reddedilen eş ve sonrası

Esrin mine .!.:

özür dileyerek yazıyorum. Kimseye anlatamıyorum ve beynim kafamı terk edeli uzun zaman olmuş gibi hissediyorum.

Boşanmak isteyen bir kadınım. Eşim yaklaşmaya çalıştı, reddettim. Ve evliliğimizden bu yana daha önce de 5-6 defa yaptığı şeyi yaptı. Güç kullanarak zaptetmeye çalıştı. Boynum kollarım çok acıdı ama benim bu tür durumlar karşısındaki istemsiz tepkim gülmek oluyor. Bu tamamen bilinç dışı olsa da eşim gerçek anlamda güldüğümü düşünüyor. En son debelenip üstümden def ettim. Beni zorla oturtup derdin ne, şöylesin, böylesin, boşanacaksan defol git, çocukları asla,vermem tarzı konuşma yaptı.

Birkaç dakika önce yaptığı hayvanlık dahil herşeyi inkar etti. Benim kadın olarak onun ihtiyacını karşılamam mecburiyetim olduğunu söyledi. Ki bir önceki girişimde bana doğumdan sonra veremediğim kilolar yüzünden (utanarak yazıyorum) ayı gibi, iğrenç kelimeleri kullandığı için içimden gelmediği için reddettim.

Sonuç olarak beni yüzde yüz suçlu çıkarıp kendini temize çekti ve psikolojimi tekrar alt üst etti. Şimdiye kadar haklı olduğumu düşünen, boşanmaya kesin gözüyle bakan beni psikolojik baskı altına aldı. Beni eksik kadın olarak damgaladı. Öyle bir konuştu ki sen gidersen ben yine evlenir hayatıma bakarım, sen sürünürsün, kötü kadın olarak kalırsın demeye getirdi. Ve işin acı tarafı söylediklerinde haklı. Aynen böyle olacak.

Öyle çaresiz, öyle zor durumdayım ki gitme cesaretim bile yok oldu. Her durumda mutsuz, suçlu, günahkar olan ben olacağım. Annemi bu lanet bedeni doğurduğu ve bu yorgun ruha sebep olduğu için asla affetmeyeceğim

Genişletmek için tıkla...

Esrin mine .!.:

özür dileyerek yazıyorum. Kimseye anlatamıyorum ve beynim kafamı terk edeli uzun zaman olmuş gibi hissediyorum.

Boşanmak isteyen bir kadınım. Eşim yaklaşmaya çalıştı, reddettim. Ve evliliğimizden bu yana daha önce de 5-6 defa yaptığı şeyi yaptı. Güç kullanarak zaptetmeye çalıştı. Boynum kollarım çok acıdı ama benim bu tür durumlar karşısındaki istemsiz tepkim gülmek oluyor. Bu tamamen bilinç dışı olsa da eşim gerçek anlamda güldüğümü düşünüyor. En son debelenip üstümden def ettim. Beni zorla oturtup derdin ne, şöylesin, böylesin, boşanacaksan defol git, çocukları asla,vermem tarzı konuşma yaptı.

Birkaç dakika önce yaptığı hayvanlık dahil herşeyi inkar etti. Benim kadın olarak onun ihtiyacını karşılamam mecburiyetim olduğunu söyledi. Ki bir önceki girişimde bana doğumdan sonra veremediğim kilolar yüzünden (utanarak yazıyorum) ayı gibi, iğrenç kelimeleri kullandığı için içimden gelmediği için reddettim.

Sonuç olarak beni yüzde yüz suçlu çıkarıp kendini temize çekti ve psikolojimi tekrar alt üst etti. Şimdiye kadar haklı olduğumu düşünen, boşanmaya kesin gözüyle bakan beni psikolojik baskı altına aldı. Beni eksik kadın olarak damgaladı. Öyle bir konuştu ki sen gidersen ben yine evlenir hayatıma bakarım, sen sürünürsün, kötü kadın olarak kalırsın demeye getirdi. Ve işin acı tarafı söylediklerinde haklı. Aynen böyle olacak.

