Merhabalar......ben temmuz 2013 te 1 yıl kullandığım doğum kontrol hapını bıraktığım ay hamile kaldım.....hamileliğimin ilk aylarında hiçbir sıkıntı yaşamadım....ne mide bulantısı ne yorgunluk....sadece çok fazla uyuyordum ki zaten uykuyu çok severim kimseyi şaşırtmıyordu uyumam.....kan değerlerimi görenler inanamıyordu.....doktorum süpersin diyordu başka bişey demiyordu....kontrollerim düzenli yapılıyordu....tansiyonum hep 11/6 falan çıkıyodu.......kasım sonunda 4lü test sonucunda açık nöral tüp defekti riski çıktı.....kendi doktorum dışında riskli gebelik uzmanı da kontrol etti sorun yok dediler......ama riskli gebelik uzmanı damarımda direnç gördü, gelişim geriliği ve preeklamsi riski yüksek diye rapor yazdı doktoruma, ki daha doppler haftası gelmemişti doktorum haftasını bekliyordu......sonra kendi doktorum da baktı damarlarıma evet problem başlamıştı....coraspin, iğne ve balık yağı hapı kullanmaya başladım.........20. hafta civarında (bazı gebelerde 20. hafta damardaki direnç kendiliğinden düzelebiliyormuş) damardaki dirençte bir gelişme olmayınca beni üniversite hastanesinde bi prof a yönlendirdi.....prof muayene etti, tansiyonumu ölçtü 14/09 çıktı tansiyonum......beni kendi üniversitesine yönlendirdi yatış yapılmasına dair rapor yazdı.....aynı gün gece üniv. hastanesine yatışım yapıldı......bana hem kendi doktorum hem riskli gebelik uzmanı doktor hem de prof hem de üniv.tede beni takip eden doçent ayrıntılı şekilde hem karşılaşabileceğim riskleri hem de preeklamsiyi açıkladılar......tansiyonum 18/12 e çıkıyordu ama en küçük bi farklılık yoktu vücudumda......o yüzden de hiç farkına varamadım aslında durumun ne kadar kötü olduğunu........ben hep kızıma odaklanmıştım çünkü artık anne karnında gelişim geriliği başlamıştı....beslenemiyordu.....hastanede 1 aya yakın kaldım.....çok zordu ama hala umudum vardı....benimle ilgilenen iletişimde olduğum tüm doktorlar 28. haftaya kadar dayanabilirsek bebeğin yaşama şansı yükselir diyorlardı.....nohut derdik kızıma, hastanenin dilindeydi her kapımı açan doktor, hemşire, personel diren nohut derdi......bu arada hastanede yatarken boyun fıtığı atağı geçirip, amip kisti kaptım bayaa şanssızlık yaşadım......ve şişliğimi anlatamam.....sabahları göz kapaklarımı ellerimle ayırıp görmeye başlıyordum.....ama gerçekten sıkı takip altındaydım ve doktorlarıma çok güveniyordum inanın hiç korkmadım tek derdim kızımdı....hergün kan sulandırıcı iğne, coraspin, tansiyon ilacı (günde 4 defa) ve balık yağı hapı kullanıyodum....son hafta saat başı ölçülen tansiyonum 15 dakikaya bir ölçülür oldu, nst çok sık çekiliyordu ki hala anlamıyordum sanırım insan benim başıma gelmez diye düşünüyo, algısı bozuluyor.......ve 24 saatlik idrarda protein atımım 1900lere çıktı........2 ocak perşembe sabahı beni ultrason muayenesine aldılar doçent her zamanki güleryüzlülüğüyle akım tamamen kesilmiş, pazartesiye kadar doğum planlayacağız, yenidoğan yoğun bakımla görüşeyim dedi.....aynı gün doğumhaneye indirip, magnezyum vermeye başladılar ve 14.30 da beni bi anda ameliyata aldılar...25+5 teydim.........kızımın sesini duydum ki 565 gr doğdu sesinin cılızlığını siz düşünün......beni ameliyattan sonra 24 saat daha karanlık odada tuttular, uyuttular......kızım küvezde yenidoğanın maskotu olmuş bu arada......doktorum ameliyattan çıkınca anneyi kurtardık demiş ki hala benim ölüm riskimin farkında değildim ben.......52 saat yaşadı, sütümden vermişler kızıma....4 ocakta gitti beni bırakıp.....çok üzüldüm bi taraftan sağlıksız olması daha kötü böylesi hayırlıymış diye şükrettim bi taraftan neden böyle oldu diye ağladım.......hala ağlıyorum sürekli mezarına gidiyorum.......içimdeki yangın sönmedi......bebeği gören herkes, doktordan hemşiresine ki ben sadece 10 dakika gördüm küvezde, çooook güzel bir kız dediler.......yaşlılar bu dünyanın değil öteki tarafın güzelliği olur yaşamıcak bebekte derler ki doğruymuş......kızım gittikten sonra hala berbat durumdayım ama toparlamaya çalışıyorum.....2 doktorum da 6 ay sonra tekrar bebek düşünebilirsin dediler bana.....ne preeklamsi olacak diyebiliriz bi dahaki sefere ne de olmucak diyebiliriz dediler.......gebelikte görecez dediler.....ama gebelik düşündüğüm tarihten 2-3 ay önce asprin ve folik aside başlamam gerekiyomuş, gebelik başlangıcında da iğneye......ben doktorlarıma çok güveniyorum......inanıyorum ki bi daha aynı şeyleri yaşarsam doktorlarım yanımdayken bana bişey olmayacak ve bebeğim için herşey yapılacak......çünkü yaşadığım süreçte doktorum da şunu yapmadı hiç demedim.....aksine bana sürekli moral verip, destek oldular....atağa girmediğim için şanslıyım ki üniv.tedeki doçent Aysun hanım ın özeni sayesinde girmedim atağa.........preeklamsi kötü bişey, benden kızımı aldı, ne sebebi var ne çaresi ama umudumu yitirmiyorum hiç.....çünkü o zaman ayakta kalamam.......