• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Senin ailen benim ailem

İnsan eşiyle paylaşabilmeli diyorum.
Gidip herşeyi herkese anlatıp anlatmadığı önemli bir unsur.
Bazen her detayı anlatmamak gerek.

Bu arada kiminle görüşüp kiminle görüşmeyeceğinize sizden başka kimse karar vermemeli. Bu hakkı kimseye tanımayın.
 
Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.

Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.

Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Sakın anlatma pişman olursun..ben anlatiyordum ama oldum..artik anlatmam..
 
Anlatacak sey vardir anlatilmayacsk sey vardir. Ben olsam anlatmam.
Tavir yapar gitmemezlik yapar diyorsun onun icin bu bir firsat olur aileni sayio gitmemesi icin
 
Anlatacak sey vardir anlatilmayacsk sey vardir. Ben olsam anlatmam.
Tavir yapar gitmemezlik yapar diyorsun onun icin bu bir firsat olur aileni sayio gitmemesi icin

Peki o zaman samimiyet ölmüyor mu? Bir de şunu farkettim. Eşim de ailesiyle ilgli bir sıkıntı olursa yine ailesinden başka bir kişi ile paylaşıyor. Benimle mesela o şekilde paylaşmıyor. Daha yüzeysel anlatıyor. Onlarla paylaştığını da tamamen tesadüf telefon konuşmasında Vs duydum. Böyle olunca da içim sızladı biraz .Ben hiç bir zaman yüze vurma yapmadım ve yapmam. Kendimden eminim. Belli ki o buna inanmıyor. Yanda doğru olan bu öu
 
Peki o zaman samimiyet ölmüyor mu? Bir de şunu farkettim. Eşim de ailesiyle ilgli bir sıkıntı olursa yine ailesinden başka bir kişi ile paylaşıyor. Benimle mesela o şekilde paylaşmıyor. Daha yüzeysel anlatıyor. Onlarla paylaştığını da tamamen tesadüf telefon konuşmasında Vs duydum. Böyle olunca da içim sızladı biraz .Ben hiç bir zaman yüze vurma yapmadım ve yapmam. Kendimden eminim. Belli ki o buna inanmıyor. Yanda doğru olan bu öu
Demek ki seni ailesinden sogutmak istemiyor. Tabiki insanin ici sizlar. Ben kardesimle tartismis olsam ve esim moralimin bozuk olduunu anlasa üstünden söylerdim ama hicbir zaman detayli anlatmazdim. Ailem sonucta bugün birbirimizle kabga ederiz yarin sarmas dolas sokakta gezeriz yani.
 
Demek ki seni ailesinden sogutmak istemiyor. Tabiki insanin ici sizlar. Ben kardesimle tartismis olsam ve esim moralimin bozuk olduunu anlasa üstünden söylerdim ama hicbir zaman detayli anlatmazdim. Ailem sonucta bugün birbirimizle kabga ederiz yarin sarmas dolas sokakta gezeriz yani.

Aslında ben bir yerlere, birilerine güvenmek istiyorum. Birileri de bana güvensin gerçekten aileden görsün istiyorum. Aileme yanaşsam olmuyor, eşime yanaşsam olmuyor. Yani sanki kimse gerçek duygu alışverişi için beni tercih etmiyor. Öyle hissediyorum belki tamamen yanlış bir his.
 
Aslında ben bir yerlere, birilerine güvenmek istiyorum. Birileri de bana güvensin gerçekten aileden görsün istiyorum. Aileme yanaşsam olmuyor, eşime yanaşsam olmuyor. Yani sanki kimse gerçek duygu alışverişi için beni tercih etmiyor. Öyle hissediyorum belki tamamen yanlış bir his.
Bende esimin ailesini kendi ailem gibi görüyorum ve onlar da beni aileden biri gibi gördüklerini zannediyordum. Ta ki görümcem bana icindekilerini söyleyebe kadar. Neymis efendim bana misafir gelince neden onu davet etmiyormusum! Hani beni kardesin olarak görüyordun dedim? Insan kardesine gitmek istedigi zaman davet mi beklemesi gerekiyor?
Ondan beri duygularin ve hislerin ayni olmadigini anladim. Nede olsa "gelin"sin.
 