Öyle çaresiz, öyle zor durumdayım ki gitme cesaretim bile yok oldu. Her durumda mutsuz, suçlu, günahkar olan ben olacağım. Annemi bu lanet bedeni doğurduğu ve bu yorgun ruha sebep olduğu için asla affetmeyeceğim

Genişletmek için tıkla...

Lorentz .!.:

öyle falan olmayacak. Siz boşanacaksınız , yeni bir hayat kuracaksınız. Çocuklarınızın velayetini alacaksınız. Güçlü bir kadın olarak hayatınıza devam edeceksiniz. Çocuklarınız size saygı duyacak çünkü kendinize olan saygınızı kaybetmemiş olacaksınız boşanırsanız.

Devam ederseniz özgüveni olmayan ezilmiş pasif ve çocuklarının gözünde güçsüz bir anne profili çizeceksiniz. Devam ederseniz kötü olursunuz ancak

Genişletmek için tıkla...

Esrin mine .!.:

Merhaba. Evet öyle yazmışım. Hatta zorla evlendirilmediğimi, annem baskı uygulasa da sevdiğimi falan yazmışım. Ne acı ki kendime bile gerçekleri itiraf edememişim. Ne yazık ki yaşadıklarım öyle zoruma gitmiş ki zorla evlendirilmeyi bir paçavra gibi atılmayı beynim kabul edememiş ve aslında sen de seviyorsun yalanını uydurmuş. Bunları hak edecek ne yapmış olabilirim inanın bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Esrin mine .!.:

özür dileyerek yazıyorum. Kimseye anlatamıyorum ve beynim kafamı terk edeli uzun zaman olmuş gibi hissediyorum.

Boşanmak isteyen bir kadınım. Eşim yaklaşmaya çalıştı, reddettim. Ve evliliğimizden bu yana daha önce de 5-6 defa yaptığı şeyi yaptı. Güç kullanarak zaptetmeye çalıştı. Boynum kollarım çok acıdı ama benim bu tür durumlar karşısındaki istemsiz tepkim gülmek oluyor. Bu tamamen bilinç dışı olsa da eşim gerçek anlamda güldüğümü düşünüyor. En son debelenip üstümden def ettim. Beni zorla oturtup derdin ne, şöylesin, böylesin, boşanacaksan defol git, çocukları asla,vermem tarzı konuşma yaptı.

Birkaç dakika önce yaptığı hayvanlık dahil herşeyi inkar etti. Benim kadın olarak onun ihtiyacını karşılamam mecburiyetim olduğunu söyledi. Ki bir önceki girişimde bana doğumdan sonra veremediğim kilolar yüzünden (utanarak yazıyorum) ayı gibi, iğrenç kelimeleri kullandığı için içimden gelmediği için reddettim.

Sonuç olarak beni yüzde yüz suçlu çıkarıp kendini temize çekti ve psikolojimi tekrar alt üst etti. Şimdiye kadar haklı olduğumu düşünen, boşanmaya kesin gözüyle bakan beni psikolojik baskı altına aldı. Beni eksik kadın olarak damgaladı. Öyle bir konuştu ki sen gidersen ben yine evlenir hayatıma bakarım, sen sürünürsün, kötü kadın olarak kalırsın demeye getirdi. Ve işin acı tarafı söylediklerinde haklı. Aynen böyle olacak.

Öyle çaresiz, öyle zor durumdayım ki gitme cesaretim bile yok oldu. Her durumda mutsuz, suçlu, günahkar olan ben olacağım. Annemi bu lanet bedeni doğurduğu ve bu yorgun ruha sebep olduğu için asla affetmeyeceğim

Genişletmek için tıkla...

Esrin mine .!.:

özür dileyerek yazıyorum. Kimseye anlatamıyorum ve beynim kafamı terk edeli uzun zaman olmuş gibi hissediyorum.

