Psikolojik destek almalı mıyım? Yoksa normal miyim?

Ben de benzer bir durum yaşadım sevmeleri sorun değildi ama kimseye vermek istemiyordum çünkü bebeğimden ayrılmak istemiyordum. Annemle aramizda yeteri kadar sıcaklık olmadan ve duygusal olarak uzak büyüdüm.psikolojik olarak bebeğimin böyle bir durumu yaşamaması için annesinin onu hiç bırakmayacagi düşüncesi yatıyordu bilincaltimda. Geç fark ettim psikoloğum da doğruladı sebeplerimi. Bu davranış çocuğuma fazla korumacı davranmama onun da ozguvensiz olmasına yol açıyordu. Hayata atılmıyordu bir nevi. Çünkü bebek de annenin hislerini davranışlarını seziyor ve ona göre yetişiyor. O kadar ciddiydi kı bu konu inanın 40 ı çıktığında gelen misafirler kucağına alıyordu ve kızım ben alana kadar ağlıyordu. Ben alıp konuşmaya başlayınca susuyordu. başkasının kucağında olduğunu hissediyordu o kadar küçük olmasına rağmen . 1 yaş civarı psikologa giderek normallesmeye basladim ama hala korumacı davranıyorum tam olarak yenemedim. Bunun buldumcuk olma ile ilgisi yok ınsanlar yargilasa da annenin elinde olmuyor. Sizin de muhtemelen bilincaltinda böyle davranmanıza neden olan bir sebep vardir. Psikoloğa gitmek faydalı olacaktır.
Çook teşekkür ederim 😍
 
Ben de yeğenimi bir buçuk yaşına gelene kadar ayağından ve göbeğinden öptüm sadece. Çünkü bebeğin ağzına götürdüğü eli ve yüzü öpülmez bence de.
Ama sizinkisi biraz daha ust bir nokta. Madem imkanınız var bir terapiye gidin bence. Bakalim altındaki sebep neymiş.
Bu panik, bu anksiyite çocukta da bir şekilde ortaya çıkıyor. En basitinden okuduğum bir yazı vardi, annesi tarafından aşiri değer görüp 'sen benim herşeyimsin,sen olmadan yaşayamam' diye büyütülen çocukta 'ya bana bir şey olursa, annem ne yapar' anksiyitesi oluşurmuş, ve çeşit çeşit fobiler türermis .
ben de annemin panik ve anksiyitelerinden fazlaca nabimi aldığım için bu konu hakkında epey araştırma yapmıştım zamaninda. Ki basit bir gözlemle bile bunu görmek mümkün.
Bence mutlaka gidin terapiye.
Ne zararı olabilir ki?
Tamamen keyfi olarak ben de gidiyorum, Yeni bakış açıları bulmama yardım etmesini umarak.
Bu devirde terapi almak çok doğal ve yararlı bir şey. Eminim sürecin sonunda siz de eşiniz de anne babalarınız da mutlu olacak. Ama en mutlusu bebeğiniz olacaktır.
İhmal etmeyin, bebeğin kişiliği şimdiden oluşmaya başladı cunku
Çok teşekkür ederim 🤗
 
Ya öyle değilim yani özgüven aşılıyorum eğitimler veriyorum fakat aileler biraz düşğncesiz geliyor bana mesela eşimin babası argo kunuşur annesi kız kardeşi sürekli hayvan isimleriyle sever benim annem babam sigara kullanıyorlar yani kaygılarım bundan olsa gerek
Endişelenmekte haklısınız ancak fazlası zarar. Bağlanma problemleri olabilir, fazla bağlanabilir, özgüvensiz olabilir, korkak olabilir, kendine yetemeyen birisi olabilir... olabilir de olabilir yani. Bu kadarcık şeyle nasıl diye düşünebilirsiniz ama sürekli sadece anne sadece baba ilişkisi zararlı.
 
Ilk kızımda buna benzer davranışlar bende sergiledim ama merak etmeyin büyüdükçe sizi yordukça sorunlarla karşılaştıkça büyüklerden biri gelse de ilgilense diye beklersiniz..ikinci kızım oldu direk Kayinvalideye bıraktım bakımını, emzirmesi bendendi sadece böyle daha rahat oldu hatta :)
Evet çevremdeki arkadaşlar da 2. De böyle olmazsın diyorlar ama sanmıyorum
 
Endişelenmekte haklısınız ancak fazlası zarar. Bağlanma problemleri olabilir, fazla bağlanabilir, özgüvensiz olabilir, korkak olabilir, kendine yetemeyen birisi olabilir... olabilir de olabilir yani. Bu kadarcık şeyle nasıl diye düşünebilirsiniz ama sürekli sadece anne sadece baba ilişkisi zararlı.
Yani evet biliyorum bazı şeylere göz yummak istiyorum ama yapamıyorum
 
Böyle çok abartılı olmasa da sanırım bende böyle bir anne olacağım. Ama benimkinin altında geçmişim yatıyor. Ben anneanne, dede elinde büyüdüm. Çocuğum benden soğumasın diye hep benimle (belli bir yaşa kadar) vakit geçirsin isterim. Sizin böyle bir probleminiz var mı? Çocuğunuz büyümüş ve torununuz olmuş hayal edin.. Torun baldan tatlı derler ve size asla vermiyor ? Bence böyle düşünerek hareket edin. İlk aylar normal ama sonrasında sıkıntı.
 
Normal değil yaptıklarınız. İyilik yaptığınızı sansanız bile kötülük ediyorsunuz. Psikolojik boyutunu yazmışlar. Biyolojik olarak da çocuğunuz ileride çok sık hastalanır. Ne bakteri ne virüs hiçbiriyle tanışmaması doğru değil, bırakın biraz. Size de böyle eminim zordur, kendinizi de düşünün
 
Tabii ki destek almalısınız. Bir sürü insan can veriyor ve siz iyki şu virüs çıktı diyorsunuz karı koca. Öyle ki bunu karşılıklı dile bile getirmissiniz ki birbirinizden haberiniz var. İnsan öyle düşünse bile demeye utanır, çekinir ya. Destek alın kesinlikle ama o destek vicdani yöne yansır mı? Hiç sanmam.
 
Her şey bir tarafa çocuğa çok büyük zarar verirsiniz bu tutumunuzla. Eğitimcisiniz, yaşamın ilk yıllarının ne kadar önemli olduğunu, kişiliğimizin bu yıllarda geliştiğini, korkularımızın bile bebeklik amnezisi döneminde yaşadıklarımızdan kaynaklandığını biliyor olmanız gerekir diye düşünüyorum.
 
Merhaba arkadaşlar evliyim eşimde bende öğretmeniz ve çok şükür 4 yıllık evliliğimize ocakta yavrumuz da katıldı. Şimdi 4 aylıkta bir bebeğimiz var. Sorun şu ki doğum yapıp eve çıkınca hiç kimseye vermedim resmen bebeğimi.. Benim ailem uzakta eşimin ailesiyle aynı şehirdeyiz ama hiç kimseye vermiyordum yani saysan annelere bile sayılı vermişimdir o derece öpmek yasak asla hitap şekillerine dahi karışıyorum. Neyse 20 günlük olunca annemler memlekete gitti kayınvaldemlere de gidip gelmiyorum görmesinler sevmesinler diye eşimde böyle düşünüyor bir kaç kez gittik ama çocuğa el sürdürmedim. 2 aylıkken şu virüs çıktı ve tamamen dünyadan izole yazıyoruz ve 2 taraflada görüntülü konuşuyoruz. Şimdi eşiminde benimde hissettiğimiz şu iyiki virüs çıktı yoksa nasıl sevdirecektik ailelere kendi anne babamız bile kucağına alsa veremiyoruz içimizden bir parça kopuyor sanki çocuğa birşey yapacaklar gibi gidip ellerinden alıyoruz yani asla ve asla ikimizden başka hiçkimse almasın sevmesin istiyoruz. Bu normal mi yoksa destek mi almalıyız? Gerçekten soruyorum eksik vardır fazla yoktur. Benim gibi olan var mı? Yargılayın diye yazmadım danışmak istediğim için yazım.
Görmemişin oğlan çocuğu olmuş tutmuş şeyini koparmış misali 🤷‍♀️
anne baba kendi canının canına zarar verebilir mi hangi amaçla bunları yapıyorsunuz anlayamadım . Herkesin çocuğu var bir sizin çocuğunuz yok ki sakınılan göze çöp batarmış Allah korusun. Bu düşünceleriniz virüsle alakalı olsaydı kesinlikle haklısınız derdim ama size asla katılmıyorum . Onların da torun sevmeye hakkı var
 
Bende çocuğumda bu hastalık bile yokken aylarca kimseye vermek istemedim.opturmedim çok nadir alınmıştır kucaklarina. . Bağışıklik sistemi yok hasta olur diye çok korkuyordum. Merdiven inerken kimsenin kucağına vermiyordum düşürürler falan diye.. epey gıcık oluyordu herkes ama herkes bana. Zamanla çocuk büyüdükce bağışıklık sistemi gelişince bende de yavaş yavaş rahatlama oldu.
Mesela çocuğum virüs yokken de gayet camurla da oynadı çimenlerede oturdu. Bağışıklık sistemini zedeleyecek birsey yapmadım. Zamanla düzeldim. .. Çok normal geldiniz bana 2.yolda benin bunda da aynı olucağimà eminim. Çok minik bir bebek çok savunmasız oluyor .. Zaten oyuncak değilki elden ele gezsin, öpülsün.
 
