Görümcen atom mu parçalıyor , hepimiz aynı işi yapıyoruz canım .evet allahıma şükürler olsun onu bana verdiği için ben bekarken bişeyler yapmadıma pişmanım okadar imkanlarım vardıki canım babam okusun diye heryere göndermek istedi beni ama ben evliliği seçtim nevardı meslek sahibi olup öle evlenseydim
çok haklısın canım aslında ben böyle değidim eşimin ailesiyle sorun yaşadıkça hırs yaptım .çünkü hayatın bir gerçeği meslek sahibi olana karşı etraf daha saygılı hürmetli ,görümcemi çok kıskanmaya başladım halbuki çok da akıllı sayılmaz bomboş muhabbetleri var bana verecek cevap bile bulamaz bazen benle başedemez ama meslek sahibi araba aldı ev aldı banada havasını atıyo işte kaynanamla ..benide ezmeye çalışıyorlarAh be kuzum ya millet çalışmasam evde keyfime baksam diye düşünür sen zorla başına iş açacaksın .
Besle evde yavrunu rahat rahat .
Ne güzel işte ya .
bak sana bir hikaye iyi oku.
Devrin valisi emrindeki yöneticiler ile atının üstünde şatafat içinde girer şehre. Yol kenarlarında insanlar iki büklüm el pençe divan selamlarlar valiyi.
Bütün bu şatafatlı itaat gösterileri arasında valinin gözleri, bir sokağın köşesinde yere çökmüş olan ve etrafındaki hiçbir şey ile ilgilenmeyen bir adama takılır. Perişan kılıklı, saçı sakalına karışmış bu adamın olduğu yere sürer atını vali. Atının üstünden inmeden, vakur ve sert bir ses tonu ile bağırır adama:
- Behey adam, herkes benim şehre gelişimi el pençe karşılarken sen kimsin ki yerinden bile kıpırdamıyorsun?
Perişan kılıklı adam istifini hiç bozmadan, sakallarının ve uzun saçlarının arasından belli belirsiz gözüken gözlerini valiye çevirerek:
- "Ben hiçim. der.
Vali daha da hiddetlenir:
- Ne demek hiç, senin bir adın, şanın unvanın yok mu bre adam? der.
- Senin var mı? der bu kez adam.
Vali iyice şaşırır ama cevaplar:
- Gafil adam, nasıl anlamazsın, ben valiyim. der.
Adam aynı ses tonu ile sorar yine.
- Peki, daha sonra ne olacaksın?
- Sadrazam olacağım. der vali.
- Peki, daha sonra?
- Padişah olacağım.
- Peki ya daha sonra?
Kısa bir an duraksar vali ve:
- "Hiiç" der...
Aman canım ya hani derim ki cern çalışanı , ünlü bir doktor , bilim adamı veya gerçekten insanlığa faydası dokunan biri diyeceğim evet özen .çok haklısın canım aslında ben böyle değidim eşimin ailesiyle sorun yaşadıkça hırs yaptım .çünkü hayatın bir gerçeği meslek sahibi olana karşı etraf daha saygılı hürmetli ,görümcemi çok kıskanmaya başladım halbuki çok da akıllı sayılmaz bomboş muhabbetleri var bana verecek cevap bile bulamaz bazen benle başedemez ama meslek sahibi araba aldı ev aldı banada havasını atıyo işte kaynanamla ..benide ezmeye çalışıyorlar
diplomalı olup evde bebeğine bakmanında ayrıcalığı vardır illaki cnm..ben bekarken acıktan bankacılık okudum yarım bıraktım bazen insanlara bankacılık okudum bıraktım demek bile hoşuma gidiyor düşün...bebeğim sürekli kucak istiyor uyun ilgi istiyor ders çalışmam çok zor çokkcanım yanlış anlama ama ben üni.mezunuyum yüksek lisans da yaptım işim gücüm de vardı vs vs ama bebeğimi kendim büyütmenin önemi ve güzelliğine inandım hepsini attım kenara kızımı büyütüyorum.. bu imkana sahip olduğum için şanslı görüyorum kendimi.. çalışmak zorunda olmadığım için..
