Sanırım Hayatımın Hatasını Yaptım

mntcrens .!.:

Eşinizin yaşadıkları ve güvenememe sorunu konusunda kendisiyle empati kurabiliyorum.
Ancak sizin bir hatanızı göremiyorum bu konuda. Esinizden once tabiki baska ilişkileriniz olmuş olabilir, evlendiniz diye hayatınızın esinizden önceki dönemini yok saymanın bir manası yok. Bir dönem güzel anılar paylaştığınız birine dair anıları yok etmek, o dönemi olmamış saymaktansa saygı duyup saklamak daha mantıklı gelir bana.O yüzden mektubu ve fotoğrafı saklamanızda bir sakınca görmedim ben ki siz sakladığınızın farkında bile değilmissiniz.
Eşinizle empati kurabildigimi söylemiştim ancak verdiği tepkiler aşırı abartılı. Kesinlikle uzman desteği almalı. Bu noktada eski erkek arkadaşınızı biliyodu da fotoğrafı ve mektubu mu yeni gördü yoksa hiç bilmiyo muydu bu da biraz önemli tabi. Bu kadar guven problemi olan bir adama varlığından bahsetmek daha sağlıklı olabilirmiş gibi geldi.
Tabi olan olmuş artik umarim en kisa sürede aranızda halledersiniz bu mevzuyu.

Genişletmek için tıkla...

MsPortatif .!.:

Eskiden erkek arkadaşım olduğunu biliyordu ama öyle uzun uzun mevzusu geçmedi. Bende çok bahsetme taraftarı olmadı.

Kendime kızdığım nokta ise bu konularda bu kadar etkilendiğini bildiğim halde neden daha dikkatli olmadım. Kim bilir neler düşündü. Belkide hala unutamadığımı falan zannetti.
Biz ilk defa böyle bir şey taşıyoruz. Eşim kesinlikle gece beni yalnız bırakmaz. Bilmiyorum çok karışığım

Genişletmek için tıkla...

MsPortatif .!.:

Eskiden erkek arkadaşım olduğunu biliyordu ama öyle uzun uzun mevzusu geçmedi. Bende çok bahsetme taraftarı olmadı.

Kendime kızdığım nokta ise bu konularda bu kadar etkilendiğini bildiğim halde neden daha dikkatli olmadım. Kim bilir neler düşündü. Belkide hala unutamadığımı falan zannetti.
Biz ilk defa böyle bir şey taşıyoruz. Eşim kesinlikle gece beni yalnız bırakmaz. Bilmiyorum çok karışığım

Genişletmek için tıkla...

MsPortatif .!.:

Nereden başlayacağımı nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Daha önce kk üye olmadan yüzlerce konu okudum. Hatta bazılarına içten içe sitem ettim. Ancak bir gün gelip buraya böyle bir konu açacağım hiç aklıma gelmezdi. Sadece anlatmak istiyorum çünkü çok korkuyorum.

Eşimle 6 yıldır beraberiz son 2 yıldır evliyiz. İkimizde öğretmeniz. Mükemmel olmasa da güzel sayılabilecek bir evliliğimiz var. Kendisi çok duygusal bir insan. Bu kadar duygusal olmasının kendince sebepleri var. Zor bir çocukluk dönemi geçirmiş. Babası oldukça hayırsız bir adammış Ben hiç görmedim adını dahi anmaz. Bu yüzden küçük yaşlardan beri hep çalışmış, lise ve üniversitede de hem okuyup hem çalıştı. Hala öğretmenliğin yanında ek iş yapıyor. Evlenirken benim ailemin desteğinide istemedi, ben hep kendi ayaklarım üstünde durdum o yüzden ne yapacaksak biz yapalım dedi. Babasıyla yaşadıkları ondan travma etkisi yaratmış ve etkisi hayatının her anında belli oluyor. Ama öyle naif bir insan ki çooook seviyorum kocamı bir daha bu dünyaya gelsem yine onunla evlenmek isterdim.

Tüm bunlarla beraber eşimin güven problemi var bunu biz daha sevgiliyken de defalarca söyledi. Bu sadece bana karşı değil genel bir güvenmeme sorunu. Bana bir kaç kez hayatta kaldıramayacağım tek şey ihanet, ölmeyi yeğlerim demişti. Hatta dönem dönem sıkıntılarını yaşadık ancak bir şekilde üstesinden geldik.

Gelelim benim yaptığım aptalca, ahmakça, salakça şeye. 2 gün önce evi biraz toparlayıp eski eşyalarımızı atalım dedik. Ben ufak ufak temizlik yaparken eşimde eski eşyaları kurcalamaya başladı. Kapının yanından geçerken bir kaç kez baktım bir şeyler okuyordu. Bir şey anlamadım. İşime devam ettim. Aradan 10 dk geçmeden gözleri dolu dolu geldi. Onu öyle görünce panikledim elim ayağım birbirine dolaştı. Bir şey demedi uzun uzun baktı. Sonra Keşke öldürseydin inan daha az canım acırdı dedi. Daha ağzımı açmaya fırsat bulamadan evden çıktı. Arkasından gittim yetişemedim. Odaya döndüm dönmez olaydım keşke. Yıllar yıllar öncesinden kalma eski erkek arkadaşımın mektubu ve beraber resmimizi görmüş. İnanın orada ne işi var bilmiyorum. Hatırlamıyorum. Kesinlikle saklamak amacıyla koymadım. Muhtemelen evlenirken eve taşınırken eski eşyalarımın arasında geldi ve yıllarca orada kaldı.

Kendimi çok çaresiz hissediyorum. Sanki kolum kanadım kırılmış gibi. Sanki göğsümde bir öküz oturuyor. 2 gündür kahroluyorum. 2 günden beri haber alamıyorum. Evin anahtarını, arabanın anahtarını almadı. Telefonu kapalı. Dün annesi aradı ulaşamıyorum kızım dedi saklamak zorunda kaldım. Annesi hasta, telefonu bozuk anne gelince ben seni görüştüreceğim dedim.

Durup durup aklıma eskiden söyledikleri geliyor. Kahroluyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Çok korkuyorum. 2 gündür uyuyamıyorum. Bütün arkadaşlarımızı aradım hiç birinin haberi yok. Korkuyorum...

Genişletmek için tıkla...