Haklısınız. Aslında ailemde kimse de aman çok geç kaldın falan diye düşünmüyor. Annem okudun ettin o kadar, kariyerin yerine bunun için endişelenmen beni üzüyor kızım diyor. Haklı da açıkçası. Bu kalıplara kendimi saçma sapan ben sokuyorum. Ama 6 yıllık başarısız bir ilişkinin ardından ve benim yaşıma gelip mutlu bi ilişkisi olan, evlenen insanları gördükçe içim burkulmuyor değil.30 takıntısı niye var ki kizlarimizda?
Evliliğin bir yaşı, standardı, kriteri yoktur.
Bu işler nasip kısmet.
Sen iki senede adamı tanıyıp ancak evlenirim dersin.
Hop karşına biri çıkar.... 6ayda tanışıp evlenirsiniz.
Gayet mutlu olup, iyi bir aile kurabilirsiniz.
Kendinizi kalıplar içine sokmayın.
Hayır 25 yaşındasınız. Gün almayı falan bırakın siz doğalı 26 yıl olmadı 25 yıl oldu. Hastahane kayıtlarına, e-devlete falan bakın 25 yazar. Ben de 96lıyım 22 yaşındayım. Millet kendi yaşını küçültür siz büyütüyorsunuzDün Doğum günümdü ama, şimdi 26 yaşımdan gün alıyor olmuyor muyum ben? :/
6 yıllık ilişkiden çıkmak gerçekten kolay değil. Bu konudaki düşüncelerinizi en çok da bu durum şekillendirmiş sanırım. Sizi korkutmuş. Ama bu duruma takılı kalmamalısınız aksine onunla evlenseniz büyük ihtimal mutsuz olurdunuz. Bu arada benim en uzun ilişkim 6 ay sürdü.Annemler genel olarak destek bana ama bazen sinirlenince böyle şeyler söyleyebiliyorlar. Siz ne yaşadınız bilmiyorum ama benimki çok sancılı bir ilişkiydi, nişan tam olacakken ondan ve onun ailesinden kaynaklı sebepler yüzünden iptal oldu falan, o ve ailesi çok yanlışlar yaptı ben de dayanamadım 1 ay önce bitirdim şimdi hala Peşimde koşuyor ama o güven o sevgi bitince olmayınca olmuyor işte... Aslında olmayacağını biliyordum içten içe ama yalnız kalma korkusu, başka biri çıkmaz korkusu, yılların getirdiği alışkanlık, başka birini tekrar tanıma korkusu falan filan derken yıllar kuş oldu uçtu gitti ama bana da çok şey öğretti aslında. Bir yandan da diyorum zaten çocuk sayılacak bir yaşta, yeterince Olgun değilken başladığım bir ilişkiydi ilerde daha iyi şeyler yaşama şansım var diyorum. Bazen de böyle korku basıyor işte.
Doğrudur, böyle yersiz korkulardan kurtulsam iyi olacak :)Hayır 25 yaşındasınız. Gün almayı falan bırakın siz doğalı 26 yıl olmadı 25 yıl oldu. Hastahane kayıtlarına, e-devlete falan bakın 25 yazar. Ben de 96lıyım 22 yaşındayım. Millet kendi yaşını küçültür siz büyütüyorsunuz
Evet o ilişkiden çıktıktan sonra bu tarz saçma sapan düşünceler oluştu kafamda. Sizin adınıza da üzüldüm ama belki siz de onunla evlenseniz mutsuz olurdunuz, olaya her zaman farklı açılardan bakmak lazım. Umarım ki en doğru ve en güzel zamanda ikimize de düzgün biri nasip olur. :)6 yıllık ilişkiden çıkmak gerçekten kolay değil. Bu konudaki düşüncelerinizi en çok da bu durum şekillendirmiş sanırım. Sizi korkutmuş. Ama bu duruma takılı kalmamalısınız aksine onunla evlenseniz büyük ihtimal mutsuz olurdunuz. Bu arada benim en uzun ilişkim 6 ay sürdü.Zaten 6 ayı geçirebilsem o kişiyle büyük ihtimal evlenirim. Bu zamana kadar karşıma ben bununla evlenirim dediğim bir kişi çıktı o da ilişkinin sonuna doğru benden uzaklaştı, istemedi. Ben de bu yüzden korkuyorum. 26 yaşına da yeni girmişsiniz.
Ben de öyle düşünüyorum zaten. Beni istemeyen birini ben de istemem, ne hali varsa görsün.Evet o ilişkiden çıktıktan sonra bu tarz saçma sapan düşünceler oluştu kafamda. Sizin adınıza da üzüldüm ama belki siz de onunla evlenseniz mutsuz olurdunuz, olaya her zaman farklı açılardan bakmak lazım. Umarım ki en doğru ve en güzel zamanda ikimize de düzgün biri nasip olur. :)
Aminnnnn.Ben de öyle düşünüyorum zaten. Beni istemeyen birini ben de istemem, ne hali varsa görsün.İnşallah. Bugün değil ama bir gün mutlaka.
