Psikolojim mi bozuk hala lohusamıyım :(

a9n9 .!.:

Psikok la ne kdr konuşabilicemki beni anladmı neyi hangi konuyu anlatıcam? İlaç mı verir acaba bu kin öfle nefret duygumu bastırmaya. Çocuğum ve eşim ve kendim için bu düşüncelerden kurtulmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Psikolog ilac vermez psikiyatr ilac yazabilir psikolog olaylara baska acilardan bakabilmeniz icin yardimci olur

Size sinir oldum aslında ama yine de bir şeyler yazayım. Şimdi bu lohusalıkta söylenen "sütün yok, çocuk aç, çocuk üşüyor, ağzını çekiştir, burnunu ters çevir" ve benzeri yorumlar emin olun ki her kadına söyleniyor. Hepimiz geçtik o yoldan. Lakin ben dahil birçok kadın bunlara gülüp geçtik. En fazla anlık tepki verdim, sonra unuttum gitti. Kin güdecek, intikam planları yapacak bir şey yok ortada.

Sizinle buluşmaya gelirken cebine harçlık koymadılar demişsiniz. Ben kendi adıma benimle buluşmaya gelirken hala annesinden harçlık alan adamla evlenmem zaten. Sorun annesinde değil, kendisindedir. Parası yoksa da buluşmam ertelerim. Yahut ben karşılarım masrafı. Ne münasebet annesi verecek. Ortaokul çocuğu musunuz?

Benim kayınvalidem dünyanın en cahil insanlarından biridir. Saçma sapan şeyleri sorun eder, sorunla beslenir vs. Çoğu zaman bana da dokunur bu halleri. Ancak o kadın benim şu anda evli olduğum adamı doğurup büyüten kişi. Kocama bir miktar sevgi ve saygım var ise, olabildiğince idare etmeye gayret gösteririm. Bana hadsizlik yapılmadığı sürece.

Örneğin 3 yaşında oğlumla ilgili sürekli yorumda bulunur kayınvalidem. Aç kalmış, üşümüş, ayağında çorabı yok, üstüne hırka giydir gibi :) ben bu yorumlara "sana ne çocuk benim çocuğum" dersem, elbette konu kapanır. O susar ve hatta kırılır. Ben ergen gibi kendimi ispat etmiş olurum. Ancak en nihayetinde herkes huzursuz olur. Allah aşkına kendimi yaşlı koca kadına ispat etsem ne olur, etmesem ne olur. Ergen değiliz ki sidik yarıştıralım. Güler geçerim, oğlumu yine kendi bildiğim gibi yetiştiririm. Kalp kırmaya ne gerek var sonuç değişmiyor ise.

Neredeyse tüm cevaplarınızda kendinizi ve anneliğinizi ispatlama Çabanız var. İyi de neden? Her ne olursa olsun ne söylenirse söylensin sonuç olarak o evlat sizin evladınız. Sevip sahiplenseler de bu gerçek değişmeyecek.

Sorunlu bir insansınız. Böyle negatif, her ufak şeyi büyüten, kalp kırmayı meziyet sanıp kendini her daim ispat etme çabasında olan insanları ben hayatıma dahil etmiyorum mesela. Geriyorlar beni. Çok değil, birkaç yıl sonra da o benim dediğiniz eşiniz bu hasletlerinizden bezecek ne kadar sevse de. Huzur isteyecek, mutluluk isteyecek. Benden söylemesi efem.

askitotomsu .!.:

N

Neden tüm yorumlarınızda kötülüğe teşvik ediyorsunuz? İnsan yaptığı ve yapmadığı iyilik ve kötülüklerden sorumlu olduğu gibi başkalarının yapmasına sebep olduğu iyilik ve kötülüklerden de sorumludur

Genişletmek için tıkla...

Ben kötülüğe tesvik ettigimi düşünmüyorum,zaten konu sahibinin de aklı beyni ve kalbi var. O ne yapacağını benden daha iyi bilir.

ulasimiz .!.:

Sizin de işiniz zor..

Genişletmek için tıkla...

