Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişm....Ne hissetiysem onu söyledim,onu yaşadım....Karşıma bazen gerçek yüzler,bazen sahteler çıktı ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım.. Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim....Dostluğuma değer biçmedim,sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim....Sevdiysem sonuna kadar gittim..Bazen çok kırıldım,, bazen belki de kırdım....Ama hata insana mahsustur dedim..Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yeniden affettim.. Onlar belki beni saflıkla yargıladılar..Belkide içten içe sinsice güldüler..Ama asıl unuttukları şuydu..Ben aldanmadım....Aldanan herzaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar... Bir insanın kaybının ne olduğunu bilmedikleri için....Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için.... Oysa ben hiç insan kaybetmedim....sadece zamanı geldiğinde vazgecmeyi bildim okadar....