Herkese merhabalar arkadaşlar. Kime içimi döksem, kime anlatsam bilemediğim için uzun bir aradan sonra tekrardan aranızdayım.
Eşim ile severek evlendik ve 3 senelik evliyiz. 3 yaşında bir kızım ve 2 yaşında da bir oğlum var. Ve çalışan birisiyim ancak tüm işlerimi evden bilgisayar üzerinden yürütüyorum. Yani anlayacağınız sürekli evde dört duvar arasında yaşıyorum. Kızımın 3 yaş sendromu oğlumun 2 yaş sendromu derken benim de depresyona girmem kaçınılmaz oldu. Ara ara ciddi depresyona giren bir insanım ancak eşimin son hamlesi ile birlikte artık depresyondan çıkacak gibi de değilim. Çok da uzatıp sizi sıkmak istemiyorum ve sadede gelmek istiyorum. Şuan depresyondayım ancak eşimden bir destek vs göremiyorum. Ancak kendisine söylediğim zaman beni tatmin eden cevaplar alamıyorum. Sen kendin isteyerek depresyona giriyorsun, istesen çıkarsın vs diyor. Ama dün upuzun bir mesaj atmış işe giderken, sen çok güçlü bir annesin iki çocuğu tek başına büyütüyorsun evet zor vs vs diye bir çok yazı yazmış. Ama boş geliyor bu cümleler. Çünkü kendisi iş yerinde sporunu yapıyor , rahat rahat yemeğini yiyor , rahat rahat yapabiliyor herşeyi. Bakın ne kadar basit şeyler. Ben tuvalete bile yalnız gidemiyorum iki çocuğum asla bırakmıyor. Bir sıcak kahve içemiyorum tüm annelerimiz gibi. Ancak bu akşam hala depresyonda olmama rağmen kendisi Halı saha maçına gitti. Şimdi size soruyorum. Bir insan, eşi depresyonda iken gönül rahatlığı ile halı saha yapabilir mi? Bana tamamen bu bencilce geliyor. Beni güldürecek şeyler yapması gerekirken sadece sözlü destek oluyor ama kendi aktivitelerinden de ödün vermiyor. Söylediğim zamanda bu sadece spor , keyif veren bir şey yapmıyorum neticede diyor cevapların saçmalığı beni daha da sinirlendiriyor. İşin özü benim düşünceme göre, bir erkek karısı depresyonda iken kendi aktivitesini düşünüp Halı saha yapmamalı diye düşünüyorum. Belki size karışık anlattım ama umarım duygu ve düşüncelerimin özünü anlamışsınızdır. Çok da sağlıklı bir kafada değilim sadece içimi dökmek istedim.
Eşim ile severek evlendik ve 3 senelik evliyiz. 3 yaşında bir kızım ve 2 yaşında da bir oğlum var. Ve çalışan birisiyim ancak tüm işlerimi evden bilgisayar üzerinden yürütüyorum. Yani anlayacağınız sürekli evde dört duvar arasında yaşıyorum. Kızımın 3 yaş sendromu oğlumun 2 yaş sendromu derken benim de depresyona girmem kaçınılmaz oldu. Ara ara ciddi depresyona giren bir insanım ancak eşimin son hamlesi ile birlikte artık depresyondan çıkacak gibi de değilim. Çok da uzatıp sizi sıkmak istemiyorum ve sadede gelmek istiyorum. Şuan depresyondayım ancak eşimden bir destek vs göremiyorum. Ancak kendisine söylediğim zaman beni tatmin eden cevaplar alamıyorum. Sen kendin isteyerek depresyona giriyorsun, istesen çıkarsın vs diyor. Ama dün upuzun bir mesaj atmış işe giderken, sen çok güçlü bir annesin iki çocuğu tek başına büyütüyorsun evet zor vs vs diye bir çok yazı yazmış. Ama boş geliyor bu cümleler. Çünkü kendisi iş yerinde sporunu yapıyor , rahat rahat yemeğini yiyor , rahat rahat yapabiliyor herşeyi. Bakın ne kadar basit şeyler. Ben tuvalete bile yalnız gidemiyorum iki çocuğum asla bırakmıyor. Bir sıcak kahve içemiyorum tüm annelerimiz gibi. Ancak bu akşam hala depresyonda olmama rağmen kendisi Halı saha maçına gitti. Şimdi size soruyorum. Bir insan, eşi depresyonda iken gönül rahatlığı ile halı saha yapabilir mi? Bana tamamen bu bencilce geliyor. Beni güldürecek şeyler yapması gerekirken sadece sözlü destek oluyor ama kendi aktivitelerinden de ödün vermiyor. Söylediğim zamanda bu sadece spor , keyif veren bir şey yapmıyorum neticede diyor cevapların saçmalığı beni daha da sinirlendiriyor. İşin özü benim düşünceme göre, bir erkek karısı depresyonda iken kendi aktivitesini düşünüp Halı saha yapmamalı diye düşünüyorum. Belki size karışık anlattım ama umarım duygu ve düşüncelerimin özünü anlamışsınızdır. Çok da sağlıklı bir kafada değilim sadece içimi dökmek istedim.
. Şeker gibi kocayı, evliliği bulmuşsun şımarıp duruyorsun.aklını başına topla.evet isterseniz depresyondan çıkarsınız.sen kocam daha rahat ayağına kıskançlık krizine girmişsin.kocanla hemfikirim yani.kadınla erkek bir olmuyor işte.ne yapalım yaratılış kanunlarını mı değiştirelim.çocuklar kadınındır.bu yani...
o yuzden sende kendıne vakıt aç, bırak cocuklarla onu, git gez arkadaşınla fılan.. Hiç de aklım kalıyor deme, o babası bakacak, Bir yapamaz iki yapamaz üç de paşa paşa öğrenir.. Alıştırma herseye kendın koşmaya