Neden zor olsun? Başkası gibi hehehehe canim bitanem kocacim diyip kocamin arkasindan konusmadigim,kaynanamin suratına gulup arkasindan is çevirmedigim,kısacası dansoz olmadığım icin mi? Ben sonda söyleyeceğimi basta söylüyorum. Her zamanda dediklerimi yaptım yapmasaydım herkes söz sahibi olacaktı. Olamadı.

bukadar kin tutmak bır rahatsızlık aslında
ben bukadar kin tutsam kesın destek alır doktora gıderdım boyle yasanmazkı

derin sularda .!.:

'Gri diye bir yer yok,olamaz . Kimseye yanlis yapmam yapani da affetmem zaten'
Bunlar ne kadar iddalı laflar.
İnsan adı üstünde beşer, şaşar...

Genişletmek için tıkla...

Tabi,orasi oyle ama ben büyük konusmadim,ya da buyuk konusmak icin söylemedim bunlari. benim hayatimda gri hic olmadi,küstügum birisiyle de barışmadım. Bana kusenle barıştım ama yanlis anlaşılmalar herkesin başına gelebiliyor. Bana yanlış yapan yanlis görür bu kadar basit bence

a9n9 .!.:

Evet bak azcık samimi olunca hadlerini aşmaya başlıyorlaf kimse demiyorki bunada biz çektirdik o kdr herşeye rağmen kız iyi bizde artık iyi olalımda bi daha aramız bozulmasın diyen yok. İki ucu boklu değnek iştee napıcaksın bilemiyosun bu ale ilişkilerinde orta denge orta yol yok bence yaaa içli dışlı annecim annecim moduna giriceksin yada trip trp trip

Genişletmek için tıkla...

Bencr hicte o moda girme o moda girenler sahsiyetsiz ve karaktersiz kaynananin yuzune gulup arkasindan is ceviren ayni sekilde kocasi ve gorumcesinin de ve aileye yaranmaya çalışan,ezik tipler. Insan neyse o olmali. Onlar hatalarinin farkinda degil demekki kaynananlar. Yaptıkları onlara göre meşru. Peki o zaman seninde cocugunu ona sınırlı gostermen de gayet mesru. Cocuk senin degil mi? Senin. Bitti gitti. Onlar demezler kiz iyi bizde iyi olalin. Boyle insanlari bilirim. Onlara gore gayet dogal sen el kızısın. Hic sevmem bu lafi ama öyle
Peki o zaman kayinvalide hanim sende el kadınısın alt tarafi kocamin annesisin ondan saygi duyuyorum cocugumun da baba annesi oluyorsun uzak dur bizden. Bence cok haklısın canim.

Safsarisin .!.:

Tabi,orasi oyle ama ben büyük konusmadim,ya da buyuk konusmak icin söylemedim bunlari. benim hayatimda gri hic olmadi,küstügum birisiyle de barışmadım. Bana kusenle barıştım ama yanlis anlaşılmalar herkesin başına gelebiliyor. Bana yanlış yapan yanlis görür bu kadar basit bence

Genişletmek için tıkla...

Sizin düşüncenize elbette saygı duyarım.
Bununla birlikte ben hoşgörülü ve affedici olmanın hem insanın ruhsal yükünü azalttığına hem de hayatına olumlu katkılar yaptığına inanıyorum.
Aileme fiziksel veya ciddi psikolojik zarar vermediği sürece her kabahatin veya yanlışın affedilebileceğini düşünürüm.

bende aynı senın gibi eşimin abisine takık durumdayım ,
o olmadıgı zaman kv bile gözüme hoş görünüyor ama geldiği zaman eşimden bile nefret ediyorum ,

mor delisi .!.:

hiç bir konuda haksız oldugunuzu düşünmüyorsanız
neden buraya konu açtınız.
kaç sayfa yorum var herkes sizi haksız görmüş
düz mantık degil kendiniz yapamamışsınız evladınızı kullanarak onlardan intikam alıyorsunuz.
bebek olmadan önce neden sustunuz neden uzaklaşmadınız koz masum bir bebek.
hayat kıssasa kısastır
sizi ektiklerinile başbaşa bırakacak bir zaman bekliyor

Genişletmek için tıkla...