Senin ailen benim ailem evliliği bitirecek en büyük tehlike size bir tavsiye (şimdiki aklim olsaydı) benim ailem görüş benim aileme neden gitmiyorsun gibi cümleler kurmayın kendi ailenize tek gidin daha iyi ailenizede böyle daha iyi annecim deyiverin
 
Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.

Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.

Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
+ailenizle ilgili hiçbirşeyi eşinize eşinizle ilgili hiçbirşeyi ailenize anlatmayın bu hatayi cok yaptim ilk yillarda
 
Senin ailen benim ailem evliliği bitirecek en büyük tehlike size bir tavsiye (şimdiki aklim olsaydı) benim ailem görüş benim aileme neden gitmiyorsun gibi cümleler kurmayın kendi ailenize tek gidin daha iyi ailenizede böyle daha iyi annecim deyiverin
Katılıyorum size. Eşim bana yapmasa ben zaten hiç yapmazdım.
 
Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.

Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.

Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Çoğunu anlatmam yani onun diline düşeceğim kısmını böylelikle onun ailesinin yaptıkları daha çok gözüne batar

Mesela benim kardeşimin erkek arkadaşının olması gezmesi eşimin gözüne batıyor bunu bilsem de söylemem

Ama o bana anlattıkça anlatırım bazı şeyleri :)
 
Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.

Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.

Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Biz eşimle beraber yaşadık sıkıntıları saklamak münkün değildi zaten ama eşim hiçbir zaman bunları benim aleyhime kullanmadı o yüzden hala en yakın sırdaşım odur,çünkü çiy bi insan değildir anlattığım anlattığım zamanda kalır.
 
Ben anlatmiyorum. Bazi şeyleri mecbur üstün körü söylemek zorundayim ama genel anlamda anlatmam. Ayni şekilde arkadaş çevremle olan sorunlarida anlatmam. Gerek yok bence. Çözemeyeceği sorunları bilse ne bilmese ne
 
Ailemle ilgili anlattığım sorunları eşimin her tartışmada yüzüme vurmasından dolayı anlatılmamaso kanaatindeyim. Anlatmayın. Siz dertleşmek için anlatırsınız ama o yeri gelince size koz olarak kullanır
 
Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.

Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.

Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Şimdi genelde iyi olup basit sorunlar varsa ki benm öyle anlatrm. Ama detaylar falan her zmn değil. Bence anlatılmamalı.
Eşim bana anlatmıyor ama benm bildklerim hissttklerim bile onlardan nefret etmeme sebep oluyor. Ama eşim umursamıyor mesela. Ve dedğinz gibi çoğu zman görüşmek istemyrm ki benm bi problemim yok.
Eşiniz etkilenebilir. İlla anlatmak istersenz başkalarından bahsediymş gibi anlatın hem rahatlamış olursunuz hem de fikrini öğrenmiş olursunuz
 
Ben anlatmıyorum açıkçası onlara karşı tavır alır diye korkuyorum.Yine ben arada kalırım onlar sorun yaşarsa olan bana olur..
 
Hepimize çok teşekkür ederim yorumlarınız için . Bir de şöyle bir durum hissediyorum, bu nasıl bir aile, böyle aile mi olur gibi temelden yargılayıcı tavırları olabiliyor. Yani konu orada kalmıyor. Benim ailem sorgulanıyor. Kendi ailesi söz konusu olunca ise resmen tapar ve ben ağzımı açamam. Kötü niyetli ve kötü kalpli olurum. İkimizin aile olamadığını çok kereler hissediyorum maalesef.

Sizin yorumlarınızdan ve kendi tecrübelerimden de anladığım kadarıyla anlatamamak hele ki detaya inmemek gerek. Yazmayı deneyeceğim .
 
Benim eşim yüzüme vurmaz veya kıyaslama yapmaz. Ama ben yine de anlatmak istemiyorum, mesela ciddi anlamda kardeşlerimi sevmiyorum ve görüşmek istemiyorum ama ona anlatmak istemiyorum, pek umursamaz, üstüne düşmez. Ama ben sanırım böyle bir kardeş ikişkisini yansıtmaktan utanıyorhm
 
Back
X