- 14 Temmuz 2023
- 806
- 457
- 30
İyi akşamlar kızlar. Evvelden beri böyle bir korkum var.İlk üniversitede başladı 12 sene önce. Uzak yerdeydim. Ya ben buradayken orda bir şey olur da bir daha sevdiklerimi göremezsem diye korkuyordum. Daha sonra geçmişti.
1.5 sene önce evlendim eşimin işi dolayısıyla yine kendi aileme yakın bir ildeyim nerdeyse her hafta sonu görüyorum. Eşimle de farklı kültürlerdeniz kaynanam ve kayınpederim evlendiğimizden beri sen artık bizimsin orayı boşver deyip durdu gereken cevabı veriyordum zaten aileme düşkün bir insandım ama onlar böyle dedikçe anneme babama daha da çok bağlandım. Her neyse konu bu değil.
Dün bir arkadaşımla otururken ortak bir arkadaşımızdan konu açıldı ani bir şekilde annesini kaybetmişti. Dünden beri yine sardı bu korku beni. Dizlerim çekiliyor resmen. Annemin panik atağı var bir şeyi dert edince kalbi sıkışıyor kendi de birkaç gün önce hastanedeydi. Beynime hükmedemiyorum yazarken bile korkuyorum ya böyle bir şey benim de başıma gelirse diye. Tabii ki her şey Allahtan, kadere iman etmiş insanlarız. Bunun da farkındayım. Zaten yapı olarak da çok duygusal biriyim küçüklüğümden beri böyle.
Benim sorum şu ; zaman zaman bu tetikleyen şey anksiyete olabilir mi ? Biz nerden bilelim doktor muyuz diyenler olacak. En yakın psikiyatri/ psikolog bir saat uzaklıkta. Belki benzer şeyleri yaşayan birleri vardır diye yazıyorum. Olmazsa online destek almayı düşünüyorum bu duruma psikolog mu bakar psikiyatr mi ?
Lütfen bu da dert mi demeyin saçmaladığımı da düşünmeyin. Yardımcı olacaklara da teşekkür ediyorum
1.5 sene önce evlendim eşimin işi dolayısıyla yine kendi aileme yakın bir ildeyim nerdeyse her hafta sonu görüyorum. Eşimle de farklı kültürlerdeniz kaynanam ve kayınpederim evlendiğimizden beri sen artık bizimsin orayı boşver deyip durdu gereken cevabı veriyordum zaten aileme düşkün bir insandım ama onlar böyle dedikçe anneme babama daha da çok bağlandım. Her neyse konu bu değil.
Dün bir arkadaşımla otururken ortak bir arkadaşımızdan konu açıldı ani bir şekilde annesini kaybetmişti. Dünden beri yine sardı bu korku beni. Dizlerim çekiliyor resmen. Annemin panik atağı var bir şeyi dert edince kalbi sıkışıyor kendi de birkaç gün önce hastanedeydi. Beynime hükmedemiyorum yazarken bile korkuyorum ya böyle bir şey benim de başıma gelirse diye. Tabii ki her şey Allahtan, kadere iman etmiş insanlarız. Bunun da farkındayım. Zaten yapı olarak da çok duygusal biriyim küçüklüğümden beri böyle.
Benim sorum şu ; zaman zaman bu tetikleyen şey anksiyete olabilir mi ? Biz nerden bilelim doktor muyuz diyenler olacak. En yakın psikiyatri/ psikolog bir saat uzaklıkta. Belki benzer şeyleri yaşayan birleri vardır diye yazıyorum. Olmazsa online destek almayı düşünüyorum bu duruma psikolog mu bakar psikiyatr mi ?
Lütfen bu da dert mi demeyin saçmaladığımı da düşünmeyin. Yardımcı olacaklara da teşekkür ediyorum
resmen beni anlatıyorsun. Canımı sıkan bi olayı birine anlattığımda “gerçekten buna mı üzüldün ? Buna mı canın sıkılıyor ? “ tepkisi alıyorum. Evet bi dönem destek aldım ilaç kullanmadım ama. Bu aralar tekrar başlamak istiyorum online olarak.
ama dışarıya belli etmiyorum, kendi içimde yaşıyorum. Eşimin bu seviyede bir korkum olduğunu bildiğini sanmıyorum. Bir de kendim ölmekten çok korkuyorum ben gerçi. İlk yurtdisina göç ettiğimizde çok arttığı için destek almaya başlamıştım ama adama çok gıcık olduğum için devam edemedim. Devam etseydim bana gözlerimi kapattirip eşimin ölümü üstünden canlandirma yapacakti(?). Onu da ne bileyim saçma buldum. Ama benim o kadar normalim oldu ki bu konu, hayatımı etkiliyor diyemem.
yakın zamanda oğlum bir turnuva için bulunduğumuz ilçeden ile gitmek istiyor.Okul götürecek başlarında öğretmenleri olacak.Ama ben şimdiden kafamda kırk senaryo kurdum bile ve hala gönderme taraftarı değilim ben de konu açsam mı acaba diye düşünürken konunuzu gördüm ben de size sorayım bari bişey olmaz demi gitse
