Sevdiklerimizin acısına nasıl dayanırız?

Herdaimgunes

Guru
Kayıtlı Üye
18 Mayıs 2011
682
263
303
İstanbul
İki gündür ne yerdeyim ne gökte hiçbir yere sığamıyorum yiyemiyorum içemiyorum nefesim daralıyor canım yanıyor içim parçalanıyor tarif edemiyorum eşyalarını siyah bir çöp poşetiyle verdiler sırılsıklamdı korkudan altına kaçırmış düşündükçe çıldırcak gibiyim kimbilir ne kadar korktu ne kadar canı yandı dün birlikte kahvaltımızı yaptık çok özledim onu sanki hala yanımızda oturuyor gibi. Günlerdir rüyamda görüyordum benden yardım istiyordu konduramadım malum olmuş herkes görmüş rüyasında annesi kardeşi ne garip. Hayat devam eder mi gerçekten
 
Başınız sağolsun neyiniz vefat etti ve neyden kötü hissettirmeyecekse söyleyin bizlere acı paylaştıkça azalır sohbet etmek iyi gelir kafanız dağılır biraz
 
Başınız sağolsun öncelikle. Hepimizin kesinlikle yaşayacağı tek şeydir ölüm. Tabi ki geçecek hep bir eksiklik hissedeceksiniz ama geçecek. Ara ara aklınıza gelip burnunuzu sızlatacak. Bazen özleyecek, deli gibi ağlayacaksınız. Ama gün geçtikçe azalacak. Bazen uzun zaman aklınıza gelmeyecek o zaman kendinize kızacaksınız ben nasıl unuttum ölüm yıl dönümünü, doğum gününü diyeceksiniz. İnsan beyni unutmasa yaşayamazdık. Hayat orda dururdu. Düşünsenize her acı ilk gün kadar taze kalsa ne olurdu? Bu acınızda küllenecek. Daha ne acılar yaşayacaksınız hepside geçecek. Ama izi kalacak.
 
Zamanla geçecek...Geçmeyecek aslında ama alışacaksınız...Varlığına alıştığınız gibi yokluğunada alışacaksınız zamanla...Bu acıyı birçok kez yaşadım (motosiklet ne yazık ki birçok sevdiğimi aldı) içlerinde aşık olduklarımda vardı,arkadaşlarımda,öz abim öz babam gibi sevdiklerimde...hatırladıkça dua ediyorum bol bol...elimden gelen tek şey bu çünkü...Çok zor...Allah yardımcınız olsun...
 
Etrafimdaki herkes beni cok hassas olarak tanimlar, empatim de yuksektir bu sebeple katlanamam, dayanamam saniyorum. Ote yandan bu devir de oyle bi devir ki acilarin omru cok kisa. Unutuluyor demeyeyim de hayatin telasinda belki bi an yoklugunun farkina variliyor ve maalesef ki o an cok cabuk geciyor. Basiniz sag olsun, Allah sevdiklerimizin acisini gostermesin.
 
Tüylerim ürperdi okurken
Yakınlık derecesine bağlı o.Eger hayatinizin merkezindeyse zorlanacaksiniz.Degilse ilk başlar cok anıp sonra ic geçirip uzaklara dalip hayatiniza devam edeceksiniz.Benim babam öleli 5 seneyi geçiyor.Yalnizsam ya da bulaşık yikiosam mesela hala morgda ona delirmis gibi mırılanarak söylediğim sarki dilimde farkinda bile olmam gözyaşlarim akar gider.Zaman lazim azalacaktir ama tamamen geçmez.
Yakinlik dereceniz neydi?Noldu?
 
Bqşınız sağolsun bizim bi akrabamız yıllar önce trafik kazası geçirdi o da korkudan altına kaçırmıştı bazı ölümler daha çok insanı yaralıyor oluş itibariyle ama ben biliyorum ki onlar artık acıyı hissetmeyecegi yerdeler acı yok o anın korkusu hüznü yok acıyı çeken biz hayatta olanlar sadece yanımızda yok diye üzülelim acılarını korkularını düşünmeyelim onlar şuan burdan çok iyi bir yerdeler biliyorum. Çevrenizdeki insanların da o anı konuşmasına izin vermeyin daha da sinir olmayın
 
Başınız sağolsun neyiniz vefat etti ve neyden kötü hissettirmeyecekse söyleyin bizlere acı paylaştıkça azalır sohbet etmek iyi gelir kafanız dağılır biraz
Babam... kalbi durmus geri geldi ama yarım saat cpr yapıdığı için beyin ağır hasar almış şuan bitkisel hayatta hicbir tepki alamıyorlarmıs çok genç daha 50 yasında içim yanıyo öylece bizsiz yoğun bakımlarda kaldı bedeni corona yüzünden almıyorlar göstermiyorlar
 
Babam. En son kahvaltı hazırladım ailece güzelce yapmıştık en son benim elimden yediği pideyle gitti sanki yüreğime ateş yakmışlar yanıyorum
 
Allah sabir versin Gececek. Aslinda gecmeyecek alisacaksin 1 sene icinde cok aglayacaksin .sonra aglamalrin azalacak yerini bol bol dualara birakacak. Mezarina gidiceksin ilk zamanlar cok.daha sonra onlarda azlacak bayramlarda ve kendino kotu hissetdgn zamanlara dusecek. Icinde hep o ates yanacak bak o sonmeyecek hic ama ilk gunku gibi alev alev yanmayacak. Sabirli ol tek yapabilicegin sey dua suanda
 
Bende babamı bir buçuk yıl önce kaybettim çok acı çok zor bişey bende çok kafaya taktım çok düşündüm kabullenemedim kanser teşhisi koyulduktan bir ay sonra vefat etti durumu çok iyiye gidiyodu sabah araba sürdü akşam yürüyemez hale geldi . Rabbim bana bi rüya gösterdi o rüya vesilesiyle içim daha rahat daha huzurluyum tabiki yine çok üzülüyorum aklıma geldikçe ama bi gün herkesi kaybedicez biz yaşarsak herkesin ölümüne şahit olucaz doğum ne kadar normalse ölümde okdr normal bunun bilincine varmamız gerekiyor
 
21 gün oldu babamı kaybedeli. Yaşadığı korkuyu düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. O an yaşadığı duygularla empati yapmamaya çalışıyorum, artık onun acıları korkuları yok o yüzden empati yapmak lüzumsuz. Babam şu an güvende, acı veya korku yok, sadece huzur. Acıyla birlikte yaşamaya alışacağız, geçmeyecek ama. Bilmiyorum herkes böyle diyor. Zaman lazımmış sadece
 
Canim cok geçmiş olsun benim babaminda kalbi durmuş geri getirmisler ama iste hipostik beyin olarak döndü.Ben pek inanmadim(göz kirpmayla anlasioduk) heyet bile toplayıp yeniden yaşam ünitesine aldirmaya calistim ama ciğerleri enfeksiyon kapmisti haliyle diğer hastalara bulasir diye almadilar herhalde.Enfeksiyondan öldü.
Simdi göremiyoruz diye üzülüyorsunuzdur ama suan enfeksiyonuna çok açık cok korumasiz gerekiyorsa görmeyin cok ümitlenmeyin ama ümitsizde olmayin geri dönen hastalar var.Dua edin boll boll rabbim ömür verdiyse yasayacaktir ınş.
 
Babam. En son kahvaltı hazırladım ailece güzelce yapmıştık en son benim elimden yediği pideyle gitti sanki yüreğime ateş yakmışlar yanıyorum
O acı hiç geçmiyor benim babam gideli 12 ayda 1 yıl olucak.Ben götürdüm elimle babamı hastaneye kendi dogum gunumde hemde öyle özledim ki anlatılmaz bomboş kaldı heryer simdi. Ama orda çok iyi biliyorum bizi bekliyor orda şimdi cennet kokulum rabbim sabır versin
 
Babam. En son kahvaltı hazırladım ailece güzelce yapmıştık en son benim elimden yediği pideyle gitti sanki yüreğime ateş yakmışlar yanıyorum
O acı hiç geçmiyor benim babam gideli 12 ayda 1 yıl olucak.Ben götürdüm elimle babamı hastaneye kendi dogum gunumde hemde öyle özledim ki anlatılmaz bomboş kaldı heryer simdi. Ama orda çok iyi biliyorum bizi bekliyor orda şimdi cennet kokulum rabbim sabır
 
İnsan alışıyor ne yazık ki insan herşeyle yaşamaya alışıyor.aci olmadan buyuyemiyor .yemek ateşte pişiyor.bizde acilarla
 
Allah acil şifalar versin ben babamı kaybettim gizli kalp krizinden inşallah baban kurtulur iyileşir gölgesi yetiyor acısı hiç bitmiyor inşallah kavuşursun babana
 
O acı hic azalmıyor, sadece siz o acıyla yaşamaya alışıyorsunuz,
Bazen böyle hayat mı olur diyorum, nasıl yaşayacağım bu acıyla yıllarca, ama insan her şeye alışıyor gerçekten. midenizde dayanılmaz bir acı olduğunu düşünün mesela, ilk zamanlar ölsem de kurtulsam şu acıdan diyorsunuz, ama bakiyorsunuz geçmiyor, azalmıyor, öldürmüyor da, çaresiz, bir noktada alisiyorsunuz. Sizin bir parçaniz oluyor o acı.
Sevdiğini kaybetmek de öyle bir şey işte, öldürmüyor, süründürmüyor, kivrandiriyor, kivrana kivrana yasamayi öğreniyorsunuz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…