planladığım olmadı) yaşın geldi, evde kalırsın gibi sözler söylüyorlar piskolojim çok kötü kafayı yemek üzereyim.
Bi yandan 10 ayımı geçirdim özleyeceğim onu biliyorum, bi yandan erkek arkadaşım çok çok üzüldü bu zaten beni maffediyor
ah aldım fikri, pişman olacak olma korkusu lütfen bana bi şeyler söyleyin akıl fikir verin.
Teşekkür ederim