Aynı şey mi? Gece gece sabır. Çirkin diye nazlatıyorum, nazlattığımı anlıyor. Aynı sevgi ve değeri ona da gösteriyorum -ki insanların da sevgin değişti mi, hani anneler bir evlatlarını daha çok severler ya sorusundan da gına geldi. Öyle bir şey söz konusu dahi olamaz çünkü çocuğuma açıklamasını yapıyorum. Onu da küçükken öyle sevdiğimi, ikisininde çok güzel olduğunu gerçekten çirkin demek istemediğimi anlatıyorum. Büyük kızımı da bebekliğinden beri çiçeğim böceğim diye seviyorum, çocuk kendini böcek olarak görecek o halde. Ona da bebekken seni çirkin derdim, demek ki kendisini çirkin görüyor. Eşit ilgi gösteriyoruz ki çocuklara birbirleri arasında acaba beni daha mı az seviyor algısı oluşmasın. Dikkat ettiyseniz, kardeşi ilk doğduğu zamanlar şarkı söylediğini belirttim. Neden? Tüm ailedeki ilgi kardeşine döndüğü için. İkinci sezeryanımda çok problem yaşadım yine de kızımı ağlayacak noktaya gelmeme rağmen dişimi sıkıp kucağıma aldım sevdim. Geceleri kardeşini beşiğine koydum, kızımı koynuma aldım yattım. Annemi istiyorum, annemi istiyorum diye sayıklıyordu geceleri. Yılmadan anlattım, konuştum, sevdim. Kendisi şuan diyor, anne kardeşim ne zaman yürüyecek, ne zaman oyun oynayacağız, ne zaman kardeşimle parka gideceğim? Sabahları kardeşini uyurken evde bırakıp -baba kontrolüne- kızımı servise indiriyorum, anne kardeşimi bırakmayalım ağlar diyor. Yani merak etmeyin, ilkinin ruh sağlığını annesi olarak bir başkasından çok daha fazla düşünüyorum.