Sevdiklerimizin acısına nasıl dayanırız?

İnşallah ümidini kaybedemiyor insan aklımdan biran çıkmıyor hep dua ediyorum
 
Değil mi... bizim içinde bundan farklısı olmayacak diye düşünüyorum ne acı ama olması gerekende bu galiba yoksa insan nasıl dayanır bilemiyorum. Yoğun bakıma ilk alındığı gece herkes dısarda bekledi sonra evlerine gittiler ertesi gün kalktık çay falan içtik oturduk babamın ekmeği babamın çayı diye diye ağlayarak içtik çok zoruma gidiyor orda öylece tek başına
 
Rabbim sizede yardım etsin her acı zormuş yavrunuzla cennette kavuşursunuz inşallah
 
İnşallah canım bütün hastalarımıza şifa diliyorum sürekli. Allah ol derse olur beklemekten başka keşke birşey yapabilseydik
 
Teşekkür ederim
 
Hayata kaldigin yerden devam edilmiyor malesef. Insanın kalbine o acı çöküyor. Ve hıc gitmiyor. Eskisi gibi olmuyor hiçbirşey. Ansızın aklına geliyor mezardaki canın... Acıyla yaşamaya alışmak başlıyor.
 
Allah sabrını veriyor herhalde çekenler daha iyi bilir. Beynimiz acıları unutmaya elverişli olmasa ne olurduk? Çeke çeke geçiyor böyle şeyler. İlk zamanlar hep acı
 
Ben annemide 6 ay önce kaybettim,sağlığı iyi değildi uzun süre hastanede yattı.
En son palyatif denilen birime yatırdılar nedirbilmiyorum bile,dr açıkladı bize hastaların son dönemlerini iyi geçirecekleri bir yer dedi.Meğerse sona doğru hazırlıkmış ,iyileşen hastalarda oluyormuş burada.
Demem o ki,ben kendimi hazırlamıştım buna biliyordum iyi olmayacağını sanmayın ki acımazısca olacak ama malum sona gelindiğini biliyorduk.
Çünkü çok sıkıntısı acısı vardı,inşallah babanızda bir an önce sağlığına kavuşup sizlere evinize gelir .

Siz yada bizler istemesinizde maalesef hayat devam edecek yine,yoksa bu acıyla üzüntüyle yaşamak inanın çok zor olur.İçimizden gidiyormu özlemleri asla gitmiyor gözünüzün önüne geliyor her karesi.
Acı evet hep kalacak içimizde ama kendimizi bırakırsak yaşam çok zorlanır bizler için.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…