Sanırım ben anne olamıyorum 🥺

İkinci çocuğum olmasaydı 'annenin stresi gerginliği bebeğe geçiyor' tezini çok emin olarak onaylayamazdim ancak cidden yaşayarak bunu tecrübe ettim ki kesinlikle annenin ruh hali bebeğe sirayet ediyor. İlk çocuğumda sudan çıkmış balık gibiydim her şeye paniklerdim, çok fazla gergin ve stresliydim, tahammül sınırım dipteydi, ben böyle olunca ilk çocuğum da aşırı zor ve her şeye ağlayan bir çocuk oldu. Şimdi 4 aylık ikinci oğluma bakıyorum, bende telaşın paniğin stresin gramı yok doğduğundan beri, ben böyle olunca oğlum da sakin ve güleç bir çocuk oldu. Annenin her hali çocuğuna geçiyor emin olun, sakin kalmaya çalışın, bugünlerin geçip gideceğini düşünün, çocuğunuzla güzel anılar bırakın ardınızda, en başta kabullenerek başlayın işe ağlayacak, uykusuz bırakacak bunu biliyorum deyin beklentinizi düşük tutun, kendinizi motive edecek şeyler getirin aklınıza, öğlen yürüyüş yapmak gibi, bir dizi seyretme ödülü gibi. Bugünler geçecek, ama nasıl geçecek o önemli.
 
Evet hiçbi şey anlamayacak kadar küçük ama bizim gerginliğimizi hemen anlıyorlar. Baba sakin yaklaşıyorsa onda durması doğal. Sen de sakin olmaya çalış
 
Evet bebeğini sarsarak kucaklaman yapmaman gereken bir şey, hoş değil.
Ama inan her anne bu dönemden geçiyor.
Bende yaşadım, yeri geldi artık kaldıramayacağımı düşündüm.
Bazen oturdum ağladım, çevremdekilere dert yandım.
Uykusuzluktan tüm gün sersem gibi dolaştım, yeri geldi eşime çattım vs vs.
Ama inan anneliğini eleştirebilmek, yeterliliğini sorgulayabilmek bile iyi bir anne olduğunun göstergesi.
Yaptığın şeyin yanlış olduğunun bilincinde olmasan rahatsız olmazdın.

Erkekler için eleştirmek kolay, çünkü bizim kadar çaba göstermiyorlar.
Sen günde 20 kez bebeğini sakinleştirmeye çalışıyorken, babaların çoğu anne zıvanadan çıkınca bebekle ilgileniyor.
Hal böyle olunca senin ruh halini anlayamıyor, çünkü hiç o dereceye gelecek kadar ebeveynlik yapmıyor, hayatı kısıtlanmıyor.
Bir anne gibi plan yapmak için bir hafta önceden beyin fırtınası yapmıyorlar.
En basitinden bir markete gitmek bile bir anne için plan program, destek gerektiriyor.
Ama baba "ben 1-2 saat X arkadaşla görüşücem" diyerek anlık plan yapıp evden çıkabiliyor.
İyi bir eş ve baba olabilmek bu tarz durumlarda sadece bebeğini korumak için eşe tepki göstermek değil, annenin sakinleşmesine arada dinlenmesine fırsat yaratmaktır.
Bir seminerde psikolog"çıldırmış değil, çıldırtılmış kadın vardır. Çünkü ülkemizde babalık kavramı yok" demişti.
Sürekli kendini dövmek yerine seni bu hale getiren sebepleri çözmek için destek almalısın ki, sorun ortadan kalksın.
Eşiniz gececi çalışıyorsa işe gitmeden 2 saat önce uyansın, bebeğiyle ilgilensin sizin nefes almanız için alan açsın.
Yada havalar güzelleşti alın bebeğinizi hep birlikte bir sahilde yürüyüş yapın, kahve için.Sonra o işine gitsin siz eve dönün.
Haftasonu 1-2 saat bile olsa bir arkadaşınızla kahve içecek kadar fırsat yaratsın.
Eve döndüğünüzde yüz ifadeniz bile değişecek, bunu kendisi bile fark edecek.
 
Mutlaka profesyonel destek al. Bunu seni çok iyi anlayarak tavsiye ediyorum. Sonra çok üzülürsün.
 
Lütfen bahanelere saklanmayın ben de çok zor günler geçirdim öfke duyabiliriz bazen sesimize yükselir ama rutin haline geldiyse silkelen vakti gelmiş demektir inanın ben oyle zor günler geçirdim ki kimsem yoktu ama minicik yavrumun hırsımı almadım tahammulum kalmadığında hep silkelendim benimde hatalarım oldu ama stres atma makinesi yapacaksanız bir süre destek alın kendinize düşman hayata küs bir çocuk ölür ileride ne ekersen onu biceceksin kendine acıma kurban psikolojisi de yapma ona asla bağırma o senin değil o sadece emanet
 
Aynen arkadaşım sürekli ıı ıhhh sürekli ama bizim ki oyun oynarkende aynı kucakta da aynı yürüteçte de aynı max bir şeye dikkat süresi 5 dk sonra başlıor mızırdanmaya. Kendime hakim olmaya calısıyorum ama her 2 dk bir ıhh ıhh :)
 
KIR PAPATYASII .!.:
Madem öyle sorunlarını cozseydin kardeşim oturup sana mı aciyalim on aylık bebekle bir yerlerine güvenip ikinciyi yapıyorsan bakacaksın mecbur .Travmalarının bebekle ne alakası var ??
Genişletmek için tıkla...
Bakmayacağım mı dedim ? Yada bana acıyın mı dedim . Burda Okadar Yardımcı olan kişi olmuş ki sağolsunlar nasıl iyi geliyor . Siz sadece yazmak için yazmışsınız
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Lütfen psikolojik destek alın. 2.ye hamilelik neden peki bu durumda ?2. Çocukla daha da yıpratıcı bir süreç olacak muhtemelen. Olan olmuş artık ama en azından psikolojinizi düzeltmeniz lazım yoksa ne kendinize ne o çocuklara faydanız olur
 
Bakin bizler konuşa biliyoruz. Derdimizi soyleye biliyoruz ama onlar konuşamiyor. Size bir şey demek istediğinde aglayarak ilgiyi çekerler ustlerine. Bizler iletişim kura bilsek de bazen bagir çagirla sozlerimizi diyoruz ya o bebekler? O yavru size muhtaç. Yedirmenize , altini degistirmenize. Yani yaşamina devam etmek için sizin gozunuzun içine bakiyor. O yuzden size verilen emanete aci çektirmeyin. Mesela gidin sarilin opun. Çok sevdiginizi soyleyin çocugunuza anlamasi onemli degil. Onemli olam sizin anlamaniz. Ben bebeklerimin mezarinin basinda bile onlara daha yakinim diye mutlu oluyorum. Şu an evlat acisi ve hasreti çekiyorum. Benim gibi çok kadin var. Ne kadar guzel bir hediyeye sahip oldugunuzu asla unutmayin. Allah yavrunuzu korusun
 
Anlamayacak kadar ufak mi... Anne karnına düştüğünden beri sizi hissediyor...
 
Kendinizdeki problemin farkındasınız...Bu güzel birşey eğer ki bu sorundan kurtulmak istemeseydiniz bunu açıkça yazmak yerine ya da dert olarak görmek yerine bunu inkar eder,eşim çocuğu tutuşumu bile sarsmak olarak nitelendiriyor diyebilirdiniz...

Bence iyileşmenin ilk aşamasının adımını atmışsınız...Bu durumunuz için devletten ya da imkanlar dahilinde ise özelden destek almanız bu konuda hem sizin hem de çocuğunuz için yapabileceğiniz en büyük iyilik olucaktır...

Benim kendi fikrim; eğer ki o an çocuk ağlıyor dahi olsa kendinizi bir öfke nöbeti içinde hissederseniz çocuğunuzu o an kontrol edin,düşme tehlikesi ya da hayati bir durumla bir sıkıntısı yoksa korunaklı yatağında bırakın ve hemen uzaklaşın...Mutfağa gidin ve nefes egzersizleri yapın ...En azından 5-6 saniye derin nefesler alın verin...Bebeğimin bana ihtiyacı var ve ben mükemmel olamasamda şefkatimle onun her zamam yanında olucam...Bu şekilde telkinler verin kendinize...Bende dahil herkes acaba yetersiz bir annemiyim psikolojisine girmiştir diye düşünüyorum..

Çocuğu sustaramadığım zamanlarda babasında susuyordu...Çünkü ben de içimden ben sustaramıcam çocuğu,ya ağlamaktan hasta olursa neden susturamıyorum diye stres yükledikçe belki de çocuğumu sakinleştiremiyordum...

Daha sonraları alıştıkça onu göğsüme yatırdım evin içinde kanguruyla iş yaptık göğsümden ayırmadım...Senin kokunun tadını dibine kadar çıkarıcam bebek dedim...Ben sakinleştikçe o da sakinleşti...

Bazen çocuğu bıraktım odada babasıyla mutfakta tek başına kahvemi içtim..Sonra enerjimle odaya geldim...

Siz iyi bir annesiniz...Çünkü çocuğunuz için bu dünyada sizden daha mükemmel kimse yok ve olamayacak bunu unutmayın
 
Yardıma ve dinlenmeye ihtiyacınız var

Bebeginize her sinirlendıgınızde şunu düşünün sus desem anlamıcak yeter desem durmayacak zaten

Boşa bagırıp hem bebegi hemde kendinizi yıpratıyorsunuz

Bende sinirlenip oflardım ama işe zaten yaramıyor o ağlarken sessizce pışpışlayın hemen elbetteki tesir etmicek sakin olunca bebeklerde sakinleşiyor

Bu yüzden babalarda hemen susuyorlar çünkü stresi hissediyorlar ve asla ama asla bebeğinizi sarsmayın çok tehlikeli
 
Bahar kokusuu .!.:
Çocuk mu yaptı senin tramvalarini. Gücün sabiye yetiyo tabi. Sıkıyorsa eşine yapsana aynı hareketleri
Genişletmek için tıkla...
Zor dönemden geçiyor hepimiz geçtik o dönemden kadını linçlicenize yol gösterin iğneyi başkasına çuvaldızıda kendinize batırın kimse sizde bende dahil kimse mükemmel değil
 
Daha on aylık. On aylık. 10.
Bu sinirle siz iki yaş sendromunda tutup camdan atarsınız herhalde. Sebepsiz ağlayacak, size vuracak, kendini yerlere atıp tutturacak çocuk bu. O zamanlarda ne yapacaksınız?
Derhal psikiyatriste gidin. Çocuğa zarar verirsiniz böyle. On aylık çocuğa sinirlenmek normal mi? Çocuk daha bir şeyi anlamıyor. Siz bağırınca anlamıyor. Sadece korkuyor. Anlamayacak kadar ufak bir canlıya bağırıyorsanız yardım alın .
 
Daha sözlerin anlamını bilmiyor çocuk. Annesinin söyledikleri yabancı bir dil gibi ona. Sadece kendisinden üç kat büyük ve daha kötüsü güvendiği tek kişinin yüksek sesle ona anlamadığı bir şeyleri haykırışını duyuyor.
Bir devin bize anlamadığımız bir dilde bize bağırdığını bir hayal edelim sonra anneye teselli veririz. Anneye teselliye gelene kadar daha anlamadığı halde sürekli çok korkan bir yavru var ortada.
On aylık bir bebeğe zaten nasıl öfke duyulur ki? Daha yürümeyi bile bilmeyen bir yavru. Ne yapacak da yaramazlık yapıp sinirlendirecek.
Daha yürüyünce bir şeyleri karıştırıp kasıtlı yere atacak belki bir şeyleri kıracak. Daha bu çocuk yaramaz dönemine bile girmemiş.
Asıl zor krizlerde ne yapacak? O zamana döver yami önünü alamazsa
 
Çocuğunuzda sarsılmış bebek sendromuna neden olabilirsiniz.
Size arada nefes alacak çocuğunuzu bırakacak biri lazım. Benim de kimsem yoktu eşime bırakıp arkadaşlarımla dışarı çıkıyordum arada
Sizin de rahatlamanız lazım
 
sip_sevdi .!.:
Bakmayacağım mı dedim ? Yada bana acıyın mı dedim . Burda Okadar Yardımcı olan kişi olmuş ki sağolsunlar nasıl iyi geliyor . Siz sadece yazmak için yazmışsınız
Genişletmek için tıkla...
Bakmak var bakmak var hırsınizi bebekten alamazsınız hanımefendi bebeği sarsmak ne demek Allah korusun ya birden sarsintidan birşey olsa . Benim kedim varya kaplan gibi saldırıyor kollarım yara bere içinde bazen çıldırıyorum sizinki gibi masum kendini ifade etmeye çalışan bir bebek değil sırf zevkine her tarafımi parçalıyor kollarımi görseniz facali zannedersiniz ben sarsmiyorum onu . Bebeğin dili yok kendini ifade etme şekli bu bu canlıyı da siz bilerek ve isteyerek dünyaya getirdiniz yapmayın büyüyünce geçmeyecek.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…