Konu bir ameliyatla ilgili. Dogustan beri bir goz kapagim 3 mm dusuktu ve bana asiri rahatsizlik veriyordu. Vede yuzume aptal goruntu veriyordu. Yada uykusuz. Hep imrenirdim normal goz kapaklari olan insanlara. Cocukken gorundugum doktorlar "biz yapamayiz" dediler ve oylede kaldi. Bu arada, Turkiyede yasamiyordum ve simdide orada degilim. Yas geldi 25 oldu. Kendimle ilgili artik biktigim sorunlarim ve kurtulmak istedigim seyler olunca, goz kapagimi ameliyat ettirmeyide kafaya koydum. Bir gun cok populer ve iyi reputasyona sahip bir klinige telefon ettim, boyle ameliyatlarin yapilip yapilmadigini sordum ve doktor Serdar Nasir hocanin tavsiye ettiler, bir kac gun daha bu ulkede olacagini soylediler. Kalktim gittim, doktora gorundum, congenital ptosis (dogustan ptozis) oldugunu soyledi, hadi yarin gel ameliyat edeyim seni dedi. Daha olgunlasmayi, rasyonel dusunmeyi basaramayan ben is yerimden borc para alarak yarin ameliyata yazildim. Boylece, yaklasik 1 yil once ameliyat oldum. O gun bu gundur hayatim alt-ust oldu. Tam 1 ay insan icine cikamaz, ise gidemez oldum. Ilk 3 ay, hemde kista, ofis icinde kara gunes gozlugu ile oturmak zorunda, insanlarin tuhaf yaklasimlari ile yasamak zorunda kaldim. Sevgilimden ayrildim. Cunku gorusmek istemiyor, gorustukte bile depresif halimle herseyi mahvediyor, vede tabi korkunc gorunuyordum. Isten cikarildim, cunku tum gun bir gozumu saclarimla nasil gizleyebilecegimle ugrasiyor, aynayi elimden yere koymuyordum. Hastaydim artik, onceki insan degildim. Tabi isten cikarildim, hakli olarak. Borclandim, cunku ameliyat borcunu odeyememistim daha. Sonra yine kredi borclarina boguldum, cunku param yoktu, is bulamiyordum. Ha, doktor bu arada ulkeye gelmiyor, 3 aydan sonra geldiginde de goz kapagimin "gayet normal" oldugunu, benim sabirsiz olup bekleyemedigimi ve s. ve s. soyleyip kendini hakli cikariyordu. Halbuki diger ameliyat gecirenlerle sohbette benim basima gelenlerin hicbiri onlarin basina gelmemisti. Sorun ameliyattaydi. Ne oldugunu soylemedim, degilmi? Goz kapagimi asiri derecede yukari kaldirarak (yani goz kapagi kasini cok keserek) bir gozumu kocaman yapmisti. Sadece o olsa neyse. O gun bu gundur normal insan gibi gozumu kapayarak uyuyamiyorum. Tam 7 ay goz kapagimi bantla yapistirarak uyudum. Buyuk bir rahatsizlikla tabi. Simdide yalniz goz maskesi (blinder) ile uyuya biliyorum. Oda zorla tabi. Onceleri bebek gibi uyuyan ben simdi hemen her gece 3-4 defa uyanir oldum. Cunku bazen goz maskesi kayarak dusuyor ve goz kapagim hemen 2-3 mm acik kaliyor, kizariyor, yasariyor, aciyor ve beni uyandiriyor...
Is buldum, bir kursta ders veriyorum. Azacik da olsa para topladim. Doktorlari arastirdim. Yasadigim ulkede iyi doktor olmadigindan en yakin Turkiye doktorlarini arastirdim. En iyi okuloplastik cerrah olarak Safak Karslioglu ve Mehmet Unal isimlerini duydum. Her ikisiyle kontakta gectim. Safak Karslioglunda kararliyim. Ama cok korkuyorum. 1 yildir o kadar zor donem gecirdim ve o ogrendigim ders karsiliginda o kadar buyuk zorluklar yasadim ki, anlatmakla degil. Cok degistim, hersey degisti, hayatim, hersey. Bu benim son sansim. Elimde avucumda olan ve buyuk zahmetle, iradeyle topladigim tum parayi bu ameliyata odeyecegim. Eger ki, sanssiz alinirsa, hersey mahvolacak. Hakikaten.
Ne yazik ki, ptozis ameliyatiyla ilgili cok bilgi yok. Safak Karslioglunun hastalarini bulmak cok zor, internet araciligiyla bulamiyorum. Sizden ricam, lutfen eger duyduysaniz, ameliyatlarinin nasil sonlandigini biliyorsaniz, yani bir bilginiz varsa benimle paylasin. Cunku korkuyorum, cok caresizim, ne yapacagimla ilgili karar veremiyor, ayni zamanda karar vermeye mecburum. Ama artik soracagim hicbir yer, kimse kalmadi.