- 24 Eylül 2014
- 4.217
- 8.681
- 108
Merhaba kk hanımları
Ben sevgimi gösterirken sanırım bazen abartıyorum ve bu sevgi şiddet eğilimine dönüşüyor.
Mesela eşimi sürekli ısırmak istiyorum. Yanaklarını öperken ısırmamak için kendimi zor tutuyorum. Çoğu zaman ısırıyorum tabi
Dün nevresim değiştirirken şakalaşıyorduk. Sonra sevmediğim bir hareketi yapmaya başladı bende parmaklarını sıktım. Aslında sıkarken farkında değilim o an bütün gücümü verdiğimin. Canı acıdığında sevmediğim harekete son vereceğini düşünüerek yapıyorum bunu ama o inatla tekrar yaparım dedikçe ben de sıkmaya devam ettim. Bu sırada gülüyoruz hala şakalaşıyoruz yani ciddi bir durum değildi. Sonra çok canımı acıttın dedi küstüm falan dedi yattı yatağın üzerine, ben mutfağa gelip su içtim geri gittim kalkmıyor küsmüş !
Çok vicdansızsın dedi bana. Ben senin bir yerine yanlışlıkla vururum canın acır diye düşünürken sen hiç acımadan parmaklarımı sıktın dedi. O an çok üzüldüm. Evet sıkarken canı yansın bir daha yapmasın düşüncesindeydim fakat bu kadar acıdığını ve kırılacağını düşünmedim.
Bu yaptığım saldırganlık içgüdüsü mü yoksa bazı konularda ben haklı olsam da beni yeterince savunmadığını düşündüğümden ona verdiğim bir ceza mı bilemiyorum.
Bir de kötü bir alışkanlık kazandım, sevmediğim bir şaka yaptığında ya da beni gıcık ettiğinde yavaş bir şekilde vuruyorum. Hani şakasına vurursunuz ya hafifçe o şekilde koluna, karnına, kafasına nereye denk gelirse.
Bir şey dediğinde vurma Kafka diye içimden telkin ediyorum kendimi ama olmuyor.
Onu çok sevmem canını yakacak hareketlerime engel olmuyor. Bunlar aramızda hiç sorun olmadı ama dün vicdansızsın demesi beni çok düşündürdü.
Öperken ısırmak istemem, istemediğim şakalarda vurma eğilimi, bazen canını yakmam ama sonra da surat ifadesine dayanamayıp çok üzülmem.
Vicdansız mıyım gerçekten
Psikoloğa gitmem mi gerek?
zamanla düzelir mi ne yapabilirim bunun için.
Bazen bu çocuk gibi bütün gücümle vurduğumu düşünüyorum
Bir gün eh yeter be deyip kedi gibi karşılık verirse ne yaparım hiç bilmiyorum
Ben sevgimi gösterirken sanırım bazen abartıyorum ve bu sevgi şiddet eğilimine dönüşüyor.
Mesela eşimi sürekli ısırmak istiyorum. Yanaklarını öperken ısırmamak için kendimi zor tutuyorum. Çoğu zaman ısırıyorum tabi
Dün nevresim değiştirirken şakalaşıyorduk. Sonra sevmediğim bir hareketi yapmaya başladı bende parmaklarını sıktım. Aslında sıkarken farkında değilim o an bütün gücümü verdiğimin. Canı acıdığında sevmediğim harekete son vereceğini düşünüerek yapıyorum bunu ama o inatla tekrar yaparım dedikçe ben de sıkmaya devam ettim. Bu sırada gülüyoruz hala şakalaşıyoruz yani ciddi bir durum değildi. Sonra çok canımı acıttın dedi küstüm falan dedi yattı yatağın üzerine, ben mutfağa gelip su içtim geri gittim kalkmıyor küsmüş !
Çok vicdansızsın dedi bana. Ben senin bir yerine yanlışlıkla vururum canın acır diye düşünürken sen hiç acımadan parmaklarımı sıktın dedi. O an çok üzüldüm. Evet sıkarken canı yansın bir daha yapmasın düşüncesindeydim fakat bu kadar acıdığını ve kırılacağını düşünmedim.
Bu yaptığım saldırganlık içgüdüsü mü yoksa bazı konularda ben haklı olsam da beni yeterince savunmadığını düşündüğümden ona verdiğim bir ceza mı bilemiyorum.
Bir de kötü bir alışkanlık kazandım, sevmediğim bir şaka yaptığında ya da beni gıcık ettiğinde yavaş bir şekilde vuruyorum. Hani şakasına vurursunuz ya hafifçe o şekilde koluna, karnına, kafasına nereye denk gelirse.
Bir şey dediğinde vurma Kafka diye içimden telkin ediyorum kendimi ama olmuyor.
Onu çok sevmem canını yakacak hareketlerime engel olmuyor. Bunlar aramızda hiç sorun olmadı ama dün vicdansızsın demesi beni çok düşündürdü.
Öperken ısırmak istemem, istemediğim şakalarda vurma eğilimi, bazen canını yakmam ama sonra da surat ifadesine dayanamayıp çok üzülmem.
Vicdansız mıyım gerçekten
Psikoloğa gitmem mi gerek?
zamanla düzelir mi ne yapabilirim bunun için.
Bazen bu çocuk gibi bütün gücümle vurduğumu düşünüyorum
Bir gün eh yeter be deyip kedi gibi karşılık verirse ne yaparım hiç bilmiyorum
Son düzenleme: