bebek07,semrican ve burda bana destek veren herkes çok teşekkür ederim.inanın bu siteye üye olmanın değerini birkez daha anladım.çevremden bile bu kadar destek görmezken benim dilimden konuşan beni anlayan yüzünü görmediğim ama varlıklarını yanımda hissettiğim siz değerli insanlarla tanıştım.yazdığınız her kelime, her bilgi benim için çok değerli. zaten tüm hastalıkların başı stres. eşim yanımda olmasa destek vermese ne yapardım bilmiyorum. dr.lar yatak istirahatine devam diyorlar ama bana gelipte bana moral verecek bir nebzede bana yardım edecek bir Allahın kulu yok. kalabalığın içinde yanlızlık demek bu oluyor. oysa ben kim olursa olsun bugüne kadar (hasta olduklarında, maddi yardıma ihtiyaç duyduklarında vs. ) hep birilerinin yardımına koştum. ilk hamileliğimdede düşük tehdidi yaşarken 1 ay yatmak zorundayken bile kimse yoktu yanımda. yani sizin anlayacağınız iki tarafdanda fayda yok.varsa eşim. ana baba kardeş kimseden fayda yok....bazılarının da anneleri kızlarının yanından ayrılmaz, yalansız dolansız, çıkarsız istese canını verir hep imrenmişimdir bu anne kız ilşikilerine. kusura bakmayın diyeceksiniz ki bu kız bunları niye yazmış. inanın insan hastayken yada zor durumdayken en yakınlarının desteğini alıp güç toplamak istiyor oysaki ben çevremdekileri düşündükçe daha çok sıkıntıya giriyorum. hep ben fedakarlık yapmaktan bıktım.ama şuda var kızlar Yüce Allahım benim gibilerin kendilerini yalnız hissedenlerin hep yanında biliyorum zaten önemli olanda o. sizlerle içimdeki sıkıntıları paylaştım kusura bakmayın konunun biraz dışına çıktım. dertlerini paylaşma sitesi gibi oldu senağlama ama merak etmeyin bebeğim için güçlü olmaya çalışacağım. hepinize selamlar kendinize iyi bakın
