- 12 Mart 2013
- 37.829
- 51.656
- 798
Hani bazen tak eder rest çekersiniz ya? Nasıl emin olup arkasında duruyorsunuz mesela bunun? Çünkü ihtimaller var, resti çekmeseniz diğer ihtimaller de olabilirdi.
Olay çok uzun uzadıya anlatamayacağım, sığmaz, çok uzun. Bir insan var hiç güven vermiyor size diyelim, tekin bir tip de değil, gizli saklısı var ailesiyle işiyle ilgili, bir ileri iki geri gidiyor, yoruldunuz artık, sizi umursamadığını da çok derin hissediyorsunuz "kendine çeki düzen ver" deyip resti çeker misiniz? Yoksa düzelmesini bekler misiniz? Ki halihazırda 1 sene boyunca kendisine hiç müdahale etmemiş, onun yolunu denemişsiniz, değişimi beklemişsiniz, bir değişir olup yine aynı moda bağlamış, bu bir döngü haline gelmiş.
İnsanların değiştiklerini çok gördüm ancak kendi istekleriyle. O yüzden aklımın bir köşesinde şu soru işareti var, olayın akışına müdahale ederek kötü mü yaptım? Müdahale etmesem değişir miydi bir gün? Yoksa sizi rahatsız eden şeyleri söylememek daha mı kötü?
Uysal kadın olmanın huzur vereceği düşüncesiyle hareket ediyordum, karşımdaki insandan "çok zararsızsın" sıfatını alana kadar da kötü bir şey olarak düşünmemiştim. Bu "çok zararsızsın", benim ona tavır koymamam, yumuşak davranmamdan kaynaklı bir laf, biliyorum.
Erkeğin söylediklerine "tamam" diyen, bekleyen uysal bir kadın olmak mı yoksa yeri geldiğinde "bundan hoşlanmıyorum düzelmiyorsan kendin bilirsin" deyip kendini ortaya koyup kararı karşıya bırakmak mı?
Olay çok uzun uzadıya anlatamayacağım, sığmaz, çok uzun. Bir insan var hiç güven vermiyor size diyelim, tekin bir tip de değil, gizli saklısı var ailesiyle işiyle ilgili, bir ileri iki geri gidiyor, yoruldunuz artık, sizi umursamadığını da çok derin hissediyorsunuz "kendine çeki düzen ver" deyip resti çeker misiniz? Yoksa düzelmesini bekler misiniz? Ki halihazırda 1 sene boyunca kendisine hiç müdahale etmemiş, onun yolunu denemişsiniz, değişimi beklemişsiniz, bir değişir olup yine aynı moda bağlamış, bu bir döngü haline gelmiş.
İnsanların değiştiklerini çok gördüm ancak kendi istekleriyle. O yüzden aklımın bir köşesinde şu soru işareti var, olayın akışına müdahale ederek kötü mü yaptım? Müdahale etmesem değişir miydi bir gün? Yoksa sizi rahatsız eden şeyleri söylememek daha mı kötü?
Uysal kadın olmanın huzur vereceği düşüncesiyle hareket ediyordum, karşımdaki insandan "çok zararsızsın" sıfatını alana kadar da kötü bir şey olarak düşünmemiştim. Bu "çok zararsızsın", benim ona tavır koymamam, yumuşak davranmamdan kaynaklı bir laf, biliyorum.
Erkeğin söylediklerine "tamam" diyen, bekleyen uysal bir kadın olmak mı yoksa yeri geldiğinde "bundan hoşlanmıyorum düzelmiyorsan kendin bilirsin" deyip kendini ortaya koyup kararı karşıya bırakmak mı?