dost dediğim insanlar çok önemlidir hayatımda. hayatımın, yaşadıklarımın görgü tanıkları, kefilleri, kamerası, teybidir onlar. yeri geldiğinde kendimi güçsüz hissettiğimde, neleri aştığımı başardığımı bana şak diye söyleyiverirler.
Annem de söyler ama onlar kadar etkili olmaz, anne yüreği derim, kuzguna yavrusu.. derim.
1 senelik evliliğim bittiğinde gencecik yaşta dostlarım sayesinde atlattım o zor günleri. Hiçbir akrabam, kardeşim bile yoktu yanımda, olsa da onlar kadar saramazdı yaralarımı.
Erkek arkadaşım da ben de arkadaş-dost konularına asla müdahale etmeyiz. İkimiz de yetişkin insanlarız ve birbirimizin hayatına bu şekilde müdahale hakkımız yok. Espriyle belirtiriz bazı hoşlanmadığımız yönleri. Ama kimsenin kusursuz olmadığını bildiğimizden ve zaten seçili, sayılı dostumuz olduğundan saygı duyarız. İkimizde de inat var zaten, birimiz bir şey diyecek olsa kesin daha çok bağlanır diğeri beğenilmeyen tanıdğına. Dost konusunda dediğim gibi zaten söz konusu bile değil.:1closedeyes: