Riskli gebelik ve kimsesizlik

girlinred .!.:

Öncelikle sağlık, sıhhat diliyorum. Allah yardımcınız olsun. Bu zamana kadar çok becerikli olup her işi kendiniz hallettiyseniz anneniz desteğe ihtiyacınız olduğunu düşünememiş olabilir. Onu en iyi siz tanırsınız. Kınuştuğunuzda gerekli sonuçları çıkaracağına inanıyorsanız konuşun. Öyle olmayacaksa gerekli değil, beklentiye girmeyin bundan sonra

Genişletmek için tıkla...

agatha christie .!.:

İnşallah sağsalim bebeğinizi kucağınıza alırsınız. İmkanınız varsa evinize düzenli olarak yardıma gelecek biriyle anlaşın mesela haftada 2 veya 3 gün. Temizlik yapıp 2 tencerede yemek yapsın. Ben artık insanlara karşı beklentiye girmemeyi öğrendim kendi ailemiz bile olsa. Bu devirde insanın derdini anlatacağı, yardımcı olacağını bildiği kişi sayısı o kadar az ki. Allah sonumuzu hayır etsin

Genişletmek için tıkla...

Birkadiningunlugu .!.:

Süpriz bir şekilde hamile olduğumu öğrendim. Lekelenme kanamaya çevirdi ama aşırı bir kanama değildi. Ağrılarım da vardı. Daha önce düşük yaptığım için hastaneye gittim ilaç verdiler. Çok şükür dış gebelik değilmiş. Sürekli yatmam gerekiyormus, ayağa kalkma dedi doktor. Buraya kadar bir şey yok aslında.
Ama ev işlerini iki gündür yapamadım. Eşim yapmaya çalışıyor ama o da market işi, kendi işi derken ev işlerini yapamadı. Anneme söyledim 1 buçuk hafta gelir misin anne durum riskliymis dedim. Annem emekli, babam da emekli. Ev yaptırıyorlar onu öne sürdüler. Gelemem yakin olsak gelirdim dedi. 2 saat mesafede oturuyor. Zaten diger 2 düşükte de hastanede yatmıştım annem bana ihtiyacın var mı diye sormuştu. Gelmeme gerek var mı demişti. Ben de yok demistim ne diyeyim. Kimsemiz olmadığı için de refakatcim olmamıştı. Ameliyattan çıkıp kendim giyinmiştim. Giyinirim sorun değil ama insan çocuğunu neden yalnız bırakır.
Durum şuan riskli olduğu için eşim de işe gittiği için bana yoldaş olacak birine ihtiyacım vardı. Yoksa sadece yemek için istemiyorum. Yemegi disaridan da söylerim. Annemin böyle bana karşı yarım ağız olması çok üzüyor beni. Eşim elinden geleni yapıyor ama annenin yeri ayrı. Ameliyat olduğumda bile eşim hastane önünde bekledi. Yemek almış getirdi hemen. Annemi aramış annem eşime sen varsın gelmeme gerek var mı demiş Ben çok mu takıyorum acaba? Annemi böyle mi kabul etsem yoksa kendisi ile mi konuşsam? Konuşsam da bir şey değişmeyecek gibi geliyor. Annemin bu tavrı cümleleri normal mi sizce? Ben abartıyor olabilir miyim?

Genişletmek için tıkla...

Birkadiningunlugu .!.:

Ama ev işlerini iki gündür yapamadım. Eşim yapmaya çalışıyor ama o da market işi, kendi işi derken ev işlerini yapamadı.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Böyle zamanda eş varken başkasına gerek kalmaz diyenler var ama ben annemi isterim.
Bana gerek var mı soru mu?
Anneden başkasına gerek var mı asıl.
Bilmiyorum yerinizde olsam sana ihtiyacım var anne gel lütfen derdim.
Damattan cekiniyorlar onu fark ettim ben.
Biraz yalvarmak gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

SeptemberRose .!.:

benim bi hastanede yatma işim olmuştu, annemlere söylememiştik üzülmesinler diye, eşim sağolsun herşeyimle ilgilendi seve seve, zaten ilgilenmek zorunda fakat insan yine de annesini istiyor. o zaman çok üzüldüm ağladım annem yanımda yok diye.

Genişletmek için tıkla...

Birkadiningunlugu .!.:

Süpriz bir şekilde hamile olduğumu öğrendim. Lekelenme kanamaya çevirdi ama aşırı bir kanama değildi. Ağrılarım da vardı. Daha önce düşük yaptığım için hastaneye gittim ilaç verdiler. Çok şükür dış gebelik değilmiş. Sürekli yatmam gerekiyormus, ayağa kalkma dedi doktor. Buraya kadar bir şey yok aslında.
Ama ev işlerini iki gündür yapamadım. Eşim yapmaya çalışıyor ama o da market işi, kendi işi derken ev işlerini yapamadı. Anneme söyledim 1 buçuk hafta gelir misin anne durum riskliymis dedim. Annem emekli, babam da emekli. Ev yaptırıyorlar onu öne sürdüler. Gelemem yakin olsak gelirdim dedi. 2 saat mesafede oturuyor. Zaten diger 2 düşükte de hastanede yatmıştım annem bana ihtiyacın var mı diye sormuştu. Gelmeme gerek var mı demişti. Ben de yok demistim ne diyeyim. Kimsemiz olmadığı için de refakatcim olmamıştı. Ameliyattan çıkıp kendim giyinmiştim. Giyinirim sorun değil ama insan çocuğunu neden yalnız bırakır.
Durum şuan riskli olduğu için eşim de işe gittiği için bana yoldaş olacak birine ihtiyacım vardı. Yoksa sadece yemek için istemiyorum. Yemegi disaridan da söylerim. Annemin böyle bana karşı yarım ağız olması çok üzüyor beni. Eşim elinden geleni yapıyor ama annenin yeri ayrı. Ameliyat olduğumda bile eşim hastane önünde bekledi. Yemek almış getirdi hemen. Annemi aramış annem eşime sen varsın gelmeme gerek var mı demiş Ben çok mu takıyorum acaba? Annemi böyle mi kabul etsem yoksa kendisi ile mi konuşsam? Konuşsam da bir şey değişmeyecek gibi geliyor. Annemin bu tavrı cümleleri normal mi sizce? Ben abartıyor olabilir miyim?

Genişletmek için tıkla...