Niye hemen yargılamaya geçtiniz ki bu durumdan, kendi yaptığımdan ben de rahatsız olduğum için akıl danışmak için yazdığım belli olmuyor mu? Ne kadar önyargılısınız

Aaa bana mi dediniz ben ilerde olabilecek birseyi yazdim ve sasirdim nasil başardiginizi cunku ben basaramadim kucaklarina vermemeyi 🙄 onyargili oldugumu düşünmüyorum
 
Tabii ki destek almalısınız. Bir sürü insan can veriyor ve siz iyki şu virüs çıktı diyorsunuz karı koca. Öyle ki bunu karşılıklı dile bile getirmissiniz ki birbirinizden haberiniz var. İnsan öyle düşünse bile demeye utanır, çekinir ya. Destek alın kesinlikle ama o destek vicdani yöne yansır mı? Hiç sanmam.
Ben de şu virüs iyi ki çıkmış kısmına çok takıldım😕 Bu nasıl düşünülebilir ki😕 Anne değilim o sebeple diğer konuda asla yorum yapmam.
 
Niye hemen yargılamaya geçtiniz ki bu durumdan, kendi yaptığımdan ben de rahatsız olduğum için akıl danışmak için yazdığım belli olmuyor mu? Ne kadar önyargılısınız
Her eleştiriye, karşıt görüşe, yada normal bir fikire önyargı denmez. Önyargı başka birşey.
Ben olanı söyledim. Akıl danışmak istemişsiniz akıl vermeyi unutmuşum. O konuda haklısınız. Evet derhal destek alın.
 
Zaten 4 aylik bebek öpülmemeli ellenmemeli buraya kadar tamam.Yaşı büyüdükçe onun rizasiyla öpülmeli zaten o gınlere cok var. Ama siz olayı cok cok abartmissiniz kaygılı bağlanmışsınız
 
Sevdiğiniz, eşinizin ailesi ve sizin aileniz bence çok abartılmış gibi. Büyüklerin sevgi şefkati çok başka olur. Allah korusun zaman dar, ölüm her şey zamansız gelir birini kaybederseniz çok üzülürsünüz bu durumda neden vermedim sevdirmedim diye.
Kendimden örnek vereyim. Ben küçükken kendimi kimseye sevdirmezmişim, yanaşmaz ve biri tutmaya öpmeye kalksa kaçar ve ağlarmışım bebekken. Gen iste, hala da degisen bisey yok hala aynıyım. Ama mesela annem alışmam için bazen alışverişe çıktığında beni babanneme bırakırmıs o bakarmış sonra alışmışım onların şefkati sevgisi çok baska oluyor. O yüzden bu düsüncelerinizden vazgeçmeniz ve aşmanız için bence tibbi destek sizin için çok sağlıklı olacaktır.
Umarım faydasını görürsünüz.
Sağlıkla büyütün yavrunuzu.
 
Son düzenleme:
Yapmayin , çocuğu kendinize bagimli yetistirmeyin
İlk 3 ay bende bebeklerimi kimseye vermedim , tamamen kis bebekleri olmasi ve grip vs gibi hastalik bulasma ihtimali yuzunden elletmedim ama uc aydan sonra aile bireylerine verdim gonul rahatligiyla
Sizin durumunuz pek saglikli gelmedi bana , psikolojik destek almanizda fayda var
 
Benim 2 tane yeğenim var.Dogduklarindan beri hep yakın temas halinde oldum aramızda çok güçlü bi bağ oldu hep.
Siz aslında böyle davranarak çocuklarınızın ilerde kuracakları bağa da zarar vermiş oluyorsunuz.
Insan sonuçta yakın olabildiğine dokunabildigine sevebildigine bi bağ besler .
Ne bileyim ablam bana böyle davransa cok üzülür ve bi süre sonra aman yemedik çocuğunuzu der uzak dururdum.
Ikinizde eğitimli insanlarsınız pandemi süreci evet ama onun dışında böyle davranmanız çok yanlış.
 
Back
X