evden hazırlandım markete gideceğim fakat birden sanki bacaklarım felç gibi oldu ve hareket edemedim

annem aldı ve hastaneye götürdü. erkek doktora göründüm, utandım ama açtım POPİŞİMİ

Çatalın yukarısı şişmişti, doktor uyuşturucu iğne vurarak iltihabını aldı. sonra pansuman etti ve dedi ki " bu bölge iyileşene kadar hergün pansuman yapacaksın, sonrada gel ameliyat günü belirleyelim " tamam dedim. o bölge iyileşti 1 hafta içinde. ama gitmedim

geçti artık bi daha olmaz diye . Ama yine oldu

bu sefer yine gittim başka bi erkek doktor, sen misin gitmeyen, al işte farklı bir doktorda gördü popişimi

neyse o da iğne vurup aldı iltihabı ve o bölge iyileşir iyileşmez annem bana bırakmadı ve gidip kendi aldı ameliyat gününü
neyse ameliyat günü geldi çattı, bende hiç korku yok

hemşire kıyafetleri getirdi, bir önlük ve saç bonesi. ben sanki podyuma çıkacam, gözüme sürmemi çektim dudağıma kıpkırmızı bir ruj

tam hemşire beni götürecek , " o ne " dedi :26: " onları çıkar bekliyorum " dedi :105: sildim ama hafiften ruj kaldı

asansöre bindim hemşire ile, ameliyat bölümüne çıktım. terlikleri giydirdiler, içeri girdim etraf soğuk, sessizce arkamı döndüm ve asansörün oraya koşmaya başladım


asansör başındaki 2 adam yakaladı

neyse doktorum geldi, beni uzattılar . hemşire doktora " lokal anestezi mi yapalım " gibi bişey dedi ben hemen atladım " yok ben narkoz istiyorum " dedim

çünkü abime lokal anestezi midir nedir yani bölgesel uyuşturma yaptılar ve o baş ağrısına neden oluyormuş

doktorum narkoz olsun dedi. neyse elimdeki serum giriş yerinden narkozu verdiler. "3 e kadar say bakalım hemen uyuyacaksın " dedi doktorum. " 1-2-3 hani uyumadım

"

diye güldüm sonra gerisini hatırlayamıyorum :44:

dikiş atmışlar vs. hiç ne acı ne bişey. ertesi gün ayağı kalktım yürüdüm

pansumanlarımı hiç aksatmadım.
herhalde 2 hafta sonra gidip dikişlerimi aldırdım, aldırmadan önce çok korkuyodum, fakat hiç bişey hissetmedim

çünkü o bölge uyuşuktu, aradan 2 yıl geçti ve hala uyuşuk