Evlenmeden öncede bu şekildeydik zaten. Evlendikten sonrada böyle olduk. Hep aynıydı bnm içimdeki duygu çocuğum oluncada onları sevmediğim için kıskanmaya başladım onlardan. Doğrumu anlatıyorum yanlış anlaşılıyorumda

UneTasseDeCafe .!.:

Hem fikir istiyor hemde haksız değilim diyor bize karşı bile agresif konu sahibi.

Genişletmek için tıkla...

Ben içimdeki bu kinden nefretten nasıl kurtulabilirm nasıl olaylara ılımlı yaklaşabilirim diye açtım bu konuyu. Yoksa size herşeyi anlatabilseydim zaten tüm anneler tüm kadınlar bana hal verirdi mrk etmeyin ama burada anca üstten üstten yazabiliyorum yanlş anlaşılmkta istemem.

Durumunuz hastalık boyutunda gibi kimseye kin tutup içinizde büyütmeyin. Allah korusun hasta olursanız çocuğunuza kim bakacak. Gelin hasta vay tüh mü diyecekler arkanızdan gülüverirler. Eşinizi de elinizden alırlar çocuğunuzu da kendinize gelin mesafeli şekilde görüşmeye devam edin. Çocuğunuzu da kıskanmayın sakınmayın.

a9n9 .!.:

Ben içimdeki bu kinden nefretten nasıl kurtulabilirm nasıl olaylara ılımlı yaklaşabilirim diye açtım bu konuyu. Yoksa size herşeyi anlatabilseydim zaten tüm anneler tüm kadınlar bana hal verirdi mrk etmeyin ama burada anca üstten üstten yazabiliyorum yanlş anlaşılmkta istemem.

Genişletmek için tıkla...

İnan hepimiz çektik ben eşimin ailesini anlatsam haline şükredebilirdin bende uzak duruyorum .yakın davranmıyorum ama bende anneyim benim oğlum da aynısını yapar benden ne görürse deyip susuyorum kimsenin hatrı yoksa eşimin hatrı var. Ama seninki daha farklı İşte sen duygularını kontrol edemiyorsun . Yoksa bende bayılmıyorum kendiminkilere fazla samimi olmamakta buluyorum çözümü .

Ben onlar yüzünden boşandım canım benim ama birkaç ay sonra tekrar evlendik. Düşünebiliyor musun yaşananları baba yasattiklarini bir gün olsun aslında iyi insanlar demedim dedirtemediler. Hala her hareketleri gözüme batar 2 saatten sonra tahammülüm biter ama onlara kinlenip de cocugumunihtiyaçlarını ertelemem onun vaktini çalmam mesela. HerşeyiM ona endekslidir ben uzulursem o da üzülür dolayısıyla benim uzulmemem gerek bunları kafaya takma ani yasa. Çocuğunla vakit geçir kış gelmeden gez toz boşver ya onları. Haftada 1 de gotursun esin sen kahveni iç rahatla hem de onları görmek zorunda kalma. Ayrıca arkadaşların dediği gibi o bir birey sen sevmesen bile babannesini dedesini kuzenini sevebilir sen buna karisamazsin. Ayrıca bu kadar kin sana zarar sana bisey olursa çocuğun ortada kalir

derin sularda .!.:

Sizin düşüncenize elbette saygı duyarım.
Bununla birlikte ben hoşgörülü ve affedici olmanın hem insanın ruhsal yükünü azalttığına hem de hayatına olumlu katkılar yaptığına inanıyorum.
Aileme fiziksel veya ciddi psikolojik zarar vermediği sürece her kabahatin veya yanlışın affedilebileceğini düşünürüm.

Genişletmek için tıkla...

