Yorumların hepsini okumadım. Ancak başlarda sürekli sapla samanı karıştıran, acımasızca acite edilen ve sürekli kadını kötüleyip aşağı çekmek isteyen yorumları gördüm. Öncelikle bu olumsuz yorumları yok saymanı önererek başlıyorum yazıma. 34 yaşındayım ablan sayılırım.
Öncelikle olumsuz tüm duygularından özellikle vicdan azabından sıyrılıp akılcı düşün. Herşeyi bir kenara bırak olaya dışarıdan bakarak akılcı şekilde yaklaş. Panik, korku, vicdan...vs bir kenara bırak çünkü şu anda bunlatın bir faydası yok ve seni bir çözüme ulaştırmayacak.
Bir de kesinlikle çocuğunun bu olan bitenle hiçbir ilgisi yok. Çocuğunu kullanarak olayı acite edip sana vicdan yaptırmaya çalışanlara kulaklarını tıka. Bu senin hayatın. Çocuğunun hayatı başka. Burada çocuğunla ilgili düşünebileceğin tek şey ona yetebilecek olumlu şartlarda bir hayat standardı sağlayabilmek. Senin aşk meselelerin mevzu bahis olmamalı. Onun da kendi hayatı olacak. Anne-baba tartışmaları, kavgaları arasında savrulan, anne-baba arasındaki sevgisizliği hisseden, mutsuz bir çocuk yetiştirmektense anne-baba ayrı iki bireyin de mutlu olduğuna şahit olan bir ortamda çocuk yetiştirmek tercih olmalı bence. Bu anlamda önce bireylerin kişisel olarak mutluluğu herşeyden önce gelir. Burada sapla samanı karıştırmamak lazım. Çift olarak uyumlu ve mutlu değilseniz zorlamanın anlamı yok. Zira düzelmeyen şeyler asla düzelmiyor bunu bil.
Genç bir kadınsın ve heyecanını kaybetmişsin. Canlandırmayı denedin mi bilmiyorum ama ilk adımı atmak zorunda da değilsin. Kadınlar makine de değil. Kadınlar erkekelere göre biraz daha duygusal yaşıyorlar. Yani duygusal olarak sevgiyi, heyecanı hissetmeyen bir kadının tüm ışığı sönebiliyor bir anda ki sen de genç bir kadınsın tabii ki bunları yaşamaya hakkın var. Bir anda o heyecanı yakalayıp, kapılmışsın. Burada hoş olmayan tabii ki eşinle ilişkini sonlandırmadan böyle bir ilişkiye başlaman. Ancak olan olmuş artık.
Peki şu raddeden sonra ne yapabilirsin;
1-Eşinle ilişkini düzeltmek istiyorsan yani eşinle hayatına bu şekilde devam etmek istiyorsan eşine olan biteni nasıl anlatırsın bilemiyorum ama uygun bir dille anlatacaksın ki bu durumu kabullenirse devam edeceksiniz etmezse boşanacaksınız. Çünkü eğer bu şekilde yapmazsan yarın bir gün birlikte olduğun kişi de eşine herşeyi anlatabilir veya seni tehdit edebilir bilemiyorum yapısını ancak seninle bu şartlarda birlikte olan bir erkeğe ben güvenemiyorum. Bunun için, eğer eşinle devam etmek istiyorsan ardında hiçbir açık bırakmamalısın.
2- Eşinden ayrılmayı düşünüyorsan ve netleştiysen öncelikle bundan sonra kendi ayakların üzerinde durabileceğin şartları sağlamalısın. Sırtını başka birine yaslamamalısın. Tabii yardımcı olabilecek aile bireylerin varsa o ayrı... Ancak ne olursa olsun kendine yetebilecek düzeye gelmek için çabalamalısın. Bu arada ilişki yaşadığın adamdan da ayrılmalısın. O güvenilir biri değil. Çünkü onun bakış açısıyla sen evliyken eşini onunla aldatmış birisin. Senin tarafından da durum böyle. O evli ve çocuklu bir kadınla ilişki yaşayabilen birisi. Bu şekilde iki taraflı güvensiz bir ortamda güvenli temeller atılamaz bunu unutma.
Bütün bunlar olurken çocuğunla ilgili kısım ise ona kavgayı, kıyameti yaşatmaman. Senin kimle, nasıl birlikte olduğun değil mesele çocuk için. Çocuk için ona sağlanan ortamın şartları önemli. Ve ona, onun için sunduğun, sunacağın hayat...