Seksenler TRT1

[video=youtube;s0RhVTKH9Q0]http://www.youtube.com/watch?v=s0RhVTKH9Q0&feature=related[/video]

 



ben tam kızla konuşacam sen bana yedirdin tozları pöffff
 
izlerken keşke o dönemlerde yaşasaydım dediğim dizi
insanı neşelendiriyor şoray uzun güzel oynuyor
alamancı da favorim
 
Bir de ağzını her açışında tozlar fışkırdı ya ağzından,nasıl vuruyor can havliyle kuzenine


çok seviyorum ben bu diziyi ya hem kavga edip anlaşamıyorlar hemde ortak iş yapıp kese kağıdı sattılar
 
[video=youtube;wI-3UXL4WG4]http://www.youtube.com/watch?v=wI-3UXL4WG4&feature=related[/video]


Duygu yoğunluğunu fazlasıyla yaşadığım bir gündü ve çocukluğuma geri dönmeyi en çok istediğim bir gündü, tabiki imkansız olan bir şeyi istediğimin farkındayım..

o günlere elbetteki dönmem imkansız, ancak o günlere dair güzel anılar kaldı bende.. ve o güzel günlerin her anını doyasıya yaşadığım için mutluyum ve şuan ağlayarak yazıyorum bunları beni çok etkiledi bu video ve o görüntüler..
Teşekkür ederim. hülya
o günlere dönemesemde, o günleri hatırlamak, güzel anıların yeniden gözümde canlanması, ilaç gibi çok iyi geldi bana.
buna fazlasıyla ihtiyacım varmış, bunu anladım bir kere daha teşekkür ederim.

 
Videodakilerin hepsi ve daha fazlası aslında..
Ne güzeldi..
 
Videodakilerin hepsi ve daha fazlası aslında..
Ne güzeldi..
Evet çok güzeldi o günler
Yaramaz bir kız çocuğu idim o zamanlar..evden içeri girmezdim hep dışarda oynardım arkadaşlarla, annem hadi kızım der ben 5 dakika daha anne ne oluuuuuur derdim, öyle 5 dakikalar uzar akşam olur hava kararırdı.. zamanın nasıl geçtiğini anlamazdık azarı da yerdik, hatta peşimizden gelir hoooop doğru eve derdi, ama olsun çocuktuk ve bizim için oyun öncelikli idi.
öyle fazla bir oyuncağımız yoktu, küçük bir bebeğim, ve misketlerim hala durur o günlere dair.
 

Sokaktan evlere nasıl çağırıldığımızı hatırlarsın :86:
''Hadi ezan okundu gelin artık eve''
Ne alakaysa
 
Son düzenleme:
Sokaktan evlere nasıl çağırıldığımızı hatırlarsın :86:
''Hadi ezan okundu gelin artık eve''
Ne alakaysa
Annem pencerelerden az bağırmamıştır semuşşş,semuşşş, diye.. Daha hava kararmamışsa beni görmesinden diye görüş alanından çıkar, arkadaşlarada kaş göz işareti ederdim, beni görmediniz diye, sonra oyuna devam ederdik..

Bir süre geçer ve annem yine çağırmaya başlardı, banane ben gelmiyorum akşama daha var, hava kararmadı derdim ve hava karardı ezan okundu mu, bu kez son kez seslenirdi, baban gelecek şimdi diye, bu kez istemeye istemeye evin yolunu tutardım(k)..

Hele ki, akşam ezanından sonraya kal, bu kez babam başlardı pencereden bağırmaya, işte o zaman korka korka eve giderdim :18:
Allah'tan babam kızmazdı annem kadar, ama her nedense babamdan daha çok çekinirdim..
Gün içerisinde öyle yorulurdum ki, tv seyrederken babamın dizlerine başımı koyar koymaz uyurdum mışıl mışıl

Sabah oldu mu, kahvaltıyı yapar yapmaz, sessizce dışarı vıııııııın oyuna arkadaşları çağırmaya,
Annem : bizim kız nerde evde yok? aranır durur, bakar pencereden, ben dışarda oyun oynamakta mutlu mesut önce ses etmez zaman geçmeye başlayınca başlardı çağırmaya..
Beni eve çağırma yöntemini de bulmuştu; çizgi flim ler yada flimler lessi vardı, edi ile büdü, susam sokağı, kara şimşek, vs, bunlar başladı der eve çağırırdı.

