daha yasin cok kucuk Allah hayirli ömür verirse ins mutlu olcagin zamnlar cok olur yeterki Allah saglik sihhat versin kendine dikkat etMerhabalaar. Öncelikle şunu belirteyim ki, bu konuyu neden açıyorum bilmiyorum. Sadece kendi küçük dünyamda boğulduğumu düşünüyorum artık. Okuyan ya da yorum yazan, derdime ortak olan olur mu bilmiyorum ama birileriyle paylaşmaya ihtiyacım var, ben yine de yazıyorum.. Neyse kendimden biraz bahsedeyim. Ben 18 yaşındayım. Allahın izniyle bu sene tıp fakültesine başlayacağım. Öncelikle bir kilo problemin var. İlk başlarda kendi isteğimle biraz kilo vermiştim sonra psikolojik olarak baya zor zamanlardan geçtim ve haliyle kendimi toparlayamadım. Toplamda 20 kilo verdim, iskelete dönmüştüm bildiğiniz. Sonra sınav stresi ve yaşadığım sorunlar derken kendimi iyice yemeğe verdim. Kilo aldım da aldım şimdi kendimi durduramıyorum sürekli bir şeyler yeme isteğim var, zaman mekan fark etmiyor yanı çok kısa sürede çok fazla şey yiyebiliyorum. Tabi sonrasında fena halde pişman oluyorum hatta oturup sinirimden ağlıyorum çoğu zaman ama buna bir türlü çözüm bulamadım. Ailem de eski iskelet halime dönmemden korktukları için hiç yardımcı olmuyor bana bu iştah konusunda. Sonraaa o yaşadığım sıkıntılara gelecek olursam.. Daha doğrusu hepsini yazmama gerek yok, beni en çok yıpratanı yazmam kafi sanırım. Erkek arkadaşım vardı, 5 sene birlikteydik. Tüm dünya bize karşıyken, her zorluğun üstesinden gelebilmiştik biz. O kadar temiz, o kadar saftı ki aşkımız. Sonra gitti bir gün, bu kadarı bana yeter dedi. Sustum elbet, kabullendim yokluğunu. Yeter ki mutlu olsun dedim, buydu gerçek aşk. Her neyse 2 sene ayrı kaldık. Sonra telefon geldi bir gün. O telefonla tepetaklak oldum ben. Vefat etmiş dediler. Bir anda değişmişti bütün hayatım. Bir daha hiç eskisi gibi olamadım. İçimde kopan fırtınaları anlatamam size, ki kimseden beni anlamasını da bekleyemem. Yaşamayan bilemez bu acıyı. Ben hep pozitiftim hayata karşı. Her şeyin üstesinden gelinebileceğine, dermansız derdin olmadığına inanırdım hep. Çaresizlik diye bir şey yoktu Lügatimde. Ama o gün, gözlerimin önünde onun üzerine toprak atıldığında anladım çaresizliğin ne olduğunu. Birazcık imanınız olmasa dayanilacak bir şey değil bu. Her sokağa çıktığımda bak dedim bak bir arabalık işin var kurtulmak için. Her sabah uyandığımda Rabbim bugün de beni nefsime uydurma diye dua ettim. Her neyse bu uzar gider susamam ben, zaten konudan konuya atladım :) özetle ruh gibi yaşıyorum, üzüntüden hunharca yiyorum, etrafımdaki herkesi kırıp döküyorum ve sanki düştüğüm bu batağa battıkça batıyorum. Kusura bakmayın ağzım fazla laf yapmaz, bu kadar kisaltabildim, bu kadar anlatabildim. Ne anlamanızı, ne de yardımcı olmanızı sanırım beklemiyorum. Neden bilmiyorum sadece yazdım.. Belki bir gün okurum ileride. Belki ben başardım diyebilirim, kalkarsam düştüğüm yerden. Belki ders olurum birilerine. Belki umut. Şuan için bilemiyorum, ben sadece bekliyorum..