Amin sana, bana isteyen herkese tez zamanda düzgün biri çıksın inşallah.Beni de ekleyin aranıza 26 olacam nerdeyse , Allah bize de nasip etsin inşlh
Aynen öyle. Evlenmek için evlenecek olsak birini mutlaka buluruz ama mesele kriterlerin, beklentilerin, isteklerin uyuşacak. İnşallah isteyen herkesin karşısına düzgün biri çıkar.bende 26 yaşındayım en son ciddi ilişkim 2 yıl sürdü, ondan sonra flörtlerim oldu ama hiç evlenecek biri karşıma çıkmadı evlenmek için evlenmek istesek çoktan evlenirdik ama insanın içi almıyor belki de nasip olmadığı içindir hiç evlenmeyeceğiz belki de ben bunlara takılmıyorum gezip egleniyorum arkadaşlarımla sende her şeyi akışına bırak bence.
30 hep bi insanalr için kırılma noktasıdır nedensiz psikolojik sınır olmuş ama kim koymuş ki o sınırı . Sen yine yıllarını kaybetmedin o yaşadıklarını yaşanasaydın şimdiki aklın ve şimdiki sen olmazdın kader sen plan yaparken gülermiş herşeyi akışına bırak hesapla kitapla olmuyor gördün :) bende olmayacak bi ilişkiye 5 sene verdim ama hala onu çok seviyorum o yıllara kaybettim die bakmıyorum aslında kazandım çok şey öğrendim çok acı tecrübeler edindim ama büyüdüm yani şimdi daha kaliteli düşünüyor daha iyi analiz edebiliyorum 28 yaşındayım bazen bende diorum bunun izleri silincekte yeni briini beğencen bide beğenemiyorsun artık sen kendini geliştirdiğin için ilişkide olgunlaştığın için neyse tanıcanda evlencende amaan evlenme nolur yani seni seveni yaş kaç olursa olsun bulduğunda sevilmenin sevmenin tadını çıkar sonrası kendiliğinden gelirMerhabalar. Benim çok ciddi sayılmayacak bir derdim var ama gene de dert işte... Şöyle ki benim 6 yıllık başarısız bir ilişkim oldu sonunda ben ayrıldım. Bu ayrılıktan sonra içimi bir korku bastı, ya karşıma daha düzgün insan çıkmazsa, ya kimse beni beğenmezse gibi. (biliyorum saçma bi korku bu. üni mezunuyum, kendimi mesleki anlamda 2 Alanda geliştirdim, güzel bir kız olduğumu düşünüyorum ama gene de bu saçma takıntıdan kurtulamıyorum) ve dün tam 26 yaşıma bastım. Ben 30 yaşıma kadar evlenmek isteyen bir kızım. Bundan da utanmıyorum açıkçası. Ama kafamda bununla ilgili sürekli sorular dönüyor şimdi 26 isem 2 sene içinde o düzgün insanı bulmam lazım ki 30 dan önce evlenebileyim ama bilmiyorum ki karşıma çıkar mı çıkmaz mı diye bu stres beni yiyip bitiriyor. Bazen düzgün insanı bulmak için geç kaldım gibi hissediyorum. 30 yaşıma 4 yıl kaldığını düşününce az zaman kaldı, düzgün birini bulamazsam bu süre zarfında diye çok kafayı taktım. Of sizce bu saçma takıntıdan nasıl kurtulabilirim, nasıl düşünmeliyim yani? Kendimde biliyorum saçma bi korku ama 6 yıllık ilişkinin bitirmemin ardından böyle psikolojim gidip geliyo. Bir de annem sürekli “biz sana ondan bir şey olmaz derken sen inat ediyordun hatırlarsan yıllarca, yıllar geçiyor kızım dedik sen inat ettin şimdi böyle olursun işte” falan diyor arada. Bu laflar da iyice canımı sıkıyor.
Evlenmek için evlenme sakın bu panik insana hata yaptırır. Aman dikkat, ben ettim sen etme. Yanlış bir kararla hayatını zehir edebilirsin. Yaş sınırı koyman da seni strese sokar. Farklı çevrelere gir, yeni insanlar tanı. Benim bir tanıdığım şöyle sportmen, göbeksiz bir bey bulurum umuduyla bir dağcılık kulübüne katıldı ve aradığını buldu da. Kendini yetiştirmilş birilerini arıyorsan, sanatla ilgili, spor doğa ile ilgili topluluklara katıl. Düşünceme göre öyle yerlere giden erkekler vaktini güzel harcayan, terbiyeli ve kişilik sahibi insanlar olduklarını düşünüyorum. Aklı başka işlerde olan erkekler böyle uğraşlara girmez. Tabi genelde.Merhabalar. Benim çok ciddi sayılmayacak bir derdim var ama gene de dert işte... Şöyle ki benim 6 yıllık başarısız bir ilişkim oldu sonunda ben ayrıldım. Bu ayrılıktan sonra içimi bir korku bastı, ya karşıma daha düzgün insan çıkmazsa, ya kimse beni beğenmezse gibi. (biliyorum saçma bi korku bu. üni mezunuyum, kendimi mesleki anlamda 2 Alanda geliştirdim, güzel bir kız olduğumu düşünüyorum ama gene de bu saçma takıntıdan kurtulamıyorum) ve dün tam 26 yaşıma bastım. Ben 30 yaşıma kadar evlenmek isteyen bir kızım. Bundan da utanmıyorum açıkçası. Ama kafamda bununla ilgili sürekli sorular dönüyor şimdi 26 isem 2 sene içinde o düzgün insanı bulmam lazım ki 30 dan önce evlenebileyim ama bilmiyorum ki karşıma çıkar mı çıkmaz mı diye bu stres beni yiyip bitiriyor. Bazen düzgün insanı bulmak için geç kaldım gibi hissediyorum. 30 yaşıma 4 yıl kaldığını düşününce az zaman kaldı, düzgün birini bulamazsam bu süre zarfında diye çok kafayı taktım. Of sizce bu saçma takıntıdan nasıl kurtulabilirim, nasıl düşünmeliyim yani? Kendimde biliyorum saçma bi korku ama 6 yıllık ilişkinin bitirmemin ardından böyle psikolojim gidip geliyo. Bir de annem sürekli “biz sana ondan bir şey olmaz derken sen inat ediyordun hatırlarsan yıllarca, yıllar geçiyor kızım dedik sen inat ettin şimdi böyle olursun işte” falan diyor arada. Bu laflar da iyice canımı sıkıyor.
Doğru, aslında boşuna panik yaptığımın da farkındayım.4 yilda iki evlilik yapan insanlar var, hayat kacmiyor...
Çok doğru, insan hayatında çok şey öğretiyor böyle bir ilişki. Olgunluk, hayata bakış açısı, sevgi anlamında çok şey öğretti. Sizin adınıza da üzüldüm, inş çok daha iyisi çıkar karşınıza.30 hep bi insanalr için kırılma noktasıdır nedensiz psikolojik sınır olmuş ama kim koymuş ki o sınırı . Sen yine yıllarını kaybetmedin o yaşadıklarını yaşanasaydın şimdiki aklın ve şimdiki sen olmazdın kader sen plan yaparken gülermiş herşeyi akışına bırak hesapla kitapla olmuyor gördün :) bende olmayacak bi ilişkiye 5 sene verdim ama hala onu çok seviyorum o yıllara kaybettim die bakmıyorum aslında kazandım çok şey öğrendim çok acı tecrübeler edindim ama büyüdüm yani şimdi daha kaliteli düşünüyor daha iyi analiz edebiliyorum 28 yaşındayım bazen bende diorum bunun izleri silincekte yeni briini beğencen bide beğenemiyorsun artık sen kendini geliştirdiğin için ilişkide olgunlaştığın için neyse tanıcanda evlencende amaan evlenme nolur yani seni seveni yaş kaç olursa olsun bulduğunda sevilmenin sevmenin tadını çıkar sonrası kendiliğinden gelir
Ben zaten İngilizce ile ilgili bir bölüm bitirdin + spor eğitmeniyim. Yakın bir zamanda sporla ilgili güzel bir işe girmeyi planlıyorum. Sporcu düzgün bir insan bulmak benim de hayalim ama işte gerçek olur mu bilmiyorum....Evlenmek için evlenme sakın bu panik insana hata yaptırır. Aman dikkat, ben ettim sen etme. Yanlış bir kararla hayatını zehir edebilirsin. Yaş sınırı koyman da seni strese sokar. Farklı çevrelere gir, yeni insanlar tanı. Benim bir tanıdığım şöyle sportmen, göbeksiz bir bey bulurum umuduyla bir dağcılık kulübüne katıldı ve aradığını buldu da. Kendini yetiştirmilş birilerini arıyorsan, sanatla ilgili, spor doğa ile ilgili topluluklara katıl. Düşünceme göre öyle yerlere giden erkekler vaktini güzel harcayan, terbiyeli ve kişilik sahibi insanlar olduklarını düşünüyorum. Aklı başka işlerde olan erkekler böyle uğraşlara girmez. Tabi genelde.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?