Boşanmak isteyen bir kadınım. Eşim yaklaşmaya çalıştı, reddettim. Ve evliliğimizden bu yana daha önce de 5-6 defa yaptığı şeyi yaptı. Güç kullanarak zaptetmeye çalıştı. Boynum kollarım çok acıdı ama benim bu tür durumlar karşısındaki istemsiz tepkim gülmek oluyor. Bu tamamen bilinç dışı olsa da eşim gerçek anlamda güldüğümü düşünüyor. En son debelenip üstümden def ettim. Beni zorla oturtup derdin ne, şöylesin, böylesin, boşanacaksan defol git, çocukları asla,vermem tarzı konuşma yaptı.

Birkaç dakika önce yaptığı hayvanlık dahil herşeyi inkar etti. Benim kadın olarak onun ihtiyacını karşılamam mecburiyetim olduğunu söyledi. Ki bir önceki girişimde bana doğumdan sonra veremediğim kilolar yüzünden (utanarak yazıyorum) ayı gibi, iğrenç kelimeleri kullandığı için içimden gelmediği için reddettim.

Sonuç olarak beni yüzde yüz suçlu çıkarıp kendini temize çekti ve psikolojimi tekrar alt üst etti. Şimdiye kadar haklı olduğumu düşünen, boşanmaya kesin gözüyle bakan beni psikolojik baskı altına aldı. Beni eksik kadın olarak damgaladı. Öyle bir konuştu ki sen gidersen ben yine evlenir hayatıma bakarım, sen sürünürsün, kötü kadın olarak kalırsın demeye getirdi. Ve işin acı tarafı söylediklerinde haklı. Aynen böyle olacak.

Öyle çaresiz, öyle zor durumdayım ki gitme cesaretim bile yok oldu. Her durumda mutsuz, suçlu, günahkar olan ben olacağım. Annemi bu lanet bedeni doğurduğu ve bu yorgun ruha sebep olduğu için asla affetmeyeceğim

Genişletmek için tıkla...

Esrin mine .!.:

özür dileyerek yazıyorum. Kimseye anlatamıyorum ve beynim kafamı terk edeli uzun zaman olmuş gibi hissediyorum.

Boşanmak isteyen bir kadınım. Eşim yaklaşmaya çalıştı, reddettim. Ve evliliğimizden bu yana daha önce de 5-6 defa yaptığı şeyi yaptı. Güç kullanarak zaptetmeye çalıştı. Boynum kollarım çok acıdı ama benim bu tür durumlar karşısındaki istemsiz tepkim gülmek oluyor. Bu tamamen bilinç dışı olsa da eşim gerçek anlamda güldüğümü düşünüyor. En son debelenip üstümden def ettim. Beni zorla oturtup derdin ne, şöylesin, böylesin, boşanacaksan defol git, çocukları asla,vermem tarzı konuşma yaptı.

Birkaç dakika önce yaptığı hayvanlık dahil herşeyi inkar etti. Benim kadın olarak onun ihtiyacını karşılamam mecburiyetim olduğunu söyledi. Ki bir önceki girişimde bana doğumdan sonra veremediğim kilolar yüzünden (utanarak yazıyorum) ayı gibi, iğrenç kelimeleri kullandığı için içimden gelmediği için reddettim.

Sonuç olarak beni yüzde yüz suçlu çıkarıp kendini temize çekti ve psikolojimi tekrar alt üst etti. Şimdiye kadar haklı olduğumu düşünen, boşanmaya kesin gözüyle bakan beni psikolojik baskı altına aldı. Beni eksik kadın olarak damgaladı. Öyle bir konuştu ki sen gidersen ben yine evlenir hayatıma bakarım, sen sürünürsün, kötü kadın olarak kalırsın demeye getirdi. Ve işin acı tarafı söylediklerinde haklı. Aynen böyle olacak.

Öyle çaresiz, öyle zor durumdayım ki gitme cesaretim bile yok oldu. Her durumda mutsuz, suçlu, günahkar olan ben olacağım. Annemi bu lanet bedeni doğurduğu ve bu yorgun ruha sebep olduğu için asla affetmeyeceğim

Genişletmek için tıkla...