Başınız sağolsun ne denir ki, kelimeler kifayetsoz gerçekten. Haklisiniz, en büyük dert bizde sanıyoruz, sanki herkesin hayatı dört dörtlük ama tek sıkıntı çeken biziz.. Rabbimden gelen her şeye razıyız şüphesiz, bu halimize de çok şükür.. Sadece bazen yeter diyor insan, öyle anlarda mantıklı düşünemiyoruz malesefAkşam topiği açınca eklerim seni ahh cnm dokuz ay karnımda taşıdığım bebeğim öldü ardından altı aylık bebeğim düştü ne yapacaksın hayat devam ediyor inan bizden çok daha zor şeyler yaşayanlar var
Öyle canım sabret bugünlerde geçecek hem çok şanslı bir kızsın hem de akıllısın toparlan ve eğitimini tamamlamaya çalış ortada batacak bişey yok okey :)Başınız sağolsun ne denir ki, kelimeler kifayetsoz gerçekten. Haklisiniz, en büyük dert bizde sanıyoruz, sanki herkesin hayatı dört dörtlük ama tek sıkıntı çeken biziz.. Rabbimden gelen her şeye razıyız şüphesiz, bu halimize de çok şükür.. Sadece bazen yeter diyor insan, öyle anlarda mantıklı düşünemiyoruz malesef
Evet, belki de o yüzden hala toparlayamadım kendimi. Ben henüz 18 yaşındayım, en deli dolu çağımdayım. Bu zamanda bu imtihan biraz ağır geldi sadece.. İnşallah ben de öyle umuyorum. Ama hani her hayalimi onun üzerine kurmuştum ben 7 sene boyunca. Şimdi bu hayalleri bir başkasıyla yaşama düşüncesi içimi acıtıyor bi nevi..Daha yadin kucu
daha yasin cok kucuk Allah hayirli ömür verirse ins mutlu olcagin zamnlar cok olur yeterki Allah saglik sihhat versin kendine dikkat et
İnşallah ablacim.. Çok tesekkur ederimÖyle canım sabret bugünlerde geçecek hem çok şanslı bir kızsın hem de akıllısın toparlan ve eğitimini tamamlamaya çalış ortada batacak bişey yok okey :)
Üniversiteye başlayınca tekrar gitmeyi düşünüyorum inşallahPisikolog . Yani biz burdan hiçbir şey yapamayıs
Estağfurullah çok doğru söyluyorsunuz. Şuan bi nevi bağımlılık benimkisi. Hani 7 senedir hiç başkasını düşünmedim ben, onun üzerine hayaller kurdum hep, ona dair planlar yaptım. Unutamayacağım onu, biliyorum. Ki unutmak da istemiyorum zaten. Ama zamanla bu acıyla yaşamaya alışacağım, ustesinden geleceğim inşallah.. Dediğimiz gibi içime kapandikca batiyorum daha da. Bir şekilde hayatıma devam etmek zorundayım. Olması gereken bu..Yaşın daha küçük aslında ama her şeyi anlayıp kavrayabilecek olgunluktasın.Başın sağolsun öncelikle mekanı cennet olsun çok acı gerçekten.Bu olayı bence sevdiğini kaybetmek gibi düşünüp kendini yaşayabileceğin o güzel duygulardan soyutlamamalısın.10 yaşındayken yaşanan şeye aşk denemezki.Sevdiğimi kaybettim demek olayı daha dramatize ediyor.Canım beni sakın yanlış anlama.Ben sadece geleceğinde bu acının bazı şeylerin önüne geçmesini istemem.O hep içinde buruk bi anı olarak kalacak. Keşke yaşanmasaydı.Küçük yaşta ölümler beni hep derinden etkilemiştir.Ama ben senin haline daha çok üzüldüm.Umarım o acını unutturmaz tabi ama bir nebzede olsa yarana merhem olacak birileri çıkar karşına.Kendini soyutlama olur mu ? Haddimi aşmak istemem nolur yanlış anlama ama yolun o kadar başındasın ki eminim güzel insanlarla karşılaşacaksın.Hani bu acı yüzünden ömür boyu mutsuz olmanı istemediğimden bu şekilde yazdım.''Evet çok acı çok zor durumdasın''demem sana bir şey kazandırmaz.Acını paylaşmış olurum sadece.Yanlış bir şey söylediysem affola.
Unutmamalısın.Hepimiz hayal kırıklığı yaşıyoruz.Bu kadar acı değil belki ama hepimiz yıkılıyoruz zaman zaman.Çok mutlu olacağın günler gelecek.Ne güzel tıp okuyacakmışsın.Çok başarılısın demekki.Biraz düzenli beslenme ve yürüyüşle kilolarınıda verirsin.Üniversitenin verdiği havayla süslenir püslenirsin.Karamsarlıgı atarsın üzerinden.O'nun için elinden gelen tek şey dua etmek bu saattan sonra.Dilerim her şey güzel olur senin için.Estağfurullah çok doğru söyluyorsunuz. Şuan bi nevi bağımlılık benimkisi. Hani 7 senedir hiç başkasını düşünmedim ben, onun üzerine hayaller kurdum hep, ona dair planlar yaptım. Unutamayacağım onu, biliyorum. Ki unutmak da istemiyorum zaten. Ama zamanla bu acıyla yaşamaya alışacağım, ustesinden geleceğim inşallah.. Dediğimiz gibi içime kapandikca batiyorum daha da. Bir şekilde hayatıma devam etmek zorundayım. Olması gereken bu..
Çok teşekkür ederim. Çok da doğru söyledikleriniz. İnşallah üstesinden geleceğim, toparlanacagim. Ki o da iyi olmamı isterdi zaten.. Bütün dualarım o yönde.. İnşallah bugünleri atlatıp iyi bir doktor olacağım :) başkalarının derdine derman olacağım ben, önce kendime derman olmalıyımUnutmamalısın.Hepimiz hayal kırıklığı yaşıyoruz.Bu kadar acı değil belki ama hepimiz yıkılıyoruz zaman zaman.Çok mutlu olacağın günler gelecek.Ne güzel tıp okuyacakmışsın.Çok başarılısın demekki.Biraz düzenli beslenme ve yürüyüşle kilolarınıda verirsin.Üniversitenin verdiği havayla süslenir püslenirsin.Karamsarlıgı atarsın üzerinden.O'nun için elinden gelen tek şey dua etmek bu saattan sonra.Dilerim her şey güzel olur senin için.
Psikologa gitmenizi tavsiye ederim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?