Herkese merhabalar öncelikle. Nasıl başlasam nerden anlatmaya başlasam bilemiyorum ama sıkılmadan sonuna kadar okuyup bana akıl verirseniz inanın çok mutlu olurum. Ne aileme ne de arkadaşlarıma, hiçkimseyle konuşamadığım hatta bazen kendime bile unutturduğum bir durumun içindeyim.
25 yaşındayım. Ne yazık ki 7 yıl önce erkek arkadaşımla bir birlikteliğimiz oldu. Hataydı. Hayatımın en büyük hatası. Fakat sadece 1 kere oldu bu durum. 2.kez tekrarlamadı, yakınlaşma dahi söz konusu olmadı. O günden sonra ne O' nu ne de kendimi affetmeyi başaramadım. Böyle büyük bir günahı işleyip Allah'ın huzuruna çıkacağım için, aileme yalan söyleyip onlara layık bir evlat olamadığım için, kendime bunu layık gördüğüm için ömrümün sonuna kadar affetmeyeceğim.
7 yıldır da ilişkimiz devam ediyordu taa ki 5 ay öncesine kadar. Bu suçluluk duygusu beni öylesine esir almıştı ki artık sevgimi bile hissedemez duruma geldim. Evlilik planlarımız vardı elbette. Ama şu son 2 yıldır bana evlenmeden önce tekrar beraber olma teklifinde bulundu, hatta çok uzun süre olmuş, çok istiyormuş zaten evlenecekmişiz felan filan bir sürü şey söyledi. Ben zaten yaşadığım her güzel anda bile bu suçluluk duygusuyla yüzleşip buruk kalırken onun bu sözleri beni çileden çıkarıyordu. Ve en sonunda da bu ilişkiye noktayı koydum. Doğru mu yaptım yanlış mı inanın bilmiyorum. Bir yanda onunla yaşadığım şeylerin gerçekliği, sevgim, yılların emeği, evlilik hayallerim bir yanda da pişmanlığım ve tüm bunlara rağmen benden tekrar aynı şeyi istemesi, sevgimi hissedemeyecek duruma gelmem. Siz olsanız ne yapardınız?
Şu anda tek sorunum bu değil ne yazık ki. Zamanını hatırlamıyorum ama bir gün vücut temizliğimi yaparken genital bölgemde siğil olduğunu gördüm. Ne zaman çıkmıştı, nasıl çıkmıştı inanın hiçbir şey bilmiyorum. İnternete yazdım. Ve bunun sadece cinsel yolla geçebilecek bir rahatsızlık olduğu yazıyordu. Şok oldum. Ama ne fayda...
Katlanmak zorunda olduğum şey sadece pişmanlık değildi artık, aynı zamanda bir hastalığım da vardı.
Erkek arkadaşıma söyledim. Kendisinde böyle bir şeyin olmadığını söyledi bana. Doktora gidelim dedi. Ama ben utandım ve gidemedim. Yıllardır da gitmiyorum. Evlendiğimizde giderim diyordum.
Artık hayatımda O yok. Bana bu konuda hep destek olup, her şeyin yoluna gireceğini söylerdi. Ama artık tamamen yalnızım.
Tedavi olmak istiyorum ama korkuyorum. Tek başıma bu tedaviye başlayabilir miyim bilmiyorum çünkü çok uzun bir süreç ve hastane masrafları. Anneme söylesem tedavim kusursuz gerçekleşir ama utanarak söylüyorum ki bakire olmadığım gerçeği var ortada, nasıl söylerim, söyleyemem ki.
Okulum var. Diyorum okul biter, işim gücüm olur, para kazanır iyi bir doktora giderim. 2-3 sene daha beklesem.
Ne yapacağımı bilemiyorum... Ne yapmalı mıyım? Benim durumumda olsanız (ki inşallah hiçbiriniz, hiçbir kadın, hiçbir genç kız bu duruma düşmesin) ne yapardınız? Ne olur bana bir akıl verin.