bebeğini babaanneye vs bırakıp arabasına atlayıp işe gidene de hiç özenmem hatta eminim o da durumlar farklı olsa da bebeğimle kalsam der diye düşünür..
daha güzel bir seçim yapamazdım.. herkesin doğrusu düşüncesi farklı olabilir ama benim için böyle..
neden kendini böyle kötü hissediyorsun..
24 yaşındasın.. 6 aylık bebeğine bakacaksın,,, ilk 3 yıl çok önemli.. ne verebilirsen ona kar.. buna odaklan..
açıköğretime devam et.. 6 aylık bebekle yapamıyorum dersen büyüyünce hiç yapamazsın..
vakit kaybetme.. bebeğin büyür okula başlar sen iş hayatına girersin..
emin ol işin olsa üni. mezunu olsan sadece sana yararı var.. eşinin ailesi seni ayakta alkışlamaz daha fazla da sevmez saymaz.. kendin için çocuğunun istikbali için yap yapacaksan..
çalışmakda zor tabiki evimde huuzurluyum mutluyum ama bu duygular? görümcemle çok sorunlar yaşadık ondan benim hırsım birazdaGörümcen atom mu parçalıyor , hepimiz aynı işi yapıyoruz canım .
İyi ki ev hanımıyım valla sabahları işe gitmeyi hiç istemezdim rabbim çalışan hanımlara kolaylık versin .
diplomalı olup evde bebeğine bakmanında ayrıcalığı vardır illaki cnm..ben bekarken acıktan bankacılık okudum yarım bıraktım bazen insanlara bankacılık okudum bıraktım demek bile hoşuma gidiyor düşün...bebeğim sürekli kucak istiyor uyun ilgi istiyor ders çalışmam çok zor çokk
hayır amacım o değil ya kafam karışık aslında hem kendim için hem onlara karşı yapmak istiyorum bunları..çünkü onlarda şuan beni küçük görüyor ve bu beni öldürüyor....eşimin teyzeleri bile çalışan gelin alcam oğluma diyip gülüyorlar birinin gelini okuyo nasıl metediyo onu bana bense kaynanam ve teyzelerle bu yaşda aynı şeyler....Bi tanıdığıma arabuluculuk yaptım kız çok çok istiyordu çocuğu neyse oldu bunların arası iş ciddiye bindi.
Kız bunları devamlı aşağılamaya başladı , işte şöyleler böyleler , ben okumuşum bilmem ne .
En son artık dayanamadım dedim hor gördüğün insanlar aranda ne fark olucak evlenince .
Sen de çamaşırları yıkacayacaksın sen de bulaşıkları yıkayacaksın .
Sen de ... neyse işte.
Evet meslek sahibi olmak güzel bir şey ama karşındakini küçük görme sebebi asla olamaz , hatta hiç bir şey olamazda bu hiç olamaz.
hiç sağlıklı düşünceler değil bunlar , dürüst ol bebeğine yansıtıyor musun .hayır amacım o değil ya kafam karışık aslında hem kendim için hem onlara karşı yapmak istiyorum bunları..çünkü onlarda şuan beni küçük görüyor ve bu beni öldürüyor....eşimin teyzeleri bile çalışan gelin alcam oğluma diyip gülüyorlar birinin gelini okuyo nasıl metediyo onu bana bense kaynanam ve teyzelerle bu yaşda aynı şeyler....
İyi de halası canım o , hamd olsun bizim de durumumuz kötü sayılmaz ama ben de söylerim oğlumdan bir iki yaş büyük çocuğu olanlara tembihlerim ufalan kıyafetleri dağıtmayın bana verin diye.küçük görme konusu şöyle ;
maddiyatımız eşimle,,,
görümcem zevki zefa yaşarken bizim hayatımızı fakir görmesi falan...bebeğinin eskittiklerini toplayıp benim bebeğime getirmesi , bu ve buna benzer şeyler beni bu hale getirdi
Farkettin kendini , niye kendini ona ispatlamaya çalışıyorsun ki .
Sen iyi bir anne ol karşılığını büyüttüğün çocukla vereceksin zaten .
Şimdi bana çalışan bazı anneler kızacak ama biraz da gerçekçi olayım .
Annenin büyüttüğü çocukla başkasının elinde büyüyen çocuklar bir olmuyor canım .
En azından çocuklar büyüyüp idrak edene kadar.Ki ilerde güven sorunu olduğunu söyleyenler de var.
Sen de göndersene bebeğini , al kocanı çıkın gezmeye.
Ben gönderirdim babannesine bir gün iki gün kafamı dinlerdim bebeğim döndüğün de öyle özlemiş olurdum ki.
Hem çalışıp hem çocuk bakmak , eşi memnun etmek , evi çekip çevirmek , yemek yapmak , çok ağır bir yük .Hakikatenn bu yazdiginiz pek de hos olmamis...
Disini tirnagina takip sabah erkenden calismaya giden, tum gun evladinin ozlemini ceken, aksam da hem ev isini yemegi hem de cocukla ilgilenmek icin uykusuz kalan ve bunlari 1-2gun degil, hergun gecegunduz yasayan kisilerin zorluklarini ve o guven bagini kurmak icin ugraslarini gozardi etmemek gerektigni dusunuyorum.
Ustelik okumak, calismak, kendisini gelistirmek isteyen bir anneye destek cikmak yerine hevesini kiracak bir yorum olmus.
Her seyin artilari eksileri var demek ile sizin tutumunuz bir degil maalesef.
Ayrica kendisini calisma hayatina gore motive ediyorsa ve bu sekilde daha mutlu ozguvenli olacagini dusunuyor ise gerceklestirdiginde bunun yansimasi cocukta da olumlu yonde olabilecegini unutmamak gerek...
Herkesin kendi tercihi...
(hatta cogu zaman maddi yetersizliklerden oturu secim sanslari da olmuyor.)
Ilaveten,
Konuyu kisisellestirmek istemiyorum ancak guven icin cocuga evde annesinin bakmasina dair yazip,
hemen pesine de buyukanneye verip kafa dinlemekten bahsetmek bana cok celiskili geliyor..
Sizin tercihinizdir elbette, ihtiyac duyuyor olabilirsiniz, bu apayri bir konu zaten,
Fakat o burun kivrilan calisan anneler tum yorgunluklarina ragmen cocuguyla da vakit gecirmek icin yirtiniyorlar,
dolayisiyla onlara haksizlik etmemek lazim bence.
üniversite okumadığma yada meslek sahibi olmadığıma liseyi bitirip evliliği tercih ettiğime,eşimle mutluyum ama okumanın kıymetini evlendikten sonra anladım fena mı olurdu sanki bende çalışsaydım,eşimin ailesi tarafından daha kıymetli olurdum belki(çok sorunlar yaşadık) mesleğim olsaydı.kuaför olmayı cok istedim cok yetenekliyim ama olmadı ve ben artık anne oldum , evde çamaşır bulaşık bebek koca derken sanki gençlime yazık oldu ,kaynanamdan hiçbir farkım yok ,o da evde torun bakıyor yemek iş güç...onla aynı seviyede gibi hissediyorum kendimi bu bana çok koyuyor,bekarken eşim bişeyler yapmama hep mani oldu keşke onu dinlemeseydim keşke..yaşım 24 altı aylık kızım var sizce herşey için çok mu geçne yani hayatım bundanmı ibaret artık bebeğime bakacak kimse yok kaynanam ve annem uzak bakıcı falanda tutamam durumum yok paylaşmak istedim!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?