Psikolojik destek almalı mıyım? Yoksa normal miyim?

Peki bebeginiz ileride büyüyüp sigara kullanmaya başlarsa ne olacak? Yapmayın lütfen. Bebeğe yapılabilecek en büyük kötülüğü yapıyorsunuz farkında olmadan. Mesele eğitimler vermek eğitici oyunlar oynamak değil, annemin eğitici oyunlardan haberi yoktur eminim ama biz 5 kardeşiz 5imizde bugün gayet donanımlı gayet eğitimli iyi insanlarız. Kayınvalidem yine öyle. Ha bende bebeklerin opulmesinden nefret ederim, kendi çocuğum değil başka bebek opulunce bile sinirleniyorum ama işte kucağa vermemek, canımızdan can gitti demek biraz patolojik gibime geldi. Uzman desteği alın çocuk daha fazla etkilenmeden
 
Tamam bir uzmanla konuşup artık bazı şeyleei de göz ardı edicem tamam eşimde aynı şekilde düşünüyor.
 
Sizin durumunuz destek alınacak bir durum mu bilemem ama bu şekilde devam ederseniz nurtopu gibi bağımlı bir evladınız olacak. Hayata adapte olamayacak size bağımlı yaşayacak.
 
çok normal gelmedi davranışlarınız, bence tedavi olmak bir çözüm olabilir.
ilerleyen dönemlerde kreş, okul o zaman nasıl bırakabileceksiniz?
 
Elbette normal değil bir uzmanlar görüşmende fayda var. Kendi aileni geçtim virüs olmadığı zamanlarda eskiden akraba arkadaş bunlara da vermek lazım çocuk küçük yaşta zararlı zararsız bakterilerle karşılaştıkça bünyesi güçlü olur. Biz küçükken çingene çocukları akşama kadar sokakta toprakta oynar her şeyi ağzına sokar durur bir kere hasta olmazlardı. Biz mıy mıy büyütüldük küçücük şeyde hasta olurduk. Neyse ki aklım başıma gelince saldım çayıra şimdi bünyem güçlü
 
Ortada bir durum var evet. Ama ne olduğunu bir uzman daha iyi çözer. İçinizde birseyler tetikleyen korkular mu var? Yoksa annenize babanıza güveniniz mi yok? Mesela kendisi annesi babası tarafından şiddet gören insanlae çocuklarını da uzak tutar. Belki de ikinizde okb gibi bir durum var. Yani bir cok sey olabilir. Bilemiyorum. Bence bir uzmana danışmanızda fayda var. Bu korkularıniz yabancılar için olsa anlarım bir yerde ama kendi ailenize de karşı olduğu için ilerde çocuğunuz için sıkıntı olmaması adına bir danışın. Ayıp birşey degil sonuçta. Hem sizin içinizde rahatlar biraz
 
Durumunuzun farkına varmanız güzel bir şey. Evet çok abartılı bir durum yaptığınız. Destek almalısınız.
Ben şunu sormak istiyorum, bebeğinizle ilgili hamilelik de doğum da veya sonra bir sağlık sıkıntısı yaşadınız mı? Bu kaybetme korkusu oluşturmuş olabilir.
İlk çocuğumuz da, eve geldikten sonra bir komplikasyon sonucu yoğun bakım da yattı bebeğimiz, ondan sonra eşim de sizin gibi olmuştu. Kimseye vermek istemiyor başında bekliyordu hep.
 
Kişi kendinin doktorudur... Yaptığınız normal değil. Bunu kabullenip, çocuğu artık birilerinin sevmesine müsade ederek işe başlayın. Örneğin kv çocuğunu severken: kıskanmayın, çocuğunu severlerken gözünüzü dikip bakmayın, sürekli kulağınız gözünüz onlarda olmasın... Sakınan göze çöp batarmış aman dikkat.
 
Buradaki herkesin de söylediği gibi siz ve eşiniz destek almalısınız. Çünkü yedi kat yabancınız değil anneanne, babaanne, dedeler, halası-dayısı-teyzesi, kuzenler bunların çocuğunuzu sevmek istemesi gayet normal ki bu çokta güzel bir şey zaten. Çocuğunuz sevgi dolu büyür ve içine kapanık olmaz ama bu şekilde devam ederseniz hep anne-babasına bağımlı ve korkak olur bu da ona hayatta hiçbir başarı kazandırmaz.
 
Rahat olun biraz. Etraftakilere bende ellettmem ama anne ve babanizida niye mahrum birakiyorsunuz. Sadece bebegi tutup agucuk diyerek sevecekler. Ha ama kesinlikle yuzunden opturmedim anne ve babamada. Optuklerinde de uyardim cunku kendim bile opmuyordum zaten agzim kadar yuzu var yavrucagin.
 
Normal değil tabıkı şuan virüs var anlarım ama virüsten önce de böyleymişsiniz doğru bir davranış değil. Onlarda torunlarını sevmek görmek ister en doğal hakları soncta yabancı kişilerde değil bu konuda kendinizi biraz değiştirmelisiniz.
 
Ben çocukların psikolojik gelişimi ve mutluluğu acısından anneanne babaanne dede sevgi ve ilgisinin önemli olduğunu düşünüyorum. Benim de onaylamadigim şekilde hitap ediyorlar bazen kızıma ya da asla yapmayacağım şeyleri yapıyorlar ama bir-kac gün için kendimi tutuyorum. Çocuk nasılsa benim çocuğum istediği gibi yetiştirecek olan benim.
 
Merhaba arkadaşlar evliyim eşimde bende öğretmeniz ve çok şükür 4 yıllık evliliğimize ocakta yavrumuz da katıldı. Şimdi 4 aylıkta bir bebeğimiz var. Sorun şu ki doğum yapıp eve çıkınca hiç kimseye vermedim resmen bebeğimi.. Benim ailem uzakta eşimin ailesiyle aynı şehirdeyiz ama hiç kimseye vermiyordum yani saysan annelere bile sayılı vermişimdir o derece öpmek yasak asla hitap şekillerine dahi karışıyorum. Neyse 20 günlük olunca annemler memlekete gitti kayınvaldemlere de gidip gelmiyorum görmesinler sevmesinler diye eşimde böyle düşünüyor bir kaç kez gittik ama çocuğa el sürdürmedim. 2 aylıkken şu virüs çıktı ve tamamen dünyadan izole yazıyoruz ve 2 taraflada görüntülü konuşuyoruz. Şimdi eşiminde benimde hissettiğimiz şu iyiki virüs çıktı yoksa nasıl sevdirecektik ailelere kendi anne babamız bile kucağına alsa veremiyoruz içimizden bir parça kopuyor sanki çocuğa birşey yapacaklar gibi gidip ellerinden alıyoruz yani asla ve asla ikimizden başka hiçkimse almasın sevmesin istiyoruz. Bu normal mi yoksa destek mi almalıyız? Gerçekten soruyorum eksik vardır fazla yoktur. Benim gibi olan var mı? Yargılayın diye yazmadım danışmak istediğim için yazım.
Bunu okuyunca acaba bendd mi sorun var diye kendımı sorgulamama neden oldu. Bende herkes olmasada tüm aileye seve seve verdim kucakladılar gezdırdıler sevdıler. 3 4 yasındakı çocuklar çok isteyınce bıle kontrollu bi şekilde onların kollarına bıle verdıgım oldu tabı pat dıye çocugu kucagına vermıyordum yıne ben tutuyordum. Çok şükür bebegım hastada olmadı. Acaba bende de mi sıkıntı var :işsiz::işsiz::işsiz:
 
İyi ki virüs çıktı ne demek ya onlarca insan öldü! 😱 Acilen tedavi görmelisiniz.
Aynen, ben de en çok ona takıldım.. annesiz kalan bebekler var bu virüs yüzünden.

Hadi bir an aklından geçirdin de bunu topluma açık bir sayfa da alanen yazacak kadar şuursuz olmak...tek sıkıntı takıntı değil, vicdansızlık bence... ona da hangi psikolog çare....
 
Msj ları tamamen okumadan şuursuzca yazan sizsiniz tabiki insan ölümlerine iyi ki diyecek kadar vicdanımı kaybetmedim sosyal mesafe ve kimseyle görüşmemek iyi oldu kastettiğim şey buydu
 
Merhaba arkadaşlar evliyim eşimde bende öğretmeniz ve çok şükür 4 yıllık evliliğimize ocakta yavrumuz da katıldı. Şimdi 4 aylıkta bir bebeğimiz var. Sorun şu ki doğum yapıp eve çıkınca hiç kimseye vermedim resmen bebeğimi.. Benim ailem uzakta eşimin ailesiyle aynı şehirdeyiz ama hiç kimseye vermiyordum yani saysan annelere bile sayılı vermişimdir o derece öpmek yasak asla hitap şekillerine dahi karışıyorum. Neyse 20 günlük olunca annemler memlekete gitti kayınvaldemlere de gidip gelmiyorum görmesinler sevmesinler diye eşimde böyle düşünüyor bir kaç kez gittik ama çocuğa el sürdürmedim. 2 aylıkken şu virüs çıktı ve tamamen dünyadan izole yazıyoruz ve 2 taraflada görüntülü konuşuyoruz. Şimdi eşiminde benimde hissettiğimiz şu iyiki virüs çıktı yoksa nasıl sevdirecektik ailelere kendi anne babamız bile kucağına alsa veremiyoruz içimizden bir parça kopuyor sanki çocuğa birşey yapacaklar gibi gidip ellerinden alıyoruz yani asla ve asla ikimizden başka hiçkimse almasın sevmesin istiyoruz. Bu normal mi yoksa destek mi almalıyız? Gerçekten soruyorum eksik vardır fazla yoktur. Benim gibi olan var mı? Yargılayın diye yazmadım danışmak istediğim için yazım.
merhaba, virüs hepimizin psikolojisini bozdu. lohusalık dönemini atlatıp ardından virüs çıkınca ister istemez panik ataklarımız oluyor. daha bebek çok küçük. Benim ablamda anneme güvenmezdi ama çocuk büyüyünce sıkıntı olmadı. psikolokluk bi durum yok bence. ilerde okul başlayınca bakıcıya verdiğinizde problem olabilir. zamanla alışacaksınız.
 
Back
X