Akşam ezanından sonra pek fazla dışarda kimse kalmazdı. Herkes evinde olurdu, kışsa soba başında kestane kebap yapılırdı, portakal kabukları soba üzerine konur oda mis gibi kokardı..televizyon izlenirdi, kumanda yoktu o zamanlar, kumanda görevini ben üstlenmiştim aç kapa benim işimdi, hele birde rüzgar çıkmışsa anten mübarek ters tarafa döner tv çekmez olur, babam dama, ben pencereye başlardık bağararak haberleşmeye

Bakkal amcamız vardı, ben okuldayken annem bir yere gidecek olsa anahtarı ona bırakır, kız gelince kapıda kalmasın derdi, ben okul dönüşü bakkal amca beni bekler anahtarı verir ben eve girene kadar ilgilenirdi..
Ne güzeldi o günler, her anını doyasıya yaşadığım için mutluyum
 
bir de o zamanlar hepimiz okula kendimiz gider gelirdik.. annem beni sadece 1. sınıfın ilk 2-3 günü okula götürüp getirdi. tabi o zamanlar çocuk hırsızları organ mafyası falan yoktu. güvendeydik hep.. sadece annemizin babamızın değil, mahallenin çocuğuyduk..

şimdi bakıyorum etrafıma da 2 adımlık okul mesafesi, koca koca çocuklar annelerinin elinden tutup gidip geliyor.. ve işte böyle böyle özgüvensiz korkak bir nesil yetişiyor.. korkuyorum gelecekten (
 
 
bu yıl oğlum birinci sınıfa başlayacak. ben halen bilemiyorum ne yapacağımı.
 
Arkadaşlar tv 8`de Okan Bayülgen`nin programında konu 80`ler. Şimdi programda Şoray Uzun ile bizim pastaneci var..
Napıyon beyaaaa
 
Arkadaşlar tv 8`de Okan Bayülgen`nin programında konu 80`ler. Şimdi programda Şoray Uzun ile bizim pastaneci var..
Napıyon beyaaaa

Ben 80ler dizisini çok seviyorum ama Şoray Uzuna gıcık oluyorum..Karısını aldatmıştı...
 
bu yıl oğlum birinci sınıfa başlayacak. ben halen bilemiyorum ne yapacağımı.

öğretmenlerine tembih eddersiniz servisle gidip gelecekse ona da dikkat ederler zaten Allah ın izniyle bişey olmaz
 

O zamanlar ; tüm mahalle halkı birbirini tanırdı.. Şimdi ise; mahalle yi bırak, apartmanında kim oturuyor diye sorsan tanımayan insanlar var, selam versen, şimdi bu bana niye selam verdi diye düşünenler var, öyle bakkal amcalarda kalmadı, bizim zamanımızda ki gibi, evinin anahtarını güvenle bırakabileceğin.. bakkalların yerini avm ler aldı.

Eskiden biz çocuklar, bayramlarda toplanır tüm mahalle komşularını dolaşır ellerini öper bayramlarını kutlardık, şeker toplardık, bizlere çeşit çeşit şekerlerin yanında mendiller verirlerdi, evlerine buyur eder baklava yememizi isterlerdi, hiç tereddüt etmeden verilenleri alırdık, evlerine girer baklavamızı afiyetle yerdik korkmazdık güvenirdik, onlarda dört gözle bizlerin gelmesini beklerlerdi..

Şimdiki bayramlar da ise; insanlar tatil geldi diye şehir dışına çıkıyorlar, büyükler ise evde yalnız bayramı geçirmek zorunda kalıyorlar, istisnalar hariç.. Çocuklar ise; bayramlarda şeker toplamak nedir bilmiyorlar, haklılar da çünkü; zaman o zaman değil..ortam kötü..

O zamanlar kısıtlı imkanlar vardı, para azdı, şartlar zordu, çamaşır makinası merdaneli, banyo sobalı, ev sobalı, sular kesilir çeşmeden bidon bidon su taşınır, dikiş makinasında kıyafetler dikilir, radyoda arkası yarınlar dinlenirdi. ancak mutluluk ve huzur vardı, sağlık vardı..

Şimdi ki zamanda ise, her şey var.. ancak güven yok, komşuluk ilişkileri yok, mutluluk yok, huzur yok, sağlık yok, yokta yok.. stres içerisinde herkes. Bir evin içerisinde kaç kuşak bir arada yaşardı, şimdi herkes kendisine ait bir ev istiyor..
Allah sonumuzu hayreylesin.. zaman nereye gidiyor? ve ilerde daha neler olacak kim bilir?..:26:
 
bu yıl oğlum birinci sınıfa başlayacak. ben halen bilemiyorum ne yapacağımı.

BENDE 80 Doğumluyum aynen yazdığınız gibi kendimiz gider gelirdik.kızım bu sene anasınıfına gidiyor hergün ben götürüyorum.

bayramda şeker toplamaya giden çocukların başına gelenlerden sonra ben çok evhamlı oldum...

ALLAH c.c hepimizin çocuklarını korusun.80 lerde olan herşeyi özlüyorum.evimize telefon bağlanması,renkli tv gelmesi

dahamı mutluyduk ne
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…