Esrin mine .!.:

Sağlık ocağı doktoru eşimin arkadaşı olduğu için ona gitmem mümkün değil. Acile gittim. Orda da bilgisayar başında eleman ve doktor sohbet ediyordu. İşlem için kimliğimi verdim. soyadımı görünce aa sen x abinin eşisin dimi dedi. Küçük bir ilçe olduğu için herkes herkesi tanıyor. Ne diyeceğimi bilemedim ve geri döndüm. Böyle bir durumda beyan yeterli olmaz mı?

ben şu an maddi olarak boşanacak durumda değilim. Gidecek yerim de yok. Bir sene içinde bir işim olacak. İşimi elime aldıktan sonra geçmişte yaşadığım bu durumları davaya ekleyebilir miyim?

Bir soru daha. Eşim dün konuşurken, çocuklarımı benden alamazsın hiçbir hakim babaya vermez sözlerime, o durum erkek dava açarsa geçerli. Boşanmak isteyen sensin çocukları sana verdirtmem dedi. Bu işin aslı var mı?

Bir de ben ne zaman telden birşeyler araştırsam ne o koca mı arıyosun yada boşanıcam senden dediğimde belli ki bulmuşsun birini gibi iğrenç laflar kullanıyor. Muhtemelen dava sürecinde "sürekli telefonla uğraşıyordu, ilişkisi olduğundan şüpheleniyorum" diye iftira atıcak. Hakim buna binaen çocukları benden alır mı?

Tek tek yaşayınca çocuklar için sabret, acaba ben mi suçluyum falan diyordum ama şunları bile yazınca hayatımdan iğrendim.

Genişletmek için tıkla...

Esrin mine .!.:

özür dileyerek yazıyorum. Kimseye anlatamıyorum ve beynim kafamı terk edeli uzun zaman olmuş gibi hissediyorum.

Boşanmak isteyen bir kadınım. Eşim yaklaşmaya çalıştı, reddettim. Ve evliliğimizden bu yana daha önce de 5-6 defa yaptığı şeyi yaptı. Güç kullanarak zaptetmeye çalıştı. Boynum kollarım çok acıdı ama benim bu tür durumlar karşısındaki istemsiz tepkim gülmek oluyor. Bu tamamen bilinç dışı olsa da eşim gerçek anlamda güldüğümü düşünüyor. En son debelenip üstümden def ettim. Beni zorla oturtup derdin ne, şöylesin, böylesin, boşanacaksan defol git, çocukları asla,vermem tarzı konuşma yaptı.

Birkaç dakika önce yaptığı hayvanlık dahil herşeyi inkar etti. Benim kadın olarak onun ihtiyacını karşılamam mecburiyetim olduğunu söyledi. Ki bir önceki girişimde bana doğumdan sonra veremediğim kilolar yüzünden (utanarak yazıyorum) ayı gibi, iğrenç kelimeleri kullandığı için içimden gelmediği için reddettim.

Sonuç olarak beni yüzde yüz suçlu çıkarıp kendini temize çekti ve psikolojimi tekrar alt üst etti. Şimdiye kadar haklı olduğumu düşünen, boşanmaya kesin gözüyle bakan beni psikolojik baskı altına aldı. Beni eksik kadın olarak damgaladı. Öyle bir konuştu ki sen gidersen ben yine evlenir hayatıma bakarım, sen sürünürsün, kötü kadın olarak kalırsın demeye getirdi. Ve işin acı tarafı söylediklerinde haklı. Aynen böyle olacak.

Öyle çaresiz, öyle zor durumdayım ki gitme cesaretim bile yok oldu. Her durumda mutsuz, suçlu, günahkar olan ben olacağım. Annemi bu lanet bedeni doğurduğu ve bu yorgun ruha sebep olduğu için asla affetmeyeceğim

Genişletmek için tıkla...