- 6 Mart 2024
- 11.823
- 10.389
- 218
- 29
- Konu Sahibi Lady Guinevere
-
- #1
Konu benim derdim değil ama bana dert oldu. O yüzden bdv ye değil de buraya açtım.
Benim için çok çok çok değerli biri ve aileme de dahil olan biri 3 yıldır falan evli. Evlenmeden önce de kimsenin sağlıklı görmediği bir ilişkiydi ama aile baskısı, karşı tarafı yarı yolda bırakmış olmaktan korkma gibi düsüncelerle bir sekilde evlilik gercekleşti.
Hatta düğünün ertesi sabahı bana gelip “ben bütün hayatımı mahvettim” gibi bir cümle kurmustu.
Öyle böyle 3 yıl gecti ama kesinlikle sağlıklı bir sekilde değil. Kadın kendini herkesten soyutlayıp evde perdeleri bile açmadan oturur. Dışarı çıkmak istediğinde sadece lüks ve hava atabileceği yerlere gitmek ister. Erkekse bir süre sonra tamamen evden uzaklaşarak dısarıda, işle ve arkadaslarıyla zaman gecirmeye başlar.
Kadın erkeğin en basından beri çocuk istediğini bildiği halde çocuk için sürekli şartlar öne sürer. “Şehir merkezinde daire alırsan cocuk yaparım” gibi. Erkek bir süre ailesine vs cocuk istemediklerini, hazır olmadıklarını söylüyor (ikisi de 35 yasin üzerinde) ama son zamanlarda benim de hamile kalmamla erkek bu konu yüzünden ailesine sürekli dert yanmaya başlıyor. “çocuk yapmak istemiyor, iki dünyada da hakkımı helal etmicem ona” dedi mesela.
Neyse amaaan bunlar background olsun diye anlattım
Bu kişi beni arayıp boşanmak istediğini, artık yürütemediğini, sürekli evde huzursuzluk olduğunu söyledi. Sence napayım falan dedi. Ben de bence oturun konusun, ne sorunlar çözülüyor. Eğer çözülebilecek bir seyse vazgecmeyin evlilikten dedim. (aslında hissettiğim bu değil, boşanmalarının ikisi için de en hayırlısı olduğunu düsünüyorum) Sonra bu kişi eşinin ona bir kavga sırasında “iğreniyorum senden” dediğini söyledi. Bu laf üzerine bu da sinirlenip sen insan değilsin falan diye lafla yaralamışlar birbirlerini. Su an konusmuyorlar bu olaydan sonra. Bu arada aile üyeleri de böyle devam etmelerindense boşanmaları gerektiklerini düsünüyor (erkeğin ailesi). Ama erkek hala daha “ya hakka girersem”, “ya yarı yolda bırakmış olursam” diye düsünüyor. İşin sonunda eşiyle konusup düzeltme imkanları varsa düzeltecekleri yoksa da boşanmaları konusunda konusacakmış.
Ben kızı da erkeği de çol seviyorum. (önceliğim her zaman erkek olsa da) ve ben konusma sırasında biraz “çok da takma, başından belliydi zaten” gibi konustum ve ailesinin de boşanmalarına an meselesi gözüyle baltığını söyledim. Su an çok huzursuzum ama. Bu kişi bu arada her sorununda beni arayan ve beni dinleyen biri
Keske hiç açmasaydım o telefonu, off. Napayım kızlar sizce? Dahil olmak asla istemiyorum ama kimse de zarar görsün istemiyorum.
Benim için çok çok çok değerli biri ve aileme de dahil olan biri 3 yıldır falan evli. Evlenmeden önce de kimsenin sağlıklı görmediği bir ilişkiydi ama aile baskısı, karşı tarafı yarı yolda bırakmış olmaktan korkma gibi düsüncelerle bir sekilde evlilik gercekleşti.
Hatta düğünün ertesi sabahı bana gelip “ben bütün hayatımı mahvettim” gibi bir cümle kurmustu.
Öyle böyle 3 yıl gecti ama kesinlikle sağlıklı bir sekilde değil. Kadın kendini herkesten soyutlayıp evde perdeleri bile açmadan oturur. Dışarı çıkmak istediğinde sadece lüks ve hava atabileceği yerlere gitmek ister. Erkekse bir süre sonra tamamen evden uzaklaşarak dısarıda, işle ve arkadaslarıyla zaman gecirmeye başlar.
Kadın erkeğin en basından beri çocuk istediğini bildiği halde çocuk için sürekli şartlar öne sürer. “Şehir merkezinde daire alırsan cocuk yaparım” gibi. Erkek bir süre ailesine vs cocuk istemediklerini, hazır olmadıklarını söylüyor (ikisi de 35 yasin üzerinde) ama son zamanlarda benim de hamile kalmamla erkek bu konu yüzünden ailesine sürekli dert yanmaya başlıyor. “çocuk yapmak istemiyor, iki dünyada da hakkımı helal etmicem ona” dedi mesela.
Neyse amaaan bunlar background olsun diye anlattım
Bu kişi beni arayıp boşanmak istediğini, artık yürütemediğini, sürekli evde huzursuzluk olduğunu söyledi. Sence napayım falan dedi. Ben de bence oturun konusun, ne sorunlar çözülüyor. Eğer çözülebilecek bir seyse vazgecmeyin evlilikten dedim. (aslında hissettiğim bu değil, boşanmalarının ikisi için de en hayırlısı olduğunu düsünüyorum) Sonra bu kişi eşinin ona bir kavga sırasında “iğreniyorum senden” dediğini söyledi. Bu laf üzerine bu da sinirlenip sen insan değilsin falan diye lafla yaralamışlar birbirlerini. Su an konusmuyorlar bu olaydan sonra. Bu arada aile üyeleri de böyle devam etmelerindense boşanmaları gerektiklerini düsünüyor (erkeğin ailesi). Ama erkek hala daha “ya hakka girersem”, “ya yarı yolda bırakmış olursam” diye düsünüyor. İşin sonunda eşiyle konusup düzeltme imkanları varsa düzeltecekleri yoksa da boşanmaları konusunda konusacakmış.
Ben kızı da erkeği de çol seviyorum. (önceliğim her zaman erkek olsa da) ve ben konusma sırasında biraz “çok da takma, başından belliydi zaten” gibi konustum ve ailesinin de boşanmalarına an meselesi gözüyle baltığını söyledim. Su an çok huzursuzum ama. Bu kişi bu arada her sorununda beni arayan ve beni dinleyen biri
Keske hiç açmasaydım o telefonu, off. Napayım kızlar sizce? Dahil olmak asla istemiyorum ama kimse de zarar görsün istemiyorum.