daha önce yazdığım biraz karışık oldu bu yüzden düzenliyorum.
6 sene önce erkek arkadaşımı bir parkta (sevgilisi olmayan benimde tanıdığım fakat samimi olmadığım) bir bayan arkadaşımla konusurken gördüm. o parka zaten beraber gitmiştik. ben onun adını duyardım fakat hiç tanışmamıştık. kimseyi dinlemeden erkek arkadaşıma dalmıştım hareketleri, gülüşü dün gibi aklımda. kızları pek umursamayan biriydi zaten. 2. karşılaşmamızda bile yüzüme bakmamıştı yanımdakilere bize dönüp bakmadan cevap veriyordu. evlerimizde yakınmış bunu bilmiyordum birgün konusuna öğrendim. 6 yıl sonra çıkmaya başladık. kendisi askerdeyken .ailesi öğrendi ve onun ailesi çok ileri gitti aslında biz biraz mesafe koymaya çalışıyorduk ama olmuyordu kıramıyordukta. gelmek istediklerinde ise ayıp olmasın diye olur diyorduk. daha sonra kendileri beni davet etmeye başladılar ''şunu yaptık gel, sana bunu göstermem gerek gel gibi. bahane uydurma konusunda pek iyi sayılmam yakın olduğumuz içinde gitmek mecburiyetinde kalıyordum aslında. sonuçta birşey oluyor ve benim fikrim için beni çağırıyorlar gitmemem saygısızlık gibi geliyordu daha önce böyle birşey başıma gelmediği için. daha sonra erkek arkadaşım heyecandan izine geldi. gelmeyecekti aslında ailesi o askerdeyken bana o kadar iyiydi ki ben şaşırıyordum nasıl bu kadar samimi olabilirler tanımak ister insan benim babam öğrendiğinde bile arastırmam gerek demişti. birgün yemeğe gelmek istediklerini söylediklerini hatırlıyorum ama emin değilim. babam varken geldiler babamda erkek arkadaşım izne gelince adı katılıcak düşüncesinde rahattı aslında bende öyle düşünüyordum öyle halleri vardı. konu açılmayınca babam sinirlendi söyle adı katılsın böyle gelip gitmeler olacaksa dedi. annem annesiyle konustu madem gelip gitmeler olucak en azından adı katılsın böyle yanlış anlaşılıyor diye düşündüler. ters tepki aldık ve bu yüzden aileler küstü. bizim aramızda bir problem olduğu için intihar ettim (bunu kimse yadırgamasın lütfen rica ediyorum.her insan hata yapabilir ve ben o an panik olmuştum ki içtiğimde zaten 4-5 tane antibiyotikti.) o olaya tam girmeyeceğim panik haliyle oldu. bazen yaptığım hareketlerin farkında olamıyorum istem dışı oluyor (buda rahatsızlığımdan kaynaklanıyor sanırım. beynimde kist var ve çoğu zaman yaptığım hareketlerin bilincine daha sonra varıyorum). ailesi istemediğini söyledi.erkek arkadaşım izne geldikten sonra zaten kötülemeye başladılar. erkek arkadaşım herkesin önünde sarılmak isterdi ama ben kabul etmezdim aileside karşılık vermemi isterdi vermeyince ben yokken seni istemiyor gibi tabirlerde bulunurlardı. kendi sürekli yanımda olurdu ben bunu istemezdim beni gelip alıp işten eve bırakmasını ama reddedince tartışırdık. arkadaşlarıyla görüşmüyormuş bundan benim haberim yoktu. ailesi kıskanç olduğumu benim kısıtladığımı sürekli benim ona beni almasını söylediğimi düşünmüşler ve dile getirdiler. aramızda olan konuşmalardan haberleri olmadan yoprum yaptılar. bizde hep tartışırdık yanlış anlaşılan hep bendim. konuşmak açıklamak çok istedim ama erkek arkadaşım izin vermedi. son tartışmalardan sonra akrabalarının annesine kızdığını, benim onu kötü bileceğimi falan söylemişler. ve erkek arkadaşım kuzenine ''o benim sevdiğim kız ve onun için böyle söylüyorlar arada kalıyorum'' demiş. kuzenleri biz onu ilkkez böyle gördük dediler. daha sonra askere gitti. gittiği gün yine yanlış anlaşılan ben oldum. ben gidicektim uğurlamaya ama karşı gelip o beni aldı ve ailesi benim aldırdığımı düşündü. aklını çeldiğimden bahsettiler o gün. ama ağzımı açıp tek kelime bile etmedim. erkek arkadaşım üzülecekti eger ben konuşsam. şimdi konusmaya başladık daha önce çabaladı dayısını devreye soktu birşeyler yaptı ama sonuç ne oldu bilmiyorum. beni sevdiğini özlediğini amaolamayağını, üzüleceğimizi söyledi. etrafımda çabalayan ve evlenen çok arkadaşım oldu. bende onları bildiğim için çabalamak istediğimi söyledim. ama asker psikolojisi olduğu için pek yanaşmadı. kuzenleri ve akrabalari geldiğinde düşüncelerinin değişecegini söylediler. çabalasam sonuç alabilir miyim, ne olur bilmiyorum. sizlerle bunu paylaşıp bana sunacağınız tavsiyelerede ihtiyacım var aslında.
6 sene önce erkek arkadaşımı bir parkta (sevgilisi olmayan benimde tanıdığım fakat samimi olmadığım) bir bayan arkadaşımla konusurken gördüm. o parka zaten beraber gitmiştik. ben onun adını duyardım fakat hiç tanışmamıştık. kimseyi dinlemeden erkek arkadaşıma dalmıştım hareketleri, gülüşü dün gibi aklımda. kızları pek umursamayan biriydi zaten. 2. karşılaşmamızda bile yüzüme bakmamıştı yanımdakilere bize dönüp bakmadan cevap veriyordu. evlerimizde yakınmış bunu bilmiyordum birgün konusuna öğrendim. 6 yıl sonra çıkmaya başladık. kendisi askerdeyken .ailesi öğrendi ve onun ailesi çok ileri gitti aslında biz biraz mesafe koymaya çalışıyorduk ama olmuyordu kıramıyordukta. gelmek istediklerinde ise ayıp olmasın diye olur diyorduk. daha sonra kendileri beni davet etmeye başladılar ''şunu yaptık gel, sana bunu göstermem gerek gel gibi. bahane uydurma konusunda pek iyi sayılmam yakın olduğumuz içinde gitmek mecburiyetinde kalıyordum aslında. sonuçta birşey oluyor ve benim fikrim için beni çağırıyorlar gitmemem saygısızlık gibi geliyordu daha önce böyle birşey başıma gelmediği için. daha sonra erkek arkadaşım heyecandan izine geldi. gelmeyecekti aslında ailesi o askerdeyken bana o kadar iyiydi ki ben şaşırıyordum nasıl bu kadar samimi olabilirler tanımak ister insan benim babam öğrendiğinde bile arastırmam gerek demişti. birgün yemeğe gelmek istediklerini söylediklerini hatırlıyorum ama emin değilim. babam varken geldiler babamda erkek arkadaşım izne gelince adı katılıcak düşüncesinde rahattı aslında bende öyle düşünüyordum öyle halleri vardı. konu açılmayınca babam sinirlendi söyle adı katılsın böyle gelip gitmeler olacaksa dedi. annem annesiyle konustu madem gelip gitmeler olucak en azından adı katılsın böyle yanlış anlaşılıyor diye düşündüler. ters tepki aldık ve bu yüzden aileler küstü. bizim aramızda bir problem olduğu için intihar ettim (bunu kimse yadırgamasın lütfen rica ediyorum.her insan hata yapabilir ve ben o an panik olmuştum ki içtiğimde zaten 4-5 tane antibiyotikti.) o olaya tam girmeyeceğim panik haliyle oldu. bazen yaptığım hareketlerin farkında olamıyorum istem dışı oluyor (buda rahatsızlığımdan kaynaklanıyor sanırım. beynimde kist var ve çoğu zaman yaptığım hareketlerin bilincine daha sonra varıyorum). ailesi istemediğini söyledi.erkek arkadaşım izne geldikten sonra zaten kötülemeye başladılar. erkek arkadaşım herkesin önünde sarılmak isterdi ama ben kabul etmezdim aileside karşılık vermemi isterdi vermeyince ben yokken seni istemiyor gibi tabirlerde bulunurlardı. kendi sürekli yanımda olurdu ben bunu istemezdim beni gelip alıp işten eve bırakmasını ama reddedince tartışırdık. arkadaşlarıyla görüşmüyormuş bundan benim haberim yoktu. ailesi kıskanç olduğumu benim kısıtladığımı sürekli benim ona beni almasını söylediğimi düşünmüşler ve dile getirdiler. aramızda olan konuşmalardan haberleri olmadan yoprum yaptılar. bizde hep tartışırdık yanlış anlaşılan hep bendim. konuşmak açıklamak çok istedim ama erkek arkadaşım izin vermedi. son tartışmalardan sonra akrabalarının annesine kızdığını, benim onu kötü bileceğimi falan söylemişler. ve erkek arkadaşım kuzenine ''o benim sevdiğim kız ve onun için böyle söylüyorlar arada kalıyorum'' demiş. kuzenleri biz onu ilkkez böyle gördük dediler. daha sonra askere gitti. gittiği gün yine yanlış anlaşılan ben oldum. ben gidicektim uğurlamaya ama karşı gelip o beni aldı ve ailesi benim aldırdığımı düşündü. aklını çeldiğimden bahsettiler o gün. ama ağzımı açıp tek kelime bile etmedim. erkek arkadaşım üzülecekti eger ben konuşsam. şimdi konusmaya başladık daha önce çabaladı dayısını devreye soktu birşeyler yaptı ama sonuç ne oldu bilmiyorum. beni sevdiğini özlediğini amaolamayağını, üzüleceğimizi söyledi. etrafımda çabalayan ve evlenen çok arkadaşım oldu. bende onları bildiğim için çabalamak istediğimi söyledim. ama asker psikolojisi olduğu için pek yanaşmadı. kuzenleri ve akrabalari geldiğinde düşüncelerinin değişecegini söylediler. çabalasam sonuç alabilir miyim, ne olur bilmiyorum. sizlerle bunu paylaşıp bana sunacağınız tavsiyelerede ihtiyacım var aslında.
Son düzenleme:
ağır başlı başlı gitmişsiniz valla ailecek. Fazla samimi olmayarak sürekli gelip gitmişsiniz ortada fol yok yumurta yokken, kaldı ki " istenmiyorken"
