- 10 Temmuz 2018
- 2.878
- 2.450
- 63
- 29
Merhaba hanımlar,
Bugün içim aşırı sıkıldı. Biraz yazıp rahatlamak istiyorum.
Kendimi aşırı sahipsiz hissediyorum. Yani yalnız değilim çevremde insanlar var ama yapayalnız hissediyorum terk edilmiş kedi yavrusu gibi.
Sebebi ise, sanırım ömrüm boyunca bir türlü yanımda güvenebileceğim bir erkeğe sahip olamamak. Diyeceksiniz ki şimdi sen eşya mısın sahiplilik ne demek? Ama işte insan güvenebileceği bir şey olsa her koşulda bu benim yanımdadır korur kollar diyebileceği birilerini istiyor. Özellikle bayanlar için bu önemli bir şey bence .
Küçük yaşta babamı kaybettim ve hayattayken de varlığı yokluğu belli olmazdı pek bu nedenle o baba güveninden tamamen eksik büyüdüm diyebilirim. Abi, amca, dayı vs de yok. Yani amca ve dayı var ama başıma bişi gelse en son kapıyı çalacağım değil hiç çalmayacağım cinsten tipler öyle düşünün . Hiç görüşmüyoruz neredeyse. 30 yaşıma yaklaştım hala ve güvenebileceğim bir sevgili , eş de yok. Çok istiyorum ama herkes sırtımdan vuruyor yalan söylüyor. Kimseyi yanımda hissedemiyorum. Güvenmemek konusunda maalesef haklı çıkıyorum. Güvenebileceğim her dalı tutmaya çalışıyorum, denize düşen yılana sarılır misali ama hepsi çıt çıt kırılıyor.
Bu yaşıma kadar anneme kardeşlerime falan hep sahip olmaya onlara eksiklik hissettirmemeye çalıştım sorumluluk hissettim güçlü göründüm hep onlara. Ama ben çölde açan gül gibi kaldım. Toprak benim değil de tutunmaya çalışıyorum gibi. Böyle bir boşlukta bir araftayım sanki. Kendimi korumasız ve güvensiz hissediyorum.
Ne yapabilirim hususunda fikri olanlar yazabilirse sevinirim. Uzun oldu helal edin hakkınızı.
Bugün içim aşırı sıkıldı. Biraz yazıp rahatlamak istiyorum.
Kendimi aşırı sahipsiz hissediyorum. Yani yalnız değilim çevremde insanlar var ama yapayalnız hissediyorum terk edilmiş kedi yavrusu gibi.
Sebebi ise, sanırım ömrüm boyunca bir türlü yanımda güvenebileceğim bir erkeğe sahip olamamak. Diyeceksiniz ki şimdi sen eşya mısın sahiplilik ne demek? Ama işte insan güvenebileceği bir şey olsa her koşulda bu benim yanımdadır korur kollar diyebileceği birilerini istiyor. Özellikle bayanlar için bu önemli bir şey bence .
Küçük yaşta babamı kaybettim ve hayattayken de varlığı yokluğu belli olmazdı pek bu nedenle o baba güveninden tamamen eksik büyüdüm diyebilirim. Abi, amca, dayı vs de yok. Yani amca ve dayı var ama başıma bişi gelse en son kapıyı çalacağım değil hiç çalmayacağım cinsten tipler öyle düşünün . Hiç görüşmüyoruz neredeyse. 30 yaşıma yaklaştım hala ve güvenebileceğim bir sevgili , eş de yok. Çok istiyorum ama herkes sırtımdan vuruyor yalan söylüyor. Kimseyi yanımda hissedemiyorum. Güvenmemek konusunda maalesef haklı çıkıyorum. Güvenebileceğim her dalı tutmaya çalışıyorum, denize düşen yılana sarılır misali ama hepsi çıt çıt kırılıyor.
Bu yaşıma kadar anneme kardeşlerime falan hep sahip olmaya onlara eksiklik hissettirmemeye çalıştım sorumluluk hissettim güçlü göründüm hep onlara. Ama ben çölde açan gül gibi kaldım. Toprak benim değil de tutunmaya çalışıyorum gibi. Böyle bir boşlukta bir araftayım sanki. Kendimi korumasız ve güvensiz hissediyorum.
Ne yapabilirim hususunda fikri olanlar yazabilirse sevinirim. Uzun oldu helal edin hakkınızı.
