Psikolojik sorunlardan ve nefretimden kurtulamıyorum!


Merhametsiz insanın doktoru yoktur, ancak kendi kendini iyileştirebilirsin istersen ; millete mağdur edebiyatı yapıyor diyorsun ama mezuniyet törenini dert ediyorsun. İyi insan olmak ve empati yapmak için çabalamalısın yoksa doktor falan hikaye senin durumunda.
 
Mağdur edebiyatı yapıyor diye insanlarla alay edip kendisinin mağdur edebiyatı yapması
Lisede mezuniyet torenim olmadı diye mağdurum da mağdurum.
 
O televizyondaki kız uyduruktan 4 sene okuyacak sonra zengin koca kafesleyecek olan sıradan bir kadın olacak! Bizim okuldaki şehir dışından gelenlerin de hiçbir farkı yok! Ama ben hepsinden daha özelim.En azından ben evlenmek istemiyorum.Yani zengin koca peşinde değilim.Sonra önceki konularda yazdığım gibi kendimi ifade edip fikirlerimi benimsenmesi için çalışıyorum.25 yaş altı kızların %60'ının kendiyle yaşıt hemcinsleriyle beraber olmak istediğini kanıtlamaya çalışıyorum ve kendi bedenimi de keşfetmeye çalışıyorum.O televizyondaki basit kadın da okuldaki bambasit kızlar da toplananlar tırnağımın içindeki bile olamazlar!
 
Mağdur edebiyatı yapıyor diye insanlarla alay edip kendisinin mağdur edebiyatı yapması
Lisede mezuniyet torenim olmadı diye mağdurum da mağdurum.
Evet televizyona çıkıp babam yok annem yok fakirim diyen uyduruktan 4 sene okuyup zengin koca peşinde gezecek şehir dışında okuyan kadınlardan 1000 kat daha özelim.Onların hepsi homofobik bir kere! Tek amacı zengin koca bulup hamile kalmak olan homofobik basit kadınlar benimle eşit olamaz nefret ediyorum hepsinden!
 

Hasta falan değil düpedüz kötü ve fesat kalplisin kusura bakma, bu saydıklarının hepsini can-ı gönülden istiyorsun bunu da kabullensen iyi olur. Kendinle yüzleş ;aslında kendinden nefret ediyorsun insanlardan değil, farklı olmaya çalışırken eline yüzüne bulaştırıp nefret topuna dönmüşsün, sakinleş biraz, fazla kibir ve öfke kendine zarar, yaşıtlarından zerre farklı değilsin, dünya beni hak etmiyor, üstünüm, akıllıyım falan yapma bunları komik oluyorsun, allah ıslah etsin kalbini
 
Allah kolaylık versin. Galiba şehir dışına çıkmak istedin ama ailen izin vermedi sende şehir dışına özgürce okumaya gidenleri kıskanıyorsun. Senin işinde zor.
 

Yeşilçam filmi mi bu? Hem yeni moda doğallık zaten. Kendine gel daha 22 yaşındasın, ömrünün sonuna gelmiş de gün yüzü görmemiş gibi konuşuyorsun. Daha neler neler görüp yaşayacaksın bu hayatta ohoooo.
Kitap oku, kendini geliştir, uğraşlar bul, kendine dön. Sürekli kendini başkalarıyla kıyaslayarak, kıskanarak ömür geçmez. Hiçbir zaman kendinden memnun olamazsın, isteyen her zaman kusur bulur kendinde.
 
Benimde zamanımda olmamıştı mezuniyetim. Ama inan hiçbir şey kaybetmedim. Anlıyorum seni, liseye dair tek güzel anı olarak onu yaşamak istedin ama bu senin elinde olan bir şey değildi ki. Geçmişe takılıp kalmışsın ve bunların üstünden atlayabilmen için psikolojik desteğe ihtiyacın var. Geçmiş için üzülmeye gerek yok ki. Hepsi yaşandı ve bitti. Kilo aldıysan zamanında nasıl verdiysen şimdi de verebilirsin. Muhtemelen duygusal açlıktan dolayı yiyorsun. Mutlu olmak için kendini yemeğe verdin. Sen mutlu olursan o sorunu da halledersin. Kendine inan. Neden yapamayasın? İnsanlar 30'undan sonra tekrar okuyup hayatlarını kurabiliyorken senin neyin eksik? Zamanında bir şeyler başarabilmişsin şimdi de yapabilirsin. Hiçbir şey için geç değil. Kendinden küçüklerle arkadaşlık kurmak istemezsen başka alanlara yönelip oradan arkadas edinirsin. Gezi gruplarına katılırsın, kurslara gidersin. İllaki okuldan arkadaş edinmek zorunda değilsin.
Ama en başta insanlara olan nefretini bırak bi kenara. İnan o çok mutlu görünen insanlarında hayatlarında bir sürü sorunları var ve çevreye göstermiyorlar. Dertlerini paylasabilen insanlarla da sorunlarını bırak kenara. Ne güzel o insan kendi derdini paylaşabiliyor sen de güvendiğin insanlarla derdini paylaş. Ama kıskanmadan, nefret kusmadan yap. Bak o zaman daha mutlu olacaksın. Mutluluk senin ayağına gelen bir şey değil. Senin çaba göstererek elde edebileceğin bir şey.
 
Ortaokulda zorbalığa çok maruz kalıyordum ve o zaman çok içe dönüktüm.Sosyal fobimin de olduğunu düşünüyorum ve bunu aşmaya çalışıyorum.

Yazdıklarınıza göre tek başınıza aşamazsınız.. psikolojik danışman değil psikiyatristle görüşmeniz lazım belki ilaç desteği.. sorununuz şu şunu yap demek haddimize değil ama çözümünüz psikiyatristte..
Hayattan zevk almıyorsunuz.. iletişim dilinizde de sıkıntılar var.. Sebebine biz değil uzmanların bakması daha iyi olur..
 
Bana oyun oynadılar önce o mekana çağırıp sonra kovdular o yüzden kin doluyum onlara!

İlk konunda seni ciddiye almamıştım ama yazdıklarına üzüldüm açıkçası.

Bırak o arkadaşlarını, zorbalığa uğradım demişsin. Bak ben de lisede zorbalığa uğradım, 15 yaşında intihar etmeye kalktım beceremedim. Üniversitede çok arkadaşım olmadı. Zor biriyim ben de. Kendi başıma derse girdim, öğle yemeğini yalnız yedim, kız kıza tatil yapmışlığım yok, mezuniyetime gitmedim. Aynı senin gibi 20li yaşlarda çok depresyondaydım, hayatım çok kötü sanıyordum asla düzelmez diye düşünüyordum. Ee noldu öldüm mü? Şimdi evliyim, kendi ailem var çok mutluyum. Başka kimseye ihtiyacım yok. Daha yolun çok başındasın ben senin hissettiklerini az çok anlıyorum. Bu kadar nefret dolu olma. Ne yapıyorsan kendine yapıyorsun. Kendini sev. Bu yılların geri gelmeyecek, okulunu bitir, güzel yerlere gel. Kimseyle dalaşma uğraşma, gelecekte hayal edemeyeceğin şeyler yaşayacaksın.
 

O dediğiniz kız, anne babasını kaybettiği ve sınava alınmadığı için ağlamış daha dün haber kanallarında gördüm. Şimdi dernek destekleriyle okuyacak.

22 yaşındasınız ama düşünceleriniz 22 yaş gibi değil. İşte o yüzden size burdan destek alın mutlaka deniyor.

İyi bir destek alırsanız ileride sizde ben nasıl böyle düşünüyordum diyeceksiniz.

Şu an kilodan, mezuniyet kıyafetinden çok sizin iyi bir tedavi almanız lazı. Sonra çok iyi olacaksınız.
 
Eşcinsel temalı konuda ben çözmüştüm problemli bir vaka olduğunu. Devlet ruh sinir hastalıkları ilaç yazıp yolluyor sadece. 5 saniye dinleyip ilaç yazan oldu bana. O yüzden özel bir kliniğe gitmeni tavsiye ederim.
 
Ben seneye sınava girsem 27 yaşında mezun oluyorum.27 yaşına gelince bana mezuniyet kıyafeti mi yakışacak teyze gibi görüneceğim zaten! Şu an bile 18 yaşimdaki zarifliğimden ne kadar uzağım,!
 
Degisik degisik yaziyorsun, hic normal gelmedin bana, tabi konu fake degilse. Eger konu gercekse, sen devlet hastanesi psikiyatriye hemen randevu almaya bak bence.
Konu sahibi sandığımdan daha vahim. Sosyopatlık seziyorum, empati yoksunluğu var çokça. Tabi ki psikolog değilim. İşi ehline bırakmak en doğrusu. OKB de var gibi mezuniyet de mezuniyet diye tutturdu.
 
27 yaşında mezun olursam teyze gibi görüşeceğim kilom da var mezuniyeti 18 yaşında fidan gibi bir kız olarak değil 27 yaşında kaynana kılıklı bir teyze olarak mı hatırlayacağım ki o zamana kadar 80 kilo olurum ne kadar korkunç ya!
 

Ben senin dümdüz troll olduğunu düşünüyorum artık
 
Sen düşün bi 27 yaşında teyze gibi vücutla kaynana kılıklı bir halde mezun olduğunu! Ve ben öyle olacağım maalesef! Benim derdim o kızların hepsinden daha önemli!
 
Ben senin dümdüz troll olduğunu düşünüyorum artık
İnan bana bu yazdıklarımın yalan ya da rüya olmasını çok isterdim ama değil! Ben bu haldeyken öksüzmüş yetimmiş sma hastasıyım kansermis fakirmiş bunlarla uğraşamam!
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…