Sizin dediginiz zaten dogru olan insanin yükünü hafifletiyor ama nefs iste nefs kibirimize yeniliyoruz cok zor birseydir biri size vurdugu zaman sizin de vurmamaniz. Ben bunu basarabilen insanlara özeniyorum mesela sana bunu yapti kaynanan,nasil ona iyi davrandin diyorum bilnem diyor. Sonra aralari duzeldi simdi kaynanasi onu cok seviyor ve ovuyor ama zamaninda cahillik yapmıştı. Nasıl unutabiliyorlar. Bence biraz yapi meselesi ya

Şu ilk yazımda eşimin cebine para koymuyorlar dediğimi biraz açmak istiyorum herşeyi açıkça yazamam die belirtmiştim ama şöyle söyleyeyim ki gözüm parada değil asla ben eşimi çocuk yaşımdan beri seviyorum ikimizde çocuktuk ergen bile değildik belkide eşim hep çalıştı ama kendi parasını kazandı bende öyle biz buluşacağımız zaman babası kendisi harçlık vermeyi bırak gülerek cebinden eşimin maaşınıda alıyormuş ve hahaha hadi gir bakalm kimle nası buluşursan buluş diyormuş bunları eşim bana anşatıyordu bu çok kırıcı birşry erkek için bir gün eşim yanıma ağladı babası sürekli telefon açıp rahatsız ettiği için. Afedersiniz ama sanki ben erkeğim ve eşimin ırzına geçiçem gibi davranıyorlardı. En ufak birşeyde bizim için önemli olan bir günde önce evet gidebilirsin yapabilirsin diyorlardı eşime sonra sonda sürekli telle arayıp benim yanımda çocuğu zor duruma düşürüyorlardı nerdesin kim sana git desi çabum gel gibi. Bir kız babası olan benim babam asla aramazken saatim belli çünkü evden çıkarken şu saatte geleceğim die bildiriyorum o yüzdn rahatsız etmiyorlar. Ve evden çıkarken benimse maaşım olduğu halde. Al şunu kimseye içtiğini yediğini ödetme derdi babam. Ben böyle bi ailesen evden çıkıp eşimle buluşmaya giderken o böyle lanet bi yerden çıkıyordu. Ben sarece eşime hissettirdikleri yüzünden bu olaylara sinir oluyordum yoksa parasız yanıma gelmesinden değil. Ben razıydım zaten herşeyi karşılamaya yeterki birlikte bakit geçirelim. Umarım bu yazım net açıklama olmştur para örneğini verdiğime pişman oldum asla para göz değilim eşimib ailesi para göz onu anlatmaya çalıştım ama ben yanlış anlaşıldım . Üzüldüm açıkçası....

Safsarisin .!.:

Sizin dediginiz zaten dogru olan insanin yükünü hafifletiyor ama nefs iste nefs kibirimize yeniliyoruz cok zor birseydir biri size vurdugu zaman sizin de vurmamaniz. Ben bunu basarabilen insanlara özeniyorum mesela sana bunu yapti kaynanan,nasil ona iyi davrandin diyorum bilnem diyor. Sonra aralari duzeldi simdi kaynanasi onu cok seviyor ve ovuyor ama zamaninda cahillik yapmıştı. Nasıl unutabiliyorlar. Bence biraz yapi meselesi ya

Genişletmek için tıkla...

Mizaç elbette etkili bununla birlikte insan yaş aldıkça da olgunlasiyor.
Ayrıca unutmak, takılmamak geçmişte değil günü yaşamak istendiği takdirde geliştirilebilir beceriler.
Kibir ve kin zamanla kalbi karartan kötü duygular, kimseye de yararı yok bence...

Tüm herşy birikince bende onlara karşıda içimde kalıcı bir nefret oldu. Çocuğu bilerek isteyerek götürmemezlik hiç yapmadım hep onlarla aramdaki sorunlardan dolayı uzak kaldık öyle gerekti ben benimşe konuşmayan birine zorla çocuk göstermeye götüremezdim. Kapım açık die belirttim zaten çocuğuma asla bunu yapmam zaten. Babanesini dedesini sevsin isterim normal olan bu çünkü ama içimde soğumayan kin nefrrr beni bitiriyor. Çocuğuma yansıtmıyorum ama bir şekilde böyle olaylarla görüşemeyince o da onlarsan uzak soğuk kalıyor bunada üzülüyorum. Aslında üstüme geldiğiniz kdr kötü bir değilim bana karşı yapılan tüm kötülüklere tağmen eşim ve çpcuğum için affetmek isteyen biriyim ama benliğime içime ruhuma söz geçiremiyorum.

Psikolojik bir durumdasiniz bence. kardeşimin eşine de doktor git tedavi ol bu çocuğa senin yararindan çok zararın dokunur demişti. Ki aynı sizin gibi bebeğini kendi ailesinden ve biZden kiskaniyordu ama bizim aramızda sorun yoktu.

Şimdi eski haline döndü ama bizi yaptıkları ile yeterince uzdu. Bende sizin gibi yapılanı unutamadığımdan mesafeli davranıyorum şu an.

a9n9 .!.:

Mrhb arkdşlr nası anlatsam bilemiyorum çok uzun sürebilir eleştiriler alabilirim çokta açık yazamayabilirim tanınmamak için. Doğumum çok acılı ağrılı sancılı geçti. Doğuralı 2 seneyi geçiyor. Ben daha hamile kalır kalmaz karnımdaki bebeğini kv lerden kıskanmaya başladım eşimin tarafındaki herkesten kıskandım. Onlar bi yorum yaparlarken bebekle ilgili dişlerimi sıkıyorum sinirden beynime bişy sıçrıyo sanki dayanamıyorum. Bekarken bize çektirdikleri beni doldurdu onlara karşı onları hiç sevmedim sevemedim ama eşimi sevdim çok seviyorum. Ama aile aramızdaki çok büyük sorun uçurum. Eşimde çok anneci değil ama yinede annesi işte. Ama ben durumu böyle göremiyorum bende kv olucam acı kadına diyemiyorum kendime söz geçiremiyorum. Eskiden yaşattıkları şeyle le sanki onlardan öc almaya çalışıyorum sürekli sürekli benim ben varım benim sözüm geçer oğlunuz benim biz üç kişilik bir aileyiz kafasındayım bunu ispat etme çabasındayım. Onlarda aksine içli dışlı görünmek istiyorlar. Kv nin lafı var evde kanlı bıçaklı olsanda dışarısa millete karşı gül oyna. Hiç bana göre değil bu laf bu lafı söylediği için bile sinir oluyorum ona. Neyse zorlu geçen doğm sonrası hastane odasında daha dokunmayın demeye başladım bebeğe. E eşimde yanlş anlamasın die kendi annemede dokundurmadım. Herşey bana kaldı ben zaten öyle istedim bi yandan eski kafalıların bebek ile ilgili yptıkları yorumlara tahammül edemiyorum çünkü. Sinirlerimede hakim olamıyorum. Büyüdü bebeğim 2 seneyi geçti eşim tarafı çocuğu sayılı görmştür. Hep bi bahanem var çünkü onlarla görüşmemek onlara tavır yapmak için. Çocuğu sadece oğullarının mış gibi görüyolar bi kere sanki ben taşıyıcı anneyim de doğurdum alın sizin olsun demeliymişim gibi. Çok çok çok sinir oluyorum. Bebeğimde sevmiyor onları gitmek istemiyor pas vermiyor benim huzrsuz oldugumu hissediyor. Geçmişi unutamıyorum içimde kalıyor kinleniyorum nefretim büyüyor. Eşimle aramdaki uçurumda..... ne yapıcam bilemiyorum. Ben yokken eşim kv lere götürür diede korkuma 7/24 bebeğimleyim hep benle daha bıgüne kdr hiç bensiz görmedi annemden başkası. Anneme veriyorum sadece ona emanet ediyorum. Kv yi sevebilmek için psikolağa bile gitmek istiyorum ama ben dr dayken çocuğumu alırlar kafalarına göre rahat rahat davranırlar die düşünüp gene sinirleniyorum napıcam ? Bilemiyorum bu ne lohusalıkmı lohusalığımmı kaldı?

Genişletmek için tıkla...

Ben genel yorumların aksine size kindar bencil demiycem. Sizi çok iyi anlıyorum geçmişte yaşadığınız sorunlar yüzünden bu haldesiniz. Bi de üstüne çocuk olunca torunlari oluyor hemen. Ama onu doğuran sizsiniz. Önce sizi sevmekle başlamalılar.
Fakat yine de bu kadar doldurmayın kendinizi. Boyle yaparak onlara değil kendinize ve çocuğunuza zarar veriyorsunuz. Hatta eşinize de. Aranız da uçurumlar açılmasına neden oluyorsunuz. Gerekirse bir psikologa gidin. Ama gitseniz bile herşey sizde biter.