Herkese merhaba. Kafam çok karışık uzun zamandır, konuya nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Uzun uğraşlardan sonra bebek sahibi olduk. Doğumdan sonra eşimle ciddi problemler başladı. İlk günden beri ailesi beni benimsemedi, istemedi. Hiçbir zor anımızda yanımızda kimse olmadı. Benim kimsem yok bu şehirde. Bebekten sonra da değişen birşey olmadı. Sadece 5 gün annesi geldi bir daha göremedik. Bebeğim 1 yaşına geldi. Tükendim artık. Çok zorlanıyorum. Beceremiyorum. Ücretsiz izindeyim. Bu arada annemi kaybettim. Eşimin iş değişikliği nedeniyle başka bir şehre yerleşiyoruz. O hayalindeki işi yapsın diye ben doğup büyüdüğüm şehri, işimi, arkadaşlarımı bırakıyorum. Yine de ona yetmiyor. Bebeğimize iyi bakamadığımı söylüyor. O kadar çok eleştiriyor ki beni yanında daha da beceriksiz oluyorum. 3 gün önce abisini kaybetti. Abisinin 2. Evliliğiydi. Şimdi önceki evliliğinden olan çocuklara nafakalarını biz göndereceğiz. 2. Eşine aylık yardım yapmak istiyor. Cenaze masraflarını biz karşılayacağız. Abisinin kredi kartı borcu vardı çeşitli bankalara onlardan icra gelirse bizim ödememizi isteyecek biliyorum. Zengin değiliz. Yeni işinde 11.000 maaş alacak. Ben ücretsiz izindeyim. Bizimle aynı maddi duruma sahip bir kardeşi daha var. O dağıtacağı lokum için bile eşime bilgi veriyor masrafa ortak olalım diye sanırım. Çocukların nafakası dışındaki ödemelere karşıyım ama beni karıştırmıyor söz hakkım yok. Bütün bunlara rağmen eşimi çok seviyorum. O da beni sevdiğini söylüyor ama ben hissedemiyorum. Son zamanlarda sıkça boşanmayı düşünür oldum. Boşanıp işe geri dönmeyi. Ama bebeğim babasına çok aşık. Boşanırsak farklı şehirlerde olacağız. Ona da haksızlık mı olur bilemiyorum. Ama ben bu evlilikte kendimi çok değersiz hissediyorum artık sözümün hiç hükmü yok. Hep haklısın diyor ama kendi bildiğini yapıyor. Karışık ve uzun oldu sanırım özür